Entrevista a María Lado en Dioivo:
“(…) – Dioivo (D): O libro [Amantes] gañou o Illas Sisargas, un dos certames de literatura erótica que hai no país. Aínda que non tes -que eu saiba- máis libros que puidesen encaixarse na etiqueta de literatura erótica, si é certo que este libro comparte a sensualidade, ou polo menos a sensorialidade, dos anteriores: a atención ás cousas pequenas. É así?
– María Lado (ML): Si, creo que é así, que aínda que é un libro pensado para caber dentro do “erótico” ten moito en común cos meus outros poemas, sobre todo nas imaxes, como ti dis, que supoño que é algo sinxelo de recoñecer na miña escrita. Á hora de construír os poemas noto que teño predilección polas pequenas cousas físicas para achegar sensacións ao lector, como se o poema fose uns segundos dun filme no que meter a quen os le, e a través desas imaxes trato de achegar non só o acontecemento do poemas, senón tamén todas as outras cousas que o poema pode aportar. (…)
– D: Son poucos poemas, e nin o libro está dividido en partes, nin hai maiúsculas -por certo- por ningún lado. Como foi o proceso de creación? Son poemas de distintas épocas que uniches nun libro pola súa temática en común?
– ML: O das maiúsculas é algo moi habitual en min dende casa atlántica, casa cabaret, e responde a unha cuestión puramente estética, son consciente. Daquela tamén prescindía da puntuación (sobre todo de comas e puntos), algo que agora comezo a empregar para axudar ao lector no camiño polo texto, porque recoñezo que ás veces é complicado de seguir. O libro foi escrito en cuestión de dous meses, tal vez algo máis, e todo seguido para poder envialo ao premio Illas Sisargas. Foi algo que me propuxen como un reto, quería saber se eu sería quen de escribir un libro de poesía erótica, algo que sempre me resultara moi pouco interesante como autora. Así que me puxen e fíxeno dunha sentada. Pero a culpa de todo tena o artista Rosendo Cid, que xusto nese momento no que eu pensaba na posibilidade de escribir un libro así, encargoume un texto para unha exposición sobre un collage seu (que é a portada do libro, finalmente) e fíxenlle un texto que acabaría sendo (nunha segunda versión) o primeiro poema do libro (o pescador). A partir dese texto a idea do libro colleu forma na miña cabeza e fíxeno. (…)”