Desde El País:
“John Rutherford e Manuel Rivas serán investidos hoxe doutores honoris causa pola Universidade da Coruña (UDC). O profesor de Oxford, segundo a acta, por ser “un dos máis importantes valedores internacionais da cultura galega”, e o xornalista de Castro-Elviña por ser “o máis senlleiro escritor coruñés vivo e un dos máis polifacéticos e relevantes creadores en lingua galega”.
(…) – El País: Aos dous noméanos doutores pola súas contribucións á cultura galega; cal é o seu diagnóstico sobre ela?
– Manuel Rivas: Semella que o trazo no que vivimos é un pouco o dominio do ollo panóptico, o do cíclope da Odisea que o ve todo. Toda a arquitectura dos espazos de dominio, dos cárceres aos centros comerciais, está baseada en que se observa todo. O máis desacougante do tempo que vivimos, a diferenza doutros momentos de crise, é que están secos os depósitos de esperanza. É unha maquinaria pesada, contra a que xa avisaba Otero Pedrayo, que non só esmaga a natureza, senón que parece que está a esmagar a diversidade, pero Ulises, que estaba en desvantaxe, tivo a habilidade de ser quen de cegar ao ciclope. Por iso teño tanta esperanza niso que chamamos a Diáspora, a Galicia extraterritorial, neses círculos de afecto polo galego que están fóra do ollo panóptico. O ollo pode facer que os orzamentos da cultura pasen de 100 a 2, que se pechen museos, facer dos lugares de creación centros de exhibición taxidémica, pero, como dicía Walter Benjamin, hai que saber buscar faíscas de esperanza.
– John Rutherford: Si, si. (…)”