Entrevista a Marica Campo en Xornal:
“Xornal (X): Que mensaxe pretende transmitir con Onde houbo lume?
Marica Campo (MC): O libro pretende recuperar a intrahistoria da vida de moitas mulleres no século XX. Son todas vidas que transcorren dende finais do XIX até todo o seculo XX. A fonte que recolle todas esas historias é un secretario de xulgado, xa maior, que coñece unha xornalista que quere cubrir a información dunha caravana de mulleres. Entón, con ese pretexto, establecen unha amizade e el cóntalle todas esas historias á rapaza. Ao mesmo tempo, tamén se mesturan a propia historia do narrador e máis a da xornalista. (…)
X: Ao respecto da literatura infantil, vén de celebrarse en Santiago o congreso International Board on Books for Young People (IBBY), no que os conferenciantes coincidiron unanimemente en reivindicar a dignidade da literatura infantil como “unha literatura de primeira”, está vostede de acordo?
MC: A literatura para rapaces ten que ser moito mellor que a destinada aos adultos. Eu diría que ten que estar escrita directamente pensada nos rapaces, pero tendo en conta que un libro para nenos que non lle guste a un adulto crítico non debe valer para os pequenos. Hai unha serie de cousas fundamentais que non se deben esquecer nunca cando se escribe para os rapaces: hai que coidar moitísimo máis a lingua, buscar moitísima máis claridade á hora da exposición, e todo iso tratando de ensinar, pero sen que se note, sen que aparente que hai un propósito moralizador ou didáctico. Non hai que pensar que os nenos son parvos, nin que son adultos pequeniños… son outro mundo, pois son lectores moi plásticos, moito máis receptivos que os adultos, e hai que ter moito coidado co que se lles dá de comer.
X: Como escritora en lingua galega, considera que o idioma do país goza de boa saúde, ou pola contra, que se atopa ameazado polas actuais políticas que se están a levar a cabo dende a Xunta de Galicia?
MC: Na literatura non hai problema, o problema está no uso cotián da nosa lingua, está nas escolas. É dicir, se medisemos a vigorosidade da lingua pola situación literaria, pois estupendo, sería unha situación máis que óptima. Pero á parte hai que ter en conta outros moitos aspectos, como canta xente le en total e canta xente le en galego. Pero ben sabemos todos o que hai agora… a verdade, na miña opinión, é que a cousa está moi mal, realmente mal.