Entrevista a Elena Gallego en Xeado de Toxo:
“- Xeado de Toxo (XdT): Vostede é xornalista, e ademais conta cunha ampla traxectoria demostrable. Que lle moveu a escribir un libro? Con isto pretendo que me comentes un pouquiño a historia da creación de Dragal.
– Elena Gallego (EG): Eu escribo porque me gusta. No fondo o 90 % dos xornalistas queremos escribir esa historia. Eu creo que moitos dos xornalistas que eu coñezo teñen unha novela nun caixón. Eu, de feito, a parte de Dragal, teño novelas nun caixón. A miña primeira novela a escribín con 13 anos. Miña nai, despois de publicar Dragal deuma e díxome que aquela era a primeira, e non Dragal. Teño tamén algunha outra cousa por aí agardando a súa quenda, pero é complicado. E tamén sigo escribindo, agora estou pendente dunha editorial que publique unha novela que teño por aí, pero bueno, os tempos están difíciles para sacar nada novo, pero si teño un compromiso de publicación, desta vez para público “adulto”. (…)
– XdT: É complicado publicar en galego se non tes unha traxectoria consolidada como autor literario? Supuxo esta obra un reto editorial?
– EG: Dragal é a demostración de que algo que ten calidade, aínda que non sexas coñecido, pode saír á luz. A min, cando presentei Dragal ao Premio Fundación Caixa Galicia de Xerais, non me coñecía ninguén. Qué acontece? Está todo moi difícil. Publicar calquera cousa hoxe é moi complexo porque as editoriais están moi afogadas polo tema da crise. A xente non merca libros, entón non se venden, non se poden sacar. Eu teño outras cousas que están nun caixón porque é moi difícil sacalas á luz, Dragal porque era especial. Hai outras cousas que o mellor non o son tanto (riso).
– XdT: Próximos proxectos literarios que poidas comentar?
– EG: Teño algo aí que está pendente de que se publique, xa sería para adultos (aínda que os rapaces o poidan ler), pero bueno, das cousas que teño en capela non me gusta falar demasiado porque van pasando os meses, están aí… A min gustaríame que ao longo da primavera outra novela de Elena Gallego que non fose de dragóns vise a luz, pero a ver… (…)”.