Entrevista a Iolanda Zúñiga na Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– Iolanda Zúñiga (IZ) Teño cadelas e gatas. Unha delas dependente. Entre iso, o esforzo que supuña escribir e currar a un tempo, e algúns misóxinos polo medio aos que lles cedín fragmentos de vida, pois… pasaron seis anos.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– IZ: Nin o primeiro nin o segundo. Creo. Aínda máis, con relación a un texto, o xurado pensou que fora redactado por un home. De feito, souben que algún tipo se masturbou cun fragmento. Aí sentinme empoderada, hahaha. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– IZ: Nunca, tampouco. Vese que me tocaron bOs xornalistas.
– S: Cantas veces te chamaron poetisa (se escribes poesía)?
– IZ: Moitas. Mesmo non sendo poeta, senón narradora. Creo que é peor o segundo que o primeiro. (…)”>/p>