Entrevista a Rosa Enríquez en Dioivo:
“(…) – Dioivo (D): Toda a túa obra ten que ver coa deshumanización, a violencia estrutural, a insolidariedade… E a desobediencia contra elas. Atlas de Chaguán vai nesa mesma liña, non si?
– Rosa Enríquez (RE): Si, pero este libro é máis completo, porque nel conflúen moitas cuestións distintas: o patriarcado na política, na economía, na cultura, coa violencia que iso implica. En Desobediencia a crítica centrábase na cultura patriarcal que fai da literatura, por exemplo, un produto de mercado, un xeito de exhibición dos egos. Entón pásase do pracer da arte ao consumo de arte. O resultado acabará sendo unha literatura líquida, con pouco peso. E non falo só da literatura galega, senón de todas. Atlas de Chaguán abrangue máis cousas, é máis fondo que Desobediencia. (…)
– D: Ademais de Bataille, están presentes no libro moitos máis autores. Como Uxío Novoneyra.
– RE: Hai referencias a Uxío, si, que o considero como un bardo: a súa poesía é música. Un bardo rexio, forte, e ao mesmo tempo feble, que sofre. Tamén Zygmunt Bauman coa súa idea da sociedade líquida. Porque na nosa sociedade todo se volve obxecto de consumo: as persoas, o sexo, a literatura, o amor, a amizade… Cando falo de ir emplumada tamén hai unha referencia á literatura española medieval, que me gusta moito. Cando unha muller era acusada de bruxa, ou de puta, emplumábana para marcala socialmente, para avergoñala. Por iso digo que a Baby a “emplumarán” polas cousas que di. (…)”.