Antía Otero: “Chaman harmónico ou restitutivo a un feito creado para relegar o galego”

Entrevista a Antía Otero en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): (…) Reflexiono sobre a túa poesía… Pódesme axudar, Antía…?
– Antía Otero (AO): Como ben insinúas creo moito máis na conxugación ou hibridación que na mestura. A conxugación chama polo diálogo e pola necesidade de entenderse. Así entendo a poesía, como un soporte no que podo comunicarme libremente comigo mesma e con tod@s @s que queren achegarse a escoitar… Como (Retro)visor, que é un libro no que o texto (o que se di) como o subtexto ( o que se desoculta) busca ser escoitado como un monólogo íntimo na penumbra dun cuarto. Por outra parte a hibridación é un concepto que a nivel artístico me interesa moitísimo. Buscar pontes entre diferentes linguaxes artísticas, investigar os espazos pouco transitados que quedan entre elas… Cando estou centrada niso sen chamar a máis mínima atención e sen outra procupación que a de sentir o proceso, sei que camiño. E iso é o que máis me importa na poesía, na arte e polo tanto na vida: camiñar sen unha hora de chegada. (…)
– GH: O esplendor innegábel da literatura galega en todas a súas manifestacións pode e debe ser motivo dunha fonda reflexión?
– AO: A literatura galega é unha das grandes xoias coas que contamos como pobo e que máis nos identifica como tal, por iso é merecente dunha e mil reflexións.
– GH: Noto, de xa hai ben de anos, unha estupendísima incorporación das mulleres en todas as expresións literarias, pero preferentemente na poesía, que a min me resulta de grandísima altura, extraordinaria, non che parece tamén a ti, Antía?
– AO: A poesía galega ten unha grandísima altura estea feita por mulleres ou non. Afortunadamente, como ben dis, nos últimos anos son moitas as voces de muller as que se foron sumando ao sistema literario, pero que teñamos máis visibilidade non quere dicir que cando non a tiñamos a calidade fose menor. Altura literaria e muller, por sorte xa é un binomio incuestionable nos nosos días, pero para que iso ocorrese foron moitas as que foron silenciadas e diso si que non debemos esquecernos.”