Estas son algunhas das fotografías do Roteiro das letras violetas, enmarcado nos Roteiros Literarios por Lugo 2020, que guiou Luz Darriba o sábado 21 de novembro. A crónica fotográfica completa pode verse aquí.
Medos Romero: “Este tempo de pandemia tería que facernos pensar máis nas nosas vidas”
Entrevista a Medos Romero en La Voz de Galicia:
“Medos Romero (Somede, As Pontes, 1959), enfermeira de profesión e unha das grandes voces da literatura galega contemporánea, saca á luz estes días, da man da editorial Medulia, Hortensia. Un poemario que é, esencialmente, unha reivindicación da memoria de súa nai. «Este libro é, por riba de calquera outra cousa -di Medos-, un canto de amor inmenso. Unha homenaxe ás mulleres da Terra»
– La Voz de Galicia (LVG): ¿Como naceron estes poemas?
– Medos Romero (MR): Pois precisamente cando eu perdo a miña nai. Entón e cando decido escribir este poemario. Un poemario que é un libro de amor e de dor, ao mesmo tempo.
– LVG: E un libro, tamén, no que están de novo moitos dos temas centrais da súa poesía. Entre eles, o mundo rural como raíz de vida…
– MR: Si, claro, pero tamén teño que dicir que aquí non hai un canto á realidade rural vista como algo bucólico e idealizado, senón unha mirada moi distinta. Eu falo da Terra no sentido máis alto do termo. E falo do que a Terra foi e segue sendo para min. Eu sei de ónde veño. Por iso sinto unha dor tan fonda cando vexo queimar os montes, ou cando vexo abandonar as aldeas. Unha aldea abandonada é un drama, é a morte dun mundo que estamos deixando perder. Este tempo de pandemia tería que facernos pensar máis nas nosas vidas.
– LVG: ¿En que aspectos das nosas vidas deberiamos pensar máis do que o facemos?
– MR: Nos que atinxen ao feito mesmo de existir. Non podemos continuar así, estamos destrozando a natureza. Parecemos esquecer que a natureza é a que nos alimenta. Temos que cambiar de rumbo. Somos unha especie animal que destrúe o ecosistema.
– LVG: A súa infancia en Somede foi un tempo dunha relación coa natureza moi diferente….
– MR: ¡Por suposto! E repito que non estou idealizando o mundo rural, senón reivindicando a súa verdadeira esencia. Neste poemario eu falo dese mundo, falo das mulleres dese mundo e falo, ensencialmente, de miña nai, subliñando que as raíces nos dignifican, e que todos precisamos un lugar ao que poder retornar. O amor e o respecto ao medio natural fannos máis humanos. -¿Que sente, despois de ter rematado o libro?-Pois sinto que é un libro que me habita. Un libro no que está a muller que mo deu todo: unha muller traballadora, firme, sacrificada, tenra, chea de dozura…
– LVG: ¿Houbo un mundo mellor que este mundo?
– MR: Por suposto que si. Houbo un mundo infinitamente mellor. Un mundo que, a poucos anos que pasen, acabará desaparecendo para sempre, e iso será un drama irreparable. A min sorpréndeme que a xente non se decate de que a natureza nos está dicindo que non podemos seguir así. ¿E sabes que me entristece moito, tamén?
– LVG: Dígame.
– MR: Que cando habitabamos aquel mundo eramos felices… pero non o sabiamos. Sabémolo agora. Mais, a pesar de todo, non somos capaces de tomar conciencia de que imos cara ao abismo.”
