O colectivo de galegas na diáspora Herbas de Prata convida a escoller dúas mulleres para distinguilas no Día da Muller 2008

«As suxestións chegadas pola xente ao enderezo electrónico do colectivo de galegas na emigración Herbas de Prata determinaron seis mulleres entre as que se atopan os dous nomes que levarán este mes de marzo -por segundo ano consecutivo- a distinción Virxinia Pereira e a distinción Rosalía durante o acto polo Día Internacional da Muller que o colectivo vai realizar na Asociación de Residentes de Vigo o 8 de marzo ás 19.30.
Para quedar coa distinción Rosalía (que simbolizan cunha roseira para a homenaxeada) que agradece a esas mulleres que levan unha vida de loita pública nalgunha causa nobre foron postuladas a sobranceira actriz Maruxa Boga, que ao longo de 45 anos conduciu a audición “Recordando a Galicia” que escoitaban milleiros de emigrados da Arxentina. Tamén quedou na lista a cantante e profesora Graciela Pereira, fundadora da asociación Os Gromos que sementa amor pola cultura galega en nenos arxentinos. E dende Galiza chegou a proposta de homenaxear a memoria de María Miramontes, dona e sostén económico e político de Ánxel Casal, que se exiliou na Arxentina, e morreu en Bos Aires no ano 1964.
O ano 2007 esa roseira quedou nas mans -por votación aberta- da nai da Praza de Maio Dionisia López Amado á que todos alcuman “la gallega de la zona norte”.
Por outra banda, Herbas de Prata entregará o recoñecemento bautizado Virxinia Pereira (representado por unha cameleira para a muller que o leve) para facer público o traballo anónimo desas galegas que co seu labor privado, contribuíron ao desenvolvemento dos seus e souberon sementar neles o amor e o respecto pola súa orixe galega. Nesta categoría, as candidatas son a señora Lola Fernández, que quedou viuva moi nova e soubo sair adiante cos seus fillos con moito compromiso coas tradicións galegas o que explica que os seus sexan os fundadores dunha das asociacións mais activas da colectividade galega en Bos Aires, a Fundación Xeito Novo.
Tamén nominada nesta categoría foi a escritora Josefa Emilia “Pepita” Sabor, que ten 91 anos e é unha referente no ámbito da Bibliotecoloxía no país. Neste momento, está sendo tratada dunhas doenzas propias da idade nun xeriátrico e ainda que ten o recoñecemento dos bibliotecarios arxentinos, non foi visibilizado o seu compromiso coa terra na que naceu. Por último, foi proposta nesta categoría a señora Isabel Varela, que ten unha historia de emigración e de loita pero tamén de traballo xeneroso en dúas institucións da colectividade: a Federación de Sociedades Galegas e na Sociedade Fillos do Axuntamento de Boiro na Arxentina. Mesmo sen ter un recoñecemento en proporción ao seu traballo, como si teñen os seus compañeiros homes, Varela é coñecida por moitísimos emigrantes aos que axuda asesorándoos sobre os seus dereitos.
O ano 2007 a cameleira que representa esta distinción foi para María Rosa Iglesias, una compostelá chegada a Bos Aires con 5 anos que é nai do historiador Ruy Farías Iglesias.
Os recoñecementos xurdirán da votación aberta e pública no blog de Herbas de Prata dende o luns 25 de febreiro e serán entregados durante o acto polo Día Internacional da Muller 2008 que se vai realizar na Asociación de Residentes de Mos o sábado día 8 de marzo ás 19.30.
Herbas de Prata instaurou o ano pasado a entrega de estes recoñecementos como xeito de botar luz sobre esas mulleres que na súa labor visible ou privada colaboraron e garantiron a pervivenza da cultura galega na Arxentina.
A asociación civil Herbas de Prata xurdiu no ano 2007 en Bos Aires coa intención de achegarse ás galegas da diáspora para pensar e traballar por e para elas. O colectivo está integrado por persoas de todas as idades e de todas as profesións que, de xeito transversal ás institucións e asociacións da colectividade galega na Arxentina e tamén fora dela, buscan abrir posibilidades de debate e proxectos colectivos enfocados nas galegas.
Xa están as seis candidatas e agardan polo voso voto. Máis información en herbasdeprata@gmail.com» (Herbas de Prata)

Nancy Morejón, “Escritora Galega Universal”

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/Tr6B6vwMwjc" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

