Arquivos da etiqueta: A Nosa Terra
Xavier Queipo: “Ortodoncia”
Artigo 
de Xavier Queipo en A Nosa Terra:
“(…) Sen compás semella que andamos tamén en Galiza –reflexo do que acontece no exterior– aínda que aquí o conflito sexa tamén un conflito de civilizacións, que ten a súa manifestación máis sobranceira na loita pola dignidade lingüística, na que uns queren impor o castelán como lingua única e outros o galego como lingua hexemónica. A risco de ser incomprendido, pola brevidade do discurso, direi que a lingua hexemónica é a lingua dos negocios, a que produce valor engadido e xera emprego e riqueza. Cando a inicios do século XX máis do 90% da poboación galega falaba exclusivamente galego, a lingua hexemónica non deixaba por iso de ser o castelán, por dicilo dun xeito directo. Daquela hai que pensar opcións para resolver este conflito, entre outras integrar os inmigrantes tamén en galego, esixir das empresas galegas que fagan a súa publicidade na lingua oficial (e non se pasen polo arco de trunfo o Estatuto de Autonomía) e esixir do goberno que deixe de actuar “contra o galego”, con xenreira inusitada e desrespecto crecente polas institucións democráticas (non tardan moito en pedir o certificado de “españolidade”, curso de sevillanas e vocabulario de tauromaquia incluídos, para poder votar nas autonómicas).”
Gondomar: presentación de Osorio-Tafall. Un científico e político galego no exilio, de Xosé Francisco Pardo Teijeiro
O 
martes 14 de decembro, ás 20:30 h., na Aula de Cultura “Ponte de Rosas” (Avenida da Feira 10, baixo) de Gondomar, sede do Instituto de Estudos Miñoranos, terá lugar a presentación do libro Osorio-Tafall. Un científico e político galego no exilio, de Xosé Francisco Pardo Teijeiro, publicado en A Nosa Terra Edicións. No acto participan o autor e o profesor Xosé Ramón García.
Eva Moreda: “Teño debilidade polos homes que citan a Bourdieu”
Entrevista 
a Eva Moreda en A Nosa Terra:
“A Nosa Terra (ANT): A literatura erótica é un xénero marxinal nas letras galegas. Cal pode ser o motivo?
Eva Moreda (EM): Poño en dúbida que sexa marxinal. Na poesía, por exemplo, o erotismo é un dos grandes temas desde os anos 90, ou mesmo desde antes. Outra cousa é que estas obras non se presenten explicitamente como literatura erótica, o cal, en principio, tampouco me parece mal: non son moi partidaria de clasificar a literatura en caixóns, aínda que recoñezo que editorialmente pode ser unha boa estratexia. É certo que en narrativa se cadra se tardou, ou se está tardando, algo máis en arrincar. Se cadra porque historicamente escribir narrativa estivo moi ligado a facer país, e non semella moi evidente a literatura erótica sexa un xénero desde o que se poida facer país. (…)
ANT: Que posibilidades lle ve ao libro electrónico en conceptos como a mestura multimedia… libros con música incorporada, por exemplo?
EM: Pois precisamente, unha das cousas que me gustaría ver na literatura galega (e na literatura en xeral) é unha maior implicación coas posibilidades textuais da internet e os medios dixitais; na cultura galega estase facendo un uso importante das novas tecnoloxías no plano da difusión pero se cadra xa vai sendo hora de que os escritores nos poñamos a escribir con eses novos medios na cabeza. Como un poemario escrito a base de actualizacións de estado no Facebook, ou, por que non, un libro electrónico que nos vaia permitindo escoitar as músicas ás que se fai referencia no texto.”
Xosé Neira Vilas: “Os nenos deben empezar por aprender galego”
Entrevista a Xosé Neira Vilas en A Nosa Terra.
Manuel Portas: “Ninguén contara o drama da Arousa desde dentro”
Entrevista en A Nosa Terra.
An Alfaya: “Son bastante egoísta cando escribo”
Entrevista a Suso de Toro: “Síntome un supervivente dentro dunha xeración fusilada”
Entrevista a Suso de Toro no semanario A Nosa Terra:
Como nace Sete palabras?
Sae da experiencia persoal. Entendo a literatura dun xeito activo e algúns libros meus pretendían funcionar como granadas de man. Caixón desastre era un ensaio para demostrar que se podían escribir outras cousas en galego pero con Polaroid xa pretendín modificar a literatura galega. Home sen nome falaba da memoria colectiva e, ademais da pretensión estética, quixen romper o tabú de dicir o nome dos asasinos. Sete palabras é a literatura como terapia e vía de coñecemento de min mesmo. A grandeza da literatura reside na individualidade e ese é o seu valor universal, porque afondando nun mesmo os demais recoñécense.
Buscaba para si e tamén para o seu pai que estaba doente.
Non sei se o fixen por encargo da miña abuela Valentina ou de meu pai, ao que lle quedou sen facer esa tarefa ou se é estritamente unha necesidade miña. Pero sentinme un medium doutros. Na procura dese pasado vivín unha experiencia autenticamente literaria, de sentirme dentro dun conto.
Aínda que o personaxe non ten nome, vostede é moi duro con el e, daquela, co propio Suso de Toro.
Son moi crítico co meu entorno pero tamén practico esa dureza comigo mesmo. Non o reivindico e téñoo máis por defecto que por virtude, pero é a miña forma de ser. Entendo a literatura para intervir na vida. Que sexa experiencia, non algo superficial, que actúe e te modifique. Falar de Sete palabras resúltame difícil porque tiven que exprimirme e a tarefa era buscar cunha honradez extrema, sen saber se o que podía atopar sería ou non agradábel. Era o lado escuro ou incómodo da historia familiar que tocaba tamén no centro de min mesmo. Por iso me desdobrei dunha maneira extravagante. [Ler entrevista completa]
Cid Cabido: ‘A memoria sempre se transforma en ficción’”
A Nosa Terra conversa co escritor galego Xosé Cid Cabido:
“Como sabemos, a organización de datos para crear un relato é sempre unha construción artificial, por moito que eses datos procedan dunha experiencia real. Sempre hai versións. E nesas versións hai un grao de distorsión da realidade, ou polo menos, sempre se detectan diferenzas de percepción. O que comprobas nunha investigación como esta é que as versións adoitan ser moi nebulosas en aspectos esenciais e moi precisas en cuestións completamente secundarias. Así confirmamos que a memoria posúe uns mecanismos que contribúen a construír o relato, a deformar os feitos de tal xeito que, claro, rematan por transformarse en ficción. A que a cada quen lle convén contar.” [Ler entrevista completa]
