Entrevista a Víctor Freixanes en Galicia Hoxe:
“No exercicio literario, subliña, é onde “onde me esixo máis, onde digo as cousas que non digo nos meus artigos periodísticos”. O acto de escribir permítelle “entrar no diván do psiquiatra” e, ao mesmo tempo, practicar “unha fuga natural das miserias máis achegadas”. É como “recargar as pilas” e “o máis parecido que hai a ligar cunha persoa”. Si, “ligar”, insiste, porque “escribir unha novela e ter un lector é unha especie de relación erótica. Escribir só é comparable ao encontro de dous corpos”. Esta teoría, que talvez inclúe nun ensaio “aínda sen pechar” sobre a súa experiencia literaria, está ben apontoada no seu imaxinario: “Cando estamos metidos nunha historia, todo desaparece: quedamos dentro dunha cápsula, como nunha relación sensual, sexual ou amorosa. O escritor fai co lector un corpo a corpo. Ao acabar a novela, se a novela enche, un di: Que ben estivo isto!”.