María Reimóndez participa no festival literario “The Hindu Lit For Life Festival”

DesdeMaría Reimóndez Galicia Hoxe:
“A escritora María Reimóndez participará este venres 15 de xaneiro no ‘The Hindu Lit for Life festival’, o festival literario máis importante do sur da India que reúne os autores máis sinalados do país e que serve tamén de plataforma para que as lectoras interactuar de forma directa cos escritores máis eminentes.
Reimóndez será a única autora galega e unha das poucas estranxeiras, invitadas a participar neste encontro. O venres 15, ás 17,40 horas, formará parte dunha mesa redonda sobre ‘Nocións cambiantes do Estado Nación: visión dende a perspectiva feminista’, na que dialogará coa activista e poeta do Támil Thamizhachi Thangapandian e co tamén poeta crítico indio K Satchidanandan.
Ademais, Reimóndez lerá algún dos seus poemas traducidos ao támil por Thangapandiam, a lingua do sur da India que se fala en Támil Nadu e tamén no noroeste de Sri Lanka. Os poemas traducidos proveñen dos poemarios Moda Galega, Moda galega reloaded e Presente continuo.
A vinculación da escritora galega co sur da India, e en concreto con Támil Nadu, vén de moi atrás e ten que ver co seu traballo no campo da cooperación ao desenvolvemento. A través da ONG Implicadas no Desenvolvemento, que fundou en 1998, Reimóndez traballa dende hai anos neste estado e tamén en Etiopía.”

A tradutora americana Kathleen March espera “non ver a morte do galego”

DesdeKathleen March Galicia Hoxe:
Kathleen March, catedrática de linguas modernas da Universidade de Maine en Estados Unidos e tradutora de autores de Galicia ao inglés, confiou en non chegar a ver “a morte do galego”, unha lingua o futuro da cal dependerá da propia sociedade e do coidado do pobo para trasmitirla de xeración en xeración
Nunha entrevista concedida a Europa Press, March recordou que leva escoitando “preocupacións” sobre a desaparición do galego ou pola perda de falantes dende hai décadas e que, non obstante, aínda “segue aí”, aínda que considerou que o destino do idioma “non depende dos políticos”. “Depende de vós”, engadiu.
“A xente podería falar máis, coidar máis a calidade da lingua, iso sempre, pero aínda está aí. Máis que nada teño fe na importancia da lingua, como parte da identidade galega”, destacou, sobre a súa visión acerca da situación do idioma nos últimos anos.
March contrapuxo Galicia coa situación de Estados Unidos onde “o capitalismo está a facer estragos, en todos os sentidos”, cunha sociedade “amante das grandes empresas”, descoñecedor da historia e onde a cultura “non é cultura nin é nada”.
“Mañá poderían dicir que todos imos falar a lingua de Mickey Mouse”, ironizou, e que usou para constatar que Galicia “ten máis posibilidades de sobrevivir”.
A pesar diso, si escoita e le as críticas de “moitos amigos” sobre a situación do idioma incidindo en que “os galegos que falan galego van poder manter viva a lingua”. “Adiante co galego e a seguir tendo orgullo, non cuestionando a súa posibilidade de seguir en pe”.
A tradutora tamén incidiu en que se incrementou o volume de estudosos de literatura galega no exterior, sobre todo a partir da “aparición de Internet e medios de comunicación” electrónicos que permiten ter acceso a obras ás que antes só podían acceder mediante a compra física en Galicia.
“Hai moito que se pode facer. Somos estranxeiros, e sabemos que existe unha cultura e unha lingua e podemos axudar, a valorar, visibilizar, e a traducir. Temos unha pequena cousa coa que contribuír nese sentido”.
March acudiu a Santiago para participar no a XXVIII edición dos Cursos de Lingua e Cultura Galega para estranxeiros da RAG, na que falou sobre a súa investigación da literatura de viaxes por parte de escritoras anglosaxonas que acudían a descubrir a cultura de Galicia.
“Querían coñecer a arte, a historia, a arquitectura. Lían moito sobre a historia da Igrexa”, engadiu, aínda que tamén “tiñan outro xeito de ver as cousas” e querían “falar coa xente, observar doutro modo”.
Sobre todo, manifestou “moito interese” en comprender o xeito en que se achegaban á poboación para “coñecer as cousas da xente”, a súa vida, dado que “practicamente non sabían” galego, e que en aquel tempo España aínda “non era obxectivo de moitos viaxeiros”, polo que chegar a Galicia era “máis aínda un desafío”.

