Entrevista a Afonso Becerra sobre a III Xornada de Literatura Dramática

Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Entrevista a Afonso Becerra sobre as Xornadas A palabra teatral nas aulas da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Nova canción do grupo Gancho Sanches. Pode escoitarse a entrevista aquí.”

Entrevista con Manolo Rivas sobre Vivir sen permiso e outras historias de Oeste

Desde o Zig-zag da Televisión de Galicia:
Manuel Rivas fala sobre o seu novo libro Vivir sen permiso e outras historias de Oeste. Despois de facernos cavilar no seu libro anterior sobre a fin do mito da globalización feliz, Manuel Rivas volve ao relato curto para ‘desconfortanos’, como diría un dos personaxes do libro, desde ese lugar chamado Oeste.. A entrevista pode verse aquí.”

“Poemas sobre cando puido reinar unha orde nova”

Artigo de Daniel Salgado en Sermos Galiza:
“A poesía é tamén un exercicio sobre a propia memoria. Así parece enfocala Vítor Vaqueiro (Vigo, 1948) no seu último libro, 1968 (Laiovento, 2018). Mais nestes poemas, a memoria individual crúzase coa memoria colectiva e os múltiples rostros da rebelión constitúen a súa materia. “O 68 aínda é un ano tan significativo para a miña xeración…”, di, “puntualizo: para os que fan parte da miña xeración e non desertaron”.
Hai 50 medio século abriuse a talvez última oportunidade global para instaurar unha orde nova. As revoltas sucedíanse por todo o planeta. O poeta Vaqueiro deita unha ollada lírica sobre feitos que marcaron o mundo. Tamén Galiza. Tamén a el propio, que os viviu en primeira persoa.
“Galiza insírese daquela na corrente internacional”, sinala, e menciona tres significados acontecementos vertebrais no seu libro: o 68 de Compostela, unha potente revolta universitaria que se inicia en xaneiro; a resposta popular contra o encoro de Castrelo de Miño, “cando adquire forma por primeira vez o nacionalismo”; e a faixa que, na alameda de Santiago, saúda o Día da Patria de 1968 cun Viva Galiza ceibe e socialista.
“Daquela o Viva Galiza ceibe e socialista non era xa unha pintada infrecuente en Compostela”, relata. Á pancarta dedica a prosa poética 25 de julho, descritiva e cun aquel de Peter Weiss -devoción de Vaqueiro: “[…] nas suas pólas, pendurada uma faixa e na faixa, branquíssima, cinco palavras mínimas, de significação, não obstante, infinita, viva Galiza ceive e socialista, tudo petrificado para sempre na história”.
1968 organízase por textos datados nos axitados días dese histórico ano. O escritor Vaqueiro bota man dunha ampla cantidade de recursos estilísticos para levar adiante un proxecto en que traballou máis de catro anos. Do poema en prosa ao verso medido -fundamentalmente heptasílabos, endecasílabos e alexandrinos- ou ao versículo de inspiración beat. “En realidade, beben dos cantos de Ezra Pound”, corrixe, “con todas as distancias, porque xa me gustaría a min”. (…)”

