Entrevista a Elena Gallego en Faro de Vigo, desde Xerais:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): Na literatura galega de hoxe en día, o xénero fantástico non é precisamente o que máis prolifera. Que é o que a animou a escribir nesta liña (Dragal)?
– Elena Gallego (EG): Houbo un tempo no que a miña casa estivo habitada por dragóns, os que o meu fillo Adrián coleccionaba nos andeis do seu cuarto, de todo tipo e condición.Os seus libros de cabeceira eran de sagas fantásticas como Harry Potter ou Eragon, e non había maneira de que lese outro tipo de literaturas, e menos na nosa lingua. Ocorréuseme que se non había un dragón galego, que satisfacese as inquedanzas lectoras de rapaces como o meu fillo, habería que inventalo. (…)
– FdV: A novelas como as súas, as editoriais adóitanas clasificar no apartado de literatura infantil e xuvenil cando, en realidade, hai moitos adultos que as len. Cando Vde. escribe, séntese condicionada por este feito?
– EG: O segredo de Dragal é que non é necesario contar cunha idade determinada para que che goste, porque ten varios niveis de lectura diferenciados. Forma parte dunha colección de literatura xuvenil, pero conta xa con seareiros de todas as idades. Por unha banda, é unha novela de aventuras para rapaces, na que dous amigos do instituto teñen que investigar un misterio. Hai dragóns de pedra que falan, medallóns de metal en estado vivo,unhas catacumbas que conectan cun lugar máxico como a Poza da Moura… Mais a triloxía de Dragal tamén é unha serie para adultos con inquedanzas culturais, xa que ten os seus alicerces na historia medieval de Galicia, recolle tradicións celtas e bebe das fontes da alquimia. Ese é o segredo, facer realismo fantástico e unir nun mesmo texto aventuras e cultura. (…)”