Recital en liña A poesía é unha ponte, o 25 de novembro
Vídeo do coloquio “Falando en linguas”
Rianxo: “Educando nas novas masculinidades”, con Jorge García Marín
Noia: presentación de Noia e Muros. Paisaxes urbanas de séculos. II, de Pedro García Vidal, o 27 de novembro
A Coruña: presentación de Álvaro Cebreiro 1903-1956: caricatura, humorismo, ilustración, de Xesús Torres Regueiro
Premios da Crítica Galicia 2020
Resolución do II Certame Manuel María de proxectos teatrais da Fundación Manuel María
En tinta negra vencedora do Certame de Microrrelatos Nós Diario sobre a Diversidade Sexual 2020
Desde Nós Diario:
“Na mañá do domingo 22 de novembro, o xurado do Certame de Microrrelatos reuniuse de maneira telemática para escoller a obra gañadora entre as 101 presentadas e as nove que chegaron até a final.
A peza En tinta negra, de Alma Alonso Costas (alias Moanne), de Gondomar, foi a vencedora, cun premio de 250 euros e mais a publicación do relato; seguida por Xaora, unha obra de Sabela D. Núñez (co pseudónimo Ollomao), de Muimenta, que percibirá 150 euros, e tamén verá editado o seu relato.
O xurado do certame organizado por Nós Diario, en colaboración coas asociacións Arelas, Sete Outeiros, Avante LGTBI+ Lugo e a Rede Museística Provincial de Lugo, quixo destacar “o nivel dos relatos presentados sendo, máis difícil o labor da escolla das obras premiadas”.
Así, os textos presentados analizáronse desde varios puntos de vista, tendo en conta a vertente lingüística, a construción do microrrelato, o seus ritmo e profundidade e, por suposto, a mensaxe de diversidade sexual, motivación do certame.
Sobre En tinta negra, de Alma Alonso, o xurado explicou que nela “a palabra ten un poder fascinante”. “Durante séculos as persoas con identidades sexuais diferentes á norma víronse na necesidade de interpretar as palabras para tentar ver a vida nelas”, di o xurado.
“En tinta negra logra capturar o poder liberador de atopármonos nesa palabra impresa, na que se mostra un golpe emocional capaz de sentírmonos libres, sentírmonos acompañadas, sentírmonos válidas”, recalcan.
Da obra tamén destacan que se desenvolve “cunha prosa limpa e áxil que promete un camiño despexado no que os actos cotiáns e mecánicos van ligados directamente ao poder da liberdade”.
“Enmarcar a acción no sistema educativo fai que a lección sexa máis profunda aínda e deixa un regueiro de aprendizaxe para os presentes futuros” comentan, para engadir que “a tinta que tantas veces se ten usado para marcar as diferenzas é un antagonismo propio do relato, a mellor metáfora da disfunción coa que, acotío, nos presentamos neste mundo real e inxusto”.
Arredor de Xaora, de Sabela Núñez, o xurado destacou o “magnetismo” do microrrelato e mais “a súa sinxeleza e a perspectiva que nos dá do tempo”.
Segundo a persoas que analizaron e premiaron Xaora, a diversidade sexual non se mostra como algo novidoso ou patente neste mundo contemporáneo se non que os nosos devanceiros, perdidos na historia oculta, xa practicaban sen ningún tipo de traba até o nacemento do mundo moderno.
E de aí o interese da obra, que “lembra a existencia destas hoxe chamadas “distopías” a través de tres xeracións dunha familia e a importancia que ten este código xeracional á hora da educación do futuro”.
O concurso estivo aberto entre o 23 de setembro e o 23 de outubro de 2020, e nel participaron un total de 101 obras, das que nove chegaron á final, entre elas, ademais das gañadoras, contáronse os títulos: Os vagalumes do Misurina, Metamorfose das bolboretas, O jardín dos iguais, O lique dos bicos, Solange, Bolboretas de liberdade e Disidentes.
O xurado estivo composto pola escritora e tradutora, Ánxela Gracián; Cathaysa Veiras, en representación do Colectivo LGBT + Lugo; Cristina Palacios, da Asociación Arelas; Montserrat González, da área de Cultura da Deputación de Lugo; Xácia Ceive, de Sete Outeiros; o escritor Alberte Momán; e a redactora de Nós Diario, Belén Bouzas. Con voz pero sen voto, actuou Lino García, tamén de Nós Diario, secretario do xurado.”