“Como escreve Tiago Alves Costa”, por José Nunes

Entrevita a Tiago Alves Costa, por José Nunes:
“(…) – José Nunes (JN): Você escreve um pouco todos os dias ou em períodos concentrados? Você tem uma meta de escrita diária?
– Tiago Alves Costa (TAC): Eu tento escrever todo os dias. Mas confesso não ter um plano prévio, nem para um livro individualmente, nem para os livros no seu conjunto. Escrevo muito instintivamente, às vezes com quatro ou cinco notas, quatro ou cinco ideias, uma ou duas imagens, e a partir daí começo a escrever algo que, muito sinceramente, não sei catalogar em termos de gênero. A escrita não tem hora marcada. Escrevo muito para investigar e portanto gosto de não saber o que vou fazer. Isso para mim é essencial, escrever sem saber o que vou fazer. Se tenho algum prazer na escrita será o da pura descoberta, ser surpreendido por esse novo mundo, esse território do espanto. Para mim uma fórmula não abre caminhos. A arte é uma constante des-regra.
– JN: Como é o seu processo de escrita? Uma vez que você compilou notas suficientes, é difícil começar? Como você se move da pesquisa para a escrita?
– TAC: Bastante caótico. Quando estou obcecado por uma ideia, um texto, escrevo como se não houvesse tempo, sem me submeter a qualquer tipo de horário. Sei, quase de forma intuitiva, que o texto já está escrito e só precisa de se converter em idioma, e esse é o meu trabalho. Direi que a fase que me dá mais prazer é quando se entra nesse etat second, esse estado hipnótico que nos impele como uma força poderosa para a escrita. A pesquisa passa sempre por esse trabalho inicial, esse jogo sedutor sem qualquer tipo de finalidade, que eu vou anotando aqui e ali para depois passar ao processo final, que consiste em passá-lo a formato digital. Reconheço que por vezes é difícil recomeçar no computador. Gosto muito desse processo primordial. A pesquisa no fundo está relacionada com a própria experiência, é um processo orgânico e vivo, uma escrita-vida, o meu bloco vai testemunhando como um electrocardiograma as minhas sensações diárias com o mundo.
– JN: Como você lida com as travas da escrita, como a procrastinação, o medo de não corresponder às expectativas e a ansiedade de trabalhar em projetos longos?
– TAC: É muito raro que me suceda o célebre pavor pela página em branco. Quando parto para esse suposto vazio da página já tenho alguma ideia ou nota prévia e não corro o risco de ficar a olhar a página. Mas as travas acontecem. Quando assim é, o melhor é deixar respirar o texto ou a ideia e voltar quando este pedir. Sinto muito prazer quando me encontro com um texto passado algum tempo, é nesse momento que sei se vale algo ou não, quando consigo ser o outro dos outros e ter esse pathos da distância sobre o texto. Confesso não ter medo de não corresponder as expectativas. Viver já é um exercício que nos exige muitos processos catárticos e de sobrevivência. Tento, dentro das suas dificuldades inerentes, desfrutar ao máximo da palavra. (…)”

Entrevista aos galardoados co Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil 2018

Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Falamos con Ánxela Gracián, autora do libro As voces da auga, gañador ex aequo do VII Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil 2018.
Tamén contamos no programa con Pere Tobaruela, autor de Auga e lume, galardoado co mesmo premio.”

As contas da cultura 2019: Lingua e libro

Desde Cultura Galega:
“O proxecto de Orzamentos para 2019 prevé pequenos incrementos nas áreas de lingua, libro, bibliotecas e arquivos. Con estes fondos, e sen que se dean recortes destacados, semella que a Consellaría de Cultura pretende cubrir novas áreas. As actividades derivadas do Plan de Dinamización de Lingua para a Mocidade, un novo programa de Bibliotecas Itinerantes e un maior apoio aos centros de lectura e aos arquivos municipais preséntanse como algunhas das principais novidades nestes apartados de cara ao vindeiro ano. (…)
O programa de Bibliotecas, Arquivos, Museos e Equipamentos Culturais contará en 2019 con 19.063.465 euros, 226.000 máis do que no proxecto de contas en execución. Este incremento global beneficia o apartado de transferencias de capital, que suma 175.000 euros e acada 1.709.000. Pola contra, diminúen os fondos dedicados a investimentos, que perden 263.000 euros e fican con 3.260.000.
Apoio ao libro
En xeral, o apoio ao libro galego nas contas para 2019 mellora de xeito leve. Por unha banda, increméntanse en 70.000 euros as axudas para Lotes fundacionais e adquisición de fondos bibliográficos para as bibliotecas, que acadan 495.000 euros, o que compensa e duplica a perda que tiveron hai dous exercicio. Pola contra, a liña de “Edición do libro en galego” perde 7.000 euros e fica en 171.000. Cabe lembrar que este apartado perdeu 200.000 euros nas contas para 2017, e que en 2018 só recuperou 30.000. Tamén perde 10.000 euros a liña de apoio á “promoción, produción e edición do libro en galego”, que fica con 200.000 euros, a mesma cantidade que se lles prevé transferir aos concellos para adquisición de novidades editoriais. Esta partida, que se mantén estable a respecto das últimas contas, continúa a ser a metade que na súa posta en marcha, hai dous exercicios. Desde Política Lingüística a liña de apoios a proxectos editoriais en galego mantén os seus 170.000 euros, co que en total a suma destas partidas chega a 1.236.000 euros, 53.000 máis do que no pasado exercicio. (…)”