Entrevista 
a Xavier Queipo en Atlántico Diario:
“-Atlántico Diario (AD): O Premio Xerais de Novela é un bo agasallo para estes 20 anos?
– Xavier Queipo (XQ): Os premios teñen varios compoñentes. Está o económico, que ven moi ben, sobre todo o de Xerais que é o máis alto en lingua galega con 25.000 euros. Pero tamén está a visibilidade que dan ao libro. Fai que un escritor que vive no estranxeiro dende hai 23 anos e que non pode acudir ás comidas e encontros, poida figurar.
– AD: Para un escritor é necesario formar parte da vida social?
– XQ: É importante porque podes falar coa xente, comunicarte cos compañeiros e planear colaboracións. Agora hai un explosivo interese por unha persoa que leva 20 anos traballando.
– AD: Qué supón escribir en galego e vivir no estranxeiro?
– XQ: Eduqueime en castelán. Son da xeración de Antón Reixa ou Manolo Rivas. Cando eu cheguei a Bélxica pensei que non tiña que perder o galego. Así na miña vida cotiá falo francés e inglés; pero para escribir uso o galego, que é a lingua que se fala na miña casa en Bruxelas. Non é difícil. Estes estudios déronme base técnica dabondo para traballar nunha institución europea de 8:30 a 19:00 horas. Despois boto o pecho e adícome a escribir, a reflexionar sobre o papel en novela e contos. Tamén estou nun colectivo poético en Bruxelas co que gañamos o Premio do Libro Europeo.
– AD: De que reflexiona ao escribir?
– XQ: Axúdame a desconectar. É unha psicoanálise permanente, analízome parcialmente nos personaxes. Consigo o equilibrio, e son do 50% que non tomo tranquilizantes.”
Arquivos da etiqueta: Atlántico Diario
Fran Alonso: “Tento dar conta do que acontece ao meu redor, interpretándoo sen o xulgar”
Entrevista 
a Fran Alonso en Atlántico Diario:
“(…) – Atlántico Diario (AD): Neste libro analiza as relacións sociais da actualidade, teñen mudado moitos nos últimos anos?
– Fran Alonso (FA): En Ninguén reflexiono sobre a vecindade cunha mirada indiscreta do que percibimos pola apariencia ou escoitamos a través das paredes; pero tamén é unha análise sobre como as novas tecnoloxías (internet, os móbiles) inflúen no noso hábito de comunicación. Agora as nosas relacións sociais pasaron a basearse na proximidade a ser mediatizas pola tecnoloxía.
– AD: ¿É unha reflexión optimista ou feita dende a morriña?
– FA: Non me gusta a melancolía, pero tampouco é positiva. Limítome a dar conta do que acontece no meu tempo; trato de interpretalo sen o xulgar.
– AD: ¿Trátase dun ensaio con faciana de novela de ficción?
– FA: É totalmente ficción. Son moitas historias entrelazadas a través dos “hoax”, os bulos que chegan a través do e-mail.”
Agustín Fernández Paz: “A ollada da xeración estafada“
Entrevista 
a Agustín Fernández Paz en Atlántico Diario, a través de Xerais:
“- Atlántico Diario (AD): Tras desta novela hai un traballo intenso de documentación.
– Agustín Fernández Paz (AFP): Partín de libros que están na rede, do Consello da Cultura, interesantísimos sobre a emigración galega en París, a emigración política e a
outra. Tamén documentais sobre o campo de eoncentración de Francia (Argelès-sur-Mer) onde foron parar os exiliados españois tras a Guerra Civil. Hai moita documentación, moitos testemuños de xentes que estiveron alí e que aínda que non saian na novela están aí.
– AD: Non hai noite tan longa é a historia dunha xeración, de galegos que marcharon fóra e dos que quedaron aquí.
– AFP: Marcharon moitísimos por diversos motivos. Consultei a un amigo que estivo en París e contoume onde se xuntaban alí os exiliados e os non exiliados, onde ligaban coas españolas, que estaban de criadas a
meirande parte delas. Lin El Ruedo Ibérico (cadernos da editora creada en París por un grupo de exiliados) que tamén aparece no libro. A propia novela, con documentación que tes, márcache o ritmo. Logo hai que facer coma os cineastas, que rodan horas de película e despois teñen que darlle forma no proceso de montaxe.
– AD: Aínda que a súa literatura se distingue por afastarse dos cánones considerados tradicionais na literatura infantil e xuvenil, formulouse esta novela de xeito distinto por ser para adultos?
– AFP: Fíxena igual cás outras, procurando facer a novela da miña vida, que é como o intento sempre. Cando
o borrador estivo lexible foi cando o editor planteou a posibilidade de sacala en edición de adultos. E desta vez díxenlle que si. Era unha experiencia nova e quería ver se cambiaba a recepción crítica.”
