Entrevista a Moncho Iglesias en Galicia Hoxe:
“Galicia Hoxe (GH): Tres cores: azul é unha novela complexa e arriscada.
Moncho Iglesias (MI): Si, a verdade é que é arriscada porque non é unha novela que poidas traer á praia e poidas ler descansando e relaxadamente. É prosa poética, non segues un fío argumental no que se suceden os feitos nin hai todo o engranaxe que pode haber nunha novela. É máis complicada no sentido de que require outro ritmo distinto que unha novela cun principio, medio e final.
GH: A prosa poética é unha continua descrición dos sentidos, de aí a complexidade de seguir o texto.
MI: Son consciente de que influíron moito as obras que estaba lendo mentres escribía. Na primeira parte estaba vivindo en México, viaxaba por Centroamérica e empapeime da literatura deses lugares. Despois de viaxar, coñecín autores dos que me namorei. Estando en México namoreime de Carlos Fuentes ou de Ramón López Velarde, poetas que viaxaron comigo. Esa prosa ten bastante que ver con el. E na India, a obra ten que ver con Salman Rushdie. O narrador acaba coñecendo as palabras de Carlos Fuentes que en certa maneira tamén se converte nun personaxe da obra.”