«O presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega, Cesáreo Sánchez Iglesias, entregoulle este luns na Habana o premio á poeta cubana Nancy Morejón. […]
Mutismos (1962), Amor, ciudad atribuída (1964), Richard trajo su flauta (1967), Parajes de una época (1979), Octubre imprescindible (1983), ou Cuaderno de Granada (1984), son algunhas das súas obras. Morejón participará na Cea das Letras que a AELG organiza anualmente, e onde se lles entregarán tamén os premios que a Asociación outorgou a Xosé Vázquez Pintor, á Asociación Socio-Pedagóxica Galega (AS-PG) e mais á Mostra de Teatro de Ribadavia.» (A Nosa Terra)

Gabriel Arán Ferreiro gaña o “Letras de Galicia a Cuba”

«Gabriel Arán Ferreiro foi o gañador que obtivo unha viaxe para dúas persoas á Habana. Así o decidiu o sorteo ante notario celebrado este mércores, e retransmitido en directo pola Radio Galega. O seu microrrelato foi En poucas verbas dígolles a todos os cubanos: A NOSA CULTURA TAMÉN É VOSA!
Este texto, así como os outros 369 enviados ao concurso de microrrelatos Letras de Galicia a Cuba serán proxectados nunha pantalla situada no pavillón de Galiza na Feira. Ao tempo, calquera cubano poderá ir deixando alí mesmo as súas letras para o pobo galego, que se poderán ver na páxina web da CRTVG.» (Vieros)

Letras de Galicia a Cuba

«[…] Coa intención de que galegos e cubanos retomen o contacto epistolar que houbo tradicionalmente entre ambas as dúas beiras, a CRTVG proponlles aos galegos que lles escriban “unhas letras” aos cubanos, nos días previos á Feira do Libro de La Habana. As mensaxes deben ser breves, de non máis de 160 caracteres, estar escritas en galego e ter vontade literaria. Os participantes poden deixar os seus microrrelatos na web do concurso (http://www.crtvg.es/Galiciaahabana). […]» (Compañía de Radio Televisión de Galicia)

IV Premio Rosalía de Castro para experiencias pedagóxicas

«A Fundación Rosalía de Castro, para conmemorar os 25 anos do PREMIO ROSALÍA CASTRO PARA MESTRES E PEDAGOGOS, creou o PREMIO ROSALÍA DE CASTRO PARA EXPERIENCIAS PEDAGÓXICAS, que vai xa na súa cuarta convocatoria.
O certame pretende potenciar o coñecemento de Rosalía e da súa obra, precisamente cando están sendo postergados o estudio e a lectura dos clásicos, referencia imprescindible na formación integral dos escolares. A iniciativa quere tamén servir de apoio ao traballo que desenvolven os centros cara a normalización lingüística e cultural do ensino galego.
Alén dos seus valores literarios e lingüísticos, os textos rosalianos teñen unha enorme potencialidade como motivadores de propostas de traballo nas aulas de ensino obrigatorio. Por iso consideramos que, nas mans dun profesorado que pode contar co apoio das novas tecnoloxías, a obra de Rosalía de Castro resultará un bo material para traballar na innovación pedagóxica.
Un dos eidos máis interesantes deste traballo é, sen dúbida, o teatro. Rosalía foi moi afeccionada á arte dramática e respresentou con éxito algunha obra cando era noviña. Se os poemas rosalianos son, pola forma, doados de aprender e recitar, e resultan moi motivadores para a representación teatral, polo seu contido adoitan ser altamente educativos e poden desenvolverse con acerto nas aulas para seren representados en festivais artísticos ou conmemoracións escolares.
Rosalía, contemporánea dos seus, avanzada do seu tempo e previsora dos valores que habían de promoverse no futuro, é a cantora do drama épico que sufriu a Galicia máis pobre e viven hoxe moitos pobos da humanidade: o fenómeno da emigración, do triste desarraigo que padecen “os que noutras terras/ tén que buscar pan”. E tamén unha excepcional analista da problemática das mulleres con relación á igualdade, á creación e ao pensamento libre e unha denunciadora das inxustizas sociais. Rosalía resulta, ademais diso, unha extraordinaria defensora da paisaxe, é dicir, unha verdadeira ecoloxista que nos anima conservar o medio ambiente.
Ademais da utilización dos seus textos, a pericpecia vital da autora tamén se presta a ser representada. Con este exercicio os escolares meirandiños poden profundizar, desde a emoción teatral, no seu coñecemento e no da súa época.» Bases. (Fundación Rosalía de Castro)