Entrevista a Xosé Manuel Pacho Blanco en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): Pois, volvendo ao tema argumental [de Paraísos, obra gañadora do V Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico], que pasou entón coas dúas mulleres que falaban?
– Xosé Manuel Pacho Blanco (XMPB): Pois a xornalista está pensando en deixar a profesión. Volven cortar a obra e un teletipo informa de que o rei non sufriu un atentado senón un accidente de coche mentres estaba en Mallorca co seu Ferrari testarossa. Vólvese cortar e aparece unha segunda historia na que un xornalista entrevista a Roberto Bolaño, o escritor chileno. Empeza cun texto que di: “O mundo está cheo de idiotas e neste sentido non hai unha diferenza de xénero. Tanto homes como mulleres comparten a mesma porcentaxe”. (…)
– GH: E o epílogo?
– XMPB: Todos os feitos e persoas que aparecen nesta peza son inventados froitos da invención do escritor: non existe ningún dos personaxes nin dos narradores; non existe un rei, iso só acontece nos contos, atentaría contra calquera democracia; tampouco existe Ciudad Juárez nin os seus mortos; tampouco Roberto Bolaño; nin a radio; nin a demencia senil; nin a tristeza; nin a felicidade; só a música e as palabras.
– GH: Entre tanta moleza e simulacro dará medrado algún día na sociedade galega o espírito punki ou provocador?
– XMPB: Eu creo que se algún sentido ten a creación é cuestionar a realidade e ser subversiva. Ten que enfrontarse ao que non gusta da sociedade e ser crítico. Penso que na cultura galega e na cultura española hai moita autocensura. É normal. Pode soar grandilocuente, pero se te paras a pensar nas editoras, nos medios de comunicación hai bastante covardía. Que un avogado se autocensure podo entendelo, pero que un artista se autocensure non. A cultura galega e a cultura española son moi condescendentes con elas mesmas.”