A Fundación Curros Enríquez recoñece a Manuel Rivas co XXX premio Celanova, Casa dos Poetas

DesdeManuel Rivas 2 Galicia Hoxe:
“A Fundación Curros Enríquez acordou este venres, por unanimidade, concederlle o XXX premio Celanova, Casa dos Poetas ao xornalista e escritor Manolo Rivas, “polo seu longo e frutífero labor creativo, tanto nun como noutro campo, ambos os dous tan significados tamén na biografía de Curros Enríquez”.
Considera a fundación que “non hai ningún outro escritor na historia de Galicia que contribuíra tanto á internacionalización da literatura galega, ao conseguir publicar a súa obra nas máis prestixiosas editoriais europeas”.
Así mesmo, os patróns da fundación entenden que, tanto “pola indiscutible calidade do seu traballo creativo”, que foi levado ao cinema, como pola súa propia condición de xornalista “de prestixio” e de formador de opinión, contribuíu dunha forma “fundamental” non só a visualizar senón tamén a valorizar o idioma.
O XXX premio Celanova, Casa dos Poetas será entregado o domingo 7 de setembro en Celanvoa, como é habitual, nunha xornada que tamén servirá para recordar novamente a Celso Emilio Ferreiro con motivo do 35 aniversario da súa morte.”

Ames: actos conmemorativos do Día das Letras Galegas

Desde Galicia Hoxe:
“O Concello de Ames ten preparado un acto literario-musical para o día anterior ao das Letras Galegas, o xoves 16 de maio. Neste acto actuará a Escola Municipal de Música de Ames e entregaranse os premios do X Certame Literario e do V Certame Intercentros Concello de Ames. O auditorio da Casa da Cultura do Milladoiro será o epicentro da celebración deste evento que comezará a partir das 20:00 horas. Tal e como se establecen nas bases hoxe publícanse os gañadores do Certame Literario Concello de Ames. Nesta edición o xurado encargado de elixir os premiados/as estivo composto pola escritora amesá, Mariña Pérez Rei, o investigador da Universidade de Santiago de Compostela, Xosé Antonio López Silva, e o escritor e crítico literario, Armando Requeixo Cuba. (…)
Na terceira e última categoría de narrativa, dirixida ás persoas maiores de 18 anos, o primeiro posto foi para o compostelán Mario Caneiro Ameneiros coa peza Un bolso “chic”. (…)”

Helena Villar: “A industria cultural é das máis produtivas”

Entrevista a Helena Villar en Galicia Hoxe:
“(…) – Galicia Hoxe (GH): A literatura infantil é unha especie de segunda división na literatura? Ou ten unha dificultade particular? Fáleme un pouco dela…
– Helena Villar (HV): Tamén aí cheguei por ter unha nena e un neno a quen quería transmitir a lingua na situación de maior normalidade posible. As lecturas, os rituais dos xogos e as cancións eran unha ferramenta da que o idioma daquela carecía no nivel de cultura máis urbana que lles tocaba vivir. Houbo, xa que logo, que crear para eles. Seu pai e mais eu fixemos O libro de María. Logo pedíronnos colaboración para o concurso musical Cantareliña e mesmo o libro para editalo. Xa iniciado un camiño é doado andar por el. E a literatura para a infancia ten moito engado porque nos permite ver o mundo desde outra perspectiva.
– GH: Cre que hai que investir máis en cultura?
– HV: A cultura está demostrado que rende incluso economicamente. A industria cultural é das máis produtivas. Dígoo para a xente que pensa en termos económicos, sempre a máis difícil de convencer dos valores do gozo e transmisión do patrimonio máis humano. Se me preguntas se estou conforme co que se inviste en cultura, diríache que non. Sempre me parecería pouco.
– GH: Pensa que este goberno o está facendo ben en temas como o da lingua?
– HV: Toda promoción e dignificación da lingua propia sería pouca. Perdéronse decadas que oxalá sexan recuperables. E mentres tanto foron medrando as mentiras da imposición do galego, da extinción do castelán e, sobre todo, da “inmersión” como un perigo, cando non é máis que un procedemento de aprendizaxe. As familias que envían os fillos ao estranxeiro mándanos directamente a unha inmersión, mais parece que non o saben.
– GH: E a Rosalía? Como tratan a Rosalía?
– HV: A Fundación Rosalía de Castro tiña que ter un estatus especial dentro das Fundacións de Galicia. Mentres isto non suceda, ten un problema económico moi serio, pois manter a Casa aberta e o xardín coidado custa. Rosalía non percibe dereitos de autora e a Casa non pode subsistir de seu. Non obstante, percibo na sociedade un movemento de recuperación de Rosalía como ben colectivo e como símbolo de Galicia. Espero que mellore a situación económica e que aumenten os ingresos tanto institucionais como privados. (…)”

Juan Luís Blanco Valdés gaña o XVI Premio Xornalístico Manuel Reimóndez Portela

“Unha serie de catro artigos publicados por Juan Luís Blanco Valdés no xornal Galicia Hoxe recibiu o recoñecemento do Premio Xornalístico Manuel Reimóndez Portela na súa XVI edición. Entre os aspectos valorados polo xurado destacan “a calidade literaria, o uso do léxico e o sentido do humor” de Blanco Valdés, así como a achega do escritor a “temas de actualidade dende un coñecemento profundo da cultura popular”. Así o fixo constar na súa acta o tribunal presidido por Mercedes Cuiña Puente e reunido o pasado 29 de agosto na Fundación de Exposicións e Congresos da Estrada. O acto de entrega do premio será o venres 16 de setembro ás sete da tarde, no marco da XXV Feira do Moble de Galicia. O galardón está dotado con 1.000 euros, talla conmemorativa e diploma acreditativo. Unha vez teña lugar este acto, quedará aberto o prazo de recepción de novos artigos para todos os interesados en participar na vindeira edición deste premio.” Vía Galicia Hoxe.

