Entrevista a Marga do Val en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): A misión dunha poeta é retorcer a palabra? Por que as poetas viven en torres?
– Marga do Val (MdV): Vivo nunha torre realmente, son unha Rapunzel, mais o meu cabelo xa mo cortou a amiga naquel libro de poemas que escribimos Entre dunas, así que desde a torre só pretendo espallar palabras, retorcidas como a roupa antes de tender. Rapunzel non era princesa, despois casou cun príncipe… Pero eu non son monárquica. A torre é o espazo propio e privado desta poeta que (non) quere ser princesa, mais sabe moito dos contos de fadas e posúe os pantalóns de Valie Export.
– GH: Ti cres que a verdadeira patria é a lingua? Por que fas esta afirmación tan poética e verdadeira?
– MdV: É unha frase de homenaxe a Thomas Mann que levou a súa lingua-patria da que nunca claudicou ao exilio, unha homenaxe a Lois Tobío que coidou da súa lingua-patria no exilio. A miña lingua-patria. A lingua da miña segunda patria, por elección, como a de Lois Tobío: o alemán. Eu creo nas súas palabras e aprendín dos nosos maiores das Irmandades e de Nós que a lingua é o sinal de identidade dun pobo. Coa lingua soñamos, restauramos a memoria, proxectamos un futuro e loitamos contra un presente que nos é adverso. Coa lingua amamos e queremos, tamén nos amamos e nos queremos. A lingua é a pel coa que crecemos, a que nos envolve. Galiza, esa palabra que somos, deixará de ser se perde a súa pel: a lingua.
– GH: Sénteste mellor en Alemaña que en Galicia? Como reciben, entenden e aprecian alí o valor da literatura e lingua galega?
– MdV: Síntome ben en Alemaña e feliz. Fun lectora de lingua e literatura galega na Universidade de Tréveris, nun lectorado que agora xa non existe, mudou a xente, mudaron as vontades, e con isto quero dicir que o que cómpre é estabelecer lazos de unión fortes e verdadeiros, que non dependan da presenza nas universidades dun determinado profesor que cando lle toca debe xubilarse. Era fácil explicar literatura galega a quen tiña ollos e oídos atentos nun mundo que ollaba múltiple e con milleiros de culturas, así eran os meus e as miñas estudantes. Claro que eu explicaba desde a verdade e a crenza de que a patria é a lingua.”