Entrevista a Manuel Gago en Tendencias Galicia Confidencial:
“(…) – Tendencias Galicia Confidencial: Por que, agora, un libro sobre mitoloxía galega [Vento e chuvia]?
– Manuel Gago: A sociedade tradicional galega dispuña/dispón dun marabilloso imaxinario que é máis ou menos ben coñecido e leva sendo recompilado de xeito sistemático desde o romantismo. Máis que outros, este imaxinario está definido pola sociedade na que se asenta, agraria e mariñeira, polo catolicismo e por suposto, por toda unha herdanza cultural anterior. E dentro dese imaxinario, hai interesantísimos relatos míticos.
Pero con este libro quero chamar a atención sobre a marabillosa herdanza cultural anterior, da que nos quedan trazos moi diversos e de moi distintas épocas. Se pensamos, por exemplo, na Idade do Ferro, esta herdanza é a existencia constatada dun universo imaxinario poderosamente evocador, habitado por numerosos deuses ao longo da vella Gallaecia. Moitos investigadores consideran que en Gallaecia concéntranse a maior parte dos teónimos, dos nomes de deuses, de toda a Península. Hai un patrón cultural, do que aínda descoñecemos moito, que fai que este imaxinario florezca no noroeste da península de xeito especial.
Isto é un auténtico tesouro cultural, descoñecido para o 98% da poboación galega. Nomes sonoros e fermosos, transcritos de xeito vacilante, en época romana, a partir da sonoridade da lingua ou linguas que se falaban neste territorio: deidades como Reue, Navia, Cossue, Lugoue, Bandua, o Vestio Alonieco, Poemana… (…)”