Quico Cadaval dirixe unha adaptación ao teatro do brasileiro Rubem Fonseca

Desde Sermos Galiza:
“É un dos narradores maiores da literatura brasileira. “Linguaxe explícito, violencia, enigma e cinismo son algúns dos elementos que nos excitan e nos desafían da obra de Rubem Fonseca”, explica Producións Teatrais Excéntricas. Baixo a dirección de Quico Cadaval, estrea esta cuarta feira Carpe Diem no Teatro Principal de Compostela.
“A anécdota é cinematográfica: unha muller e un home coñécense nunha previsíbel festa de fin de ano e comezan unha relación ilícita: os dous son casados. Con outras persoas. Un caso de adulterio entre persoas de clase alta”, resume a compañía a súa aposta. Trátase da adaptación dun relato de Fonseca, “o maior escritor vivo da lingua portuguesa”: “A atrevida tentativa de converter en teatro un dos máis excitantes contos do maior autor vivo na nosa lingua”.
Segundo Producións Teatrais Excéntricas, nunca antes se representara en Galiza un texto de Rubem Fonseca. “Tampouco, que nos saibamos, en Portugal”. O brasileiro, nado en Juiz de Fora (Minas Gerais) en 1925, é autor dunha extensa obra en que salientan títulos como Vastas emoções e pensamentos imperfeitos (1988), O Caso Morel (1973) ou O seminarista (2009).
A peza dirixida por Quico Cadaval estará en cartel no Principal cuarta, quinta e sexta feira a partir das 20.30 horas, con entradas 12 euros e reducidas a seis para algúns colectivos. Despois irá ao cinema Elma na Pobra do Caramiñal (31 de marzo), ao Principal de Ourense (7 de abril), ao Auditorio Municipal da Illa de Arousa (3 de maio) e á Casa da Cultura Pintor Llorens de Sada (9 de xuño).
María Costas, Marcos Vieitez, Vítor Mosqueira e Mon Orencio conforman o elenco de Carpe Diem.”

Cuestionario Proust: Diego Ameixeiras

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Diego Ameixeiras:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Perseveranza, coido.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade, a intelixencia, o sentido do humor.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade, risas, silencios cómodos.
4.– A súa principal eiva?
– A timidez.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir. Ler, ver películas, o fútbol.
6.– O seu ideal de felicidade?
– O sol, a luz, os días longos.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro non pensalo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Polo momento, aquí.
10.– A súa cor favorita?
– O vermello e o negro.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Ningunha en especial.
12.– O paxaro que prefire?
– A Larry Bird, a Charlie Parker.
13.– A súa devoción na prosa?
– Rubém Fonseca, Andreu Martín. Hai moitos.
14.– E na poesía?
– José Ángel Valente.
15.– Un libro?
O seminarista (Rubém Fonseca), Prótesis (Andreu Martín).
16.– Un heroe de ficción?
– Os personaxes marxinais de David Goodis.
17.– Unha heroína?
– Teena Brandon (Hillary Swank) en Boys don’t cry.
18.– A súa música favorita?
– Curtis Mayfield: Move on up, por exemplo.
19.– Na pintura?
– Os grafitis que había pola ribeira do Miño, en Ourense.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os meus pais.
21.– O seu nome favorito?
– Os alcumes dos escritores das novelas de peto.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Falar (moito) por non estar calado.
23.– O que máis odia?
– O medo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Aos xenocidas.
25.– Un feito militar que admire?
– Aos desertores.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen provocar demasiado sufrimento aos que me rodeen.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Vixiante.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Pasado o tempo, todos.
30.– Un lema na súa vida?
– Imos por partes.”