Entrevista a Xosé Ramón Pena en Faro de Vigo, desde Xerais:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): Sorprende, de primeiras, que, para argallar unha ficción, parta Vde. dun debate político-ideolóxico real tan concreto como foi o do que facer que se plantexou no galeguismo nos anos 60. ¿Por qué esta elección?
– Xosé Ramón Pena (XRP): A idea inicial da novela [Como en Alxeria] naceu dunha serie de reportaxes que o Faro de Vigo me encargou sobre a figura do histórico galeguista Ramón Piñeiro. Daquela, a base de consultar todo tipo de documentación, batín no só coa “historia obxectiva” dos feitos, senón tamén con cartas, documentos e testemuñas persoais que, máis aló desa “historia oficial”, interesáronme moitísimo porque reflectían a parte humana e afectiva de todo o que se estaba a vivir naqueles anos. A partires da confluencia deses dous aspectos comecei a confeccionar o meu relato, un relato que, sen faltar á realidade e poñendo por diante todo o que atingue as emocións humanas, puidese ao mesmo tempo permitirme a licencia de inventar feitos e personaxes que só existen na miña imaxinación. (…)
– FdV: Queda claro que, agás o que atingue ao debate político, Como en Alxeria é unha ficción, pero como Vde. acaba de confesar que no seu traballo de documentación atopou moitas historias persoais ¿Esta novela tamén conta esas historias reais ou, cando menos, perfís persoais auténticos aínda que anónimos?
– XRP: Os personaxes de Como en Alxeria non son trasuntos de persoas reais, porque iso sería contar unha farsa. Agora ben, o que si é certo que tanto a ficción dos acontecementos como a ficción dos personaxes están construídas partindo de referentes reais porque ésta é unha novela realista e polo tanto precisa ter verosimilitude interna. De maneira que, xuntando o que lin co que me contaron, a documentación publicada coa inédita e as testemuñas privadas coas públicas, creei un feixe de personaxes que, si, teñen que ver con xente real, pero que están construídos con trazos da procedencia máis diversa. E o que pasa cos personaxes acontece do mesmo xeito coas cousas que conto na novela. (…)”.