Entrevista a Xavier Alcalá en La Voz de Galicia:
“- La Voz de Galicia (LVG): Trinta anos despois da primeira edición, ¿como atopou Fábula e que cambios ve en vostede como escritor neste tempo?
– Xavier Alcalá (XA): Fábula foi editada en galego seis veces, antes de aparecer en castelán. Eu sempre releo e retoco as miñas vaidades. Por tanto, nun caso de long-seller coma o desta novela, non dou esquecido o texto. Está claro que hai unha evolución nas miñas teimas: pasei da «collage» que se nota en Fábula, Nos pagos de Huinca Loo e Tertúlia (nesta, moitísimo) á linealidade da triloxía Evanxélica memoria, ou na da miña próxima novela, Verde oliva. Antes confiaba na «intelixencia do lector». Agora teimo con ser lineal e explícito: deben ser os anos de docencia na universidade…
– LVG: O libro publicouse en 1980 e algunhas afirmacións de personaxes sobre Franco podían causarlle problemas, sabendo hoxe o que podería ter pasado no 23-F. ¿Era consciente de que se podía producir esa involución?
– XA: Esta pregunta pon o dedo na chaga. Verdadeiramente foi unha insensatez publicar a novela nesa altura (escribina en tres meses) porque a Transición en España pechara en falso. De feito, colleunos en pleno trauma do golpe de estado aínda a presentar a novela. Houbo unha escena dura, que dá para novelar, logo do 23-F no escritorio do alcalde da Coruña, daquela Domingos Merino. Salvámonos por pouco… (…)
– LVG: A novela sae agora en castelán. ¿Como ve a percepción fóra da literatura galega?
– XA: Hai algo que me parece un absurdo: que en Madrid pensen que escribimos en «subvencionado», que o que non se escribe en castelán é algo de broma. Por iso é tan importante o paso que deu Pulpbooks, porque en Galicia hai moita materia literaria ben tratada. Ora, se hai ese prexuízo do nacionalismo español, lancémonos a outros mercados libres del. E, se o texto en papel non se difunde, pensemos nos novos soportes. Eu ando niso.”