Entrevista a Alberto Lema no xornal Galicia Hoxe:

A literatura galega vive un momento de esplendor ou polo contrario estamos encegados pola luz e as sombras do disparate, de sacar o “santo” ás procesión dunha sublaicidade?

Non sei se o alustre da literatura galega de hoxe é máis ou menos cegadora que a de antes, pero si conserva, coma sempre, o costume de seguir un camiño propio e insensible á gravidade madrileña. Penso que este é o seu maior mérito.

Por que protestan os colonizados por Castela ou España en Galicia ou Galiza, cando teñen todo de man, dende medios de comunicación aos cartos porcos do espolio e o latrocinio?

O Imperio xoga sempre con dúas caras: a de vítima e a de verdugo. As razóns da primeira xustifican a represión e brutalidade da segunda. Todos os pobos espoliados foron sempre monstros terribles no relato do Imperio: os galos, os indios americanos, os negros africanos, os xudeus baixo o nazismo e os palestinos baixo o sionismo. Todos eles foron sempre bárbaros terribles xusto antes de seren
exterminados.

Con que libro, cando o escribas poderías chegar ao sumum da túa satisfación?

Cédolle a outros a gloria de sentirse no sumum da excelencia, pracer que só deberon sentir Homero, Dante, Shakespeare e Xosé Carlos Caneiro. O resto de nós estamos condenados a facer o que se pode. [Ler entrevista completa]