Arquivos da etiqueta: Historiadegalicia.gal

Faleceu Fernando Acuña Castroviejo

Publicado o por

A AELG lamenta fernando-acuna-castroviejo-universidade-de-vigo o pasamento do seu socio Fernando Acuña Castroviejo.
Desde Historia de Galicia:
“(…) Este martes é un día triste para o mundo do patrimonio galego porque perde a un dos seus pioneiros, Fernando Acuña Castroviejo.
O catedrático, nado en Santiago de Compostela en 1945 era un destacado experto en arqueoloxía romana, foi un dos fundadores do Museo do Pobo Galego e era vicepresidente do seu padroado.
Ao longo da súa carreira, dirixiu diferentes escavacións, como as do xacemento das Torres do Oeste (Catoira), o castro de Neixón (A Coruña) ou Castro Real (Boimorto). Ademais, o catedrático de Arqueoloxía da Universidade de Santiago de Compostela pertencía a numerosas sociedades científicas e era académico de número da Real Academia Galega de Belas Artes.
Castroviejo era, ademais, membro correspondente da Real Academia Galega desde xaneiro de 1972. Por iso, o presidente da RAG, Xesús Alonso Montero, expresou xa o pesar da institución polo falecemento de Acuña Castroviejo, de quen lembra a boa disposición que sempre amosou para colaborar coa Academia e os seus comezos como arqueólogo na sección de Prehistoria e Arqueoloxía do Instituto Padre Sarmiento.
“Xa nas súas primeiras investigacións arqueolóxicas, cando era moi novo, amosa unha gran personalidade. Neste eido e daquela está baixo o influxo dun grande investigador e mestre, Fermín Bouza Brey, que desde o Instituto Padre Sarmiento orienta un fecundo equipo de investigadores novos en arqueoloxía e antropoloxía (o propio Fernando Acuña Castroviejo, Xosé Manuel González Reboredo, Carlos García Martínez…)”, apuntou.
A capela ardente de Fernando Acuña instalouse no Hospital Clínico de Santiago de Compostela. O funeral será este mércores, 14 de setembro, ás 12:00 horas, en Santo André de Trobe, en Vedra.”

NOTA: a foto provén da Universidade de Vigo.

Fernando Acuña Castroviejo: “Non ten sentido falar de castro celta. Iso xa está ultrapasado”

Publicado o por

Entrevista a Fernando Acuña Castroviejo en Historia de Galicia:
“(…) – Historia de Galicia (HG): Logo de tantos anos adicado á investigación e á docencia, que cambios máis importantes se produciron na arqueoloxía galega?
– Fernando Acuña Castroviejo (FAC): Eu levo metido na investigación desde o 68, cando comecei a traballar na arqueoloxía galego, primeiro con Bouza Brey e logo con Valil. Daquela había menos medios e menos acceso á información. O traballo de campo era rudimentario. Non había técnicas nin medios para medir. En 40 anos cambiou moito todo. Hoxe xa hai novas metodoloxías impensables hai medio século.Eu teño que dicir que a arqueoloxía sempre estivo aberta á sociedade. Outra cousa é que se divulgue máis, pero hai que ter en conta que a arqueoloxía ten que estar feita por arqueólogos, por profesionais, e non por afecionados. Os demais poden axudar pero cada quen no seu papel.
– HG: E como foi traballar con Bouza Brey?
– FAC: Pois moi interesante. Estabamos Carlos García Martínez, González Reboredo e máis eu. Entramos en contacto con el no Instituto Padre Sarmiento, no último ano de carreira e nos introduciu no nacionalismo e na arqueoloxía e nos fixo ver a importancia da xeración Nós e do Seminario de Estudos Galegos. El foi o modelo das nosas investigacións. (…)
– HG: En todo caso, non cres que hai moitos museos no país e un pouco desaproveitados?
– FAC: Falta política museística e, polo que se ve en Galicia, é que non é que haxa moitos museos senón que están mal atendidos pola Administración. Nos últimos anos xubílanse os directores dos principais museos galegos e esas prazas non se cubren, e por iso o persoal dos museos é menor e os recursos cada vez menos. O problema é a falta de persoal e de recursos. Museos non é que haxa moitos ou poucos, senón que non teñen recursos. Moitos xa nin publican porque non teñen fondos. Hai museos que dependen da Xunta, de concellos, de deputacións… A casuística depende de quen sexa o promotor. Dos que depende da Xunta non se cobren as prazas de xubilación e iso crea carencia de persoal e de medios. (…)”