Comunicado da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega sobre a desaparición da versión impresa de Galicia Hoxe

(A Coruña. 29 de xuño de 2011). A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega lamenta profundamente a desaparición da versión impresa da cabeceira informativa Galicia Hoxe, que confirma a lenta asfixia á que está a ser sometida a cultura galega e o seu idioma, o que, desta volta, se concreta nun medio de comunicación, acalando a súa voz, o que vén restar luz ao discurso plural e en lingua propia de Galicia que a cidadanía precisa e demanda, nun modelo verdadeiramente democrático e respectuoso coa identidade de seu.
En Galicia Hoxe recoñecemos un traballo progresivo e continuado de apoio aos escritores e escritoras en lingua galega, á estrea das súas obras e mais á translación á sociedade da súa actividade cultural, do seu pensamento crítico a respecto das cuestións que afectan á nosa realidade cultural e social. Sobranceamos, en especial, o omnipresente apoio aos novos escritores, sempre necesitados de páxinas que visualicen e reforcen a comunicación entre o oficio da escrita e o lectorado.
Para alén do fundamental valor informativo, negar o necesario e imprescindíbel apoio dos poderes públicos a un medio de comunicación como Galicia Hoxe, é negar a visualización dos escritores e escritoras de noso, creadores de idioma e no idioma propio e oficial por vontade propia e comprometida. Cómpre salientarmos publicacións como Lecer ou Revista das Letras, con vinte anos de existencia fecunda esta última, alicerces sólidos en que chantar a luz dunha nova xeración de creadores, de poetas que estaban inéditos, ademais de contribuír para consolidalos e conseguiren presenza pública.
A desaparición de Vieiros, A Nosa Terra en papel, A Peneira, Gznación, e agora Galicia Hoxe, poñen de manifesto o continuo baleirado de contidos daquelas encomendas do Estatuto de Autonomía que lle dan a súa razón de ser á existencia dun goberno galego, a respecto daquelas funcións de protección e potenciamento do emprego do galego en todos os planos da vida pública, cultural e informativa, ademais de provocar o acrecentamento do paro dos profesionais da cultura  tamén no eido informativo.

Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega.

Paco Martín: “Só se poñen atrancos”

Entrevista a Paco Martín en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): A AELG e outros colectivos criticaron a ausencia de escritores en lingua galega no Litvi…
– Paco Martín (PM): Entendo que os escritores non seremos xente especialmente recomendable en ningún lado. Pero se non o somos os galegos tampouco o son os casteláns. Non sei por que teñen que escollelos. Inténtase vender un produto que nada ten que ver con Galicia botando man de cousas rimbombantes, de palabras que soan moito ou incluso botando man de algo tan sagrado como é liberdade, utilizándoa da forma máis espúrea. Se empezamos por mancar o ensino, se somos capaces de aturar iso e de que a ninguén lle remorda a conciencia, ou que se deixen levar por persoas que non teñen nada que ver nin autoridade para opinar sobre determinadas cousas…
– GH: Está habendo un retroceso a nivel cultural en Galicia?
– PM: Estao habendo, si. Todo funciona a nivel educativo. Están atacando o ensino directamente. Se formas unha ou dúas xeracións de incultos a este nivel, gañaches a partida. O outro día lin na prensa que Galicia Bilingüe lle mandou unha carta ao alcalde electo de Lugo para que cumprise a lei e respectase o castelán. Eu non sei se esa asociación lle mandou tamén unha carta ao Paco Vázquez para que respectase a lei… Se se lle permite a unha asociación deste tipo presionar a unha corporación municipal electa polos cidadáns, que país é este? É curioso que esta xente teña acceso directo á Consellería de Educación ou Cultura e en cambio, a Asociación de Escritores ou a Academia Galega non poden. Iso cóntalo fóra e non che cren.
– GH: Como contrarrestar iso?
– PM: Os medios de comunicación teñen moito que facer. Acórdome cando eramos novos, mestres e nos sentabamos para organizarnos, eu sempre insistía en que os que utilizamos o galego temos que ser os mellores, os que mellor traballemos, temos que esforzarnos para que a sociedade vexa que somos os que lle interesa á sociedade e que a sociedade se una. Iso teñen que facelo os medios de comunicación, senón temos unha batalla perdida. Eu o tempo que me quede heino seguir loitando.”