O 
xoves 23 de febreiro, ás 19:00 horas, na Biblioteca Pública Central (Joaquín Yánez 6, 2º andar) de Vigo, preséntase o libro Obras breves de imaxinación. Premios de Relatos “Mulleres Progresistas”, publicado por Baía Edicións. No acto intervirán Chus Lago, Conchi Regueiro e Belén López Vázquez xunto ás autoras, que terán unha breve intervención para falar do seu relato ou ler un parágrafo deste.
Arquivo da categoría: Narrativa
Continúa a recuperación da obra literaria de Gonzalo López Abente
“Con 
só un ano de actividade, a Fundación Gonzalo López Abente está a lograr unha visibilidade inédita da obra deste escritor muxián. Deste xeito, a entidade acaba de anunciar que asinou a un acordo coa editora Espiral Maior para tirar do prelo a poesía completa deste autor en 2013, a coincidir co 50 seu cabodano. A edición farase na colección Ópera Omnia e será coordinada por Miro Villar. Xa este mesmo ano, Xerais publicará A narrativa mariña de Gonzalo López Abente, un volume que recolle seis relatos do escritor canda a un estudio de Xesús Sambade. Estas publicacións súmanse aos do poemario Bretemada, que da man de Alvarellos é finalista aos Premios da Edición deste ano.” Vía Cultura Galega.
Antón Riveiro Coello: “Ás veces a literatura trata de curar feridas aínda abertas”
Entrevista 
a Antón Riveiro Coello en El País:
“(…) – El País (EP): Cal é a motivación inicial de Laura no deserto?
– Antón Riveiro Coello (ARC): O xermolo é unha casualidade. Durante un obradoiro literario con rapaces saíu na prensa a noticia de que Sofía Romo [irmá do músico de Los Tamara, Prudencio Romo] aparecera sen memoria nun hospital de Miami despois dun intento de roubo e que só cantaba Galicia, terra nosa. Neses días andaba eu a ler o libro de Mercedes Núñez Cárcere de Ventas (A Nosa Terra). Propúxenlles facer un relato múltiple a partir destas dúas situacións. Publicamos o resultado en 2005 pero o asunto seguiu remoéndome e comecei a interesarme na vida de Mercedes Núñez. Daquela, a xornalista Carme Vidal, que editou Cárcere de Ventas, pasoume moito máis material e apuntes da investigación que fixera ou o outro libro de Mercedes El carretó dels gossos [publicado en 2012 co título Destinada al crematorio], que fala da súa estancia no campo de Ravensbrück. Pensei en escribir a vida da propia Mercedes Núñez, pero non me atrevín, porque unha historia real restrinxe moito a ficción. Os escritores traballamos máis sobre a dúbida e o presentimento e nos relatos vivos dos campos de exterminio o máis interesante está no que calan os protagonistas máis que no que contan do terríbel que o pasaron. En todo caso Laura é unha irmá xemelga de Mercedes Núñez, pero é tamén a suma de moitas vidas de mulleres que estiveron no inferno dos campos, que foi moito peor aínda que o dos homes pola connotación sexual. (…)
– EP: Quedou atrás a teima de debater sobre rural e urbano á hora de poñer o listón sobre a modernidade do novelista. Laura no deserto exhibe unha acción en varios países e vai desde unha pequena vila galega en 1936 até unha megalópole norteamericana en 1982, e brinca de Barcelona a Carcassonne.
– ARC: Xa non collín o tempo desa discusión. Traballo como un escritor do mundo, procurando cargar con esa responsabilidade sen que a lingua, que xa é o galego con naturalidade e sen complexos, ou os lugares nos que sitúo a acción, sexan un problema á hora de facer a miña obra. Os escritores galegos temos a sorte, para algúns mala sorte, de non poder vivir da literatura e por iso o mercado non condiciona a nosa escrita.”
Madrid: presentación de A aldea, de Xavier Frías Conde
A Coruña: presentación de Café só, de Anabel Alonso
O 
xoves 16 de febreiro, ás 20:30 horas, na Asociación Cultural Alexandre Bóveda (Rúa Olmos, 16-18, 1º) da Coruña, preséntase a primeira obra de Anabel Alonso, Café só, libro de relatos publicado en Morgante Edicións.
Rexina Vega: “Hai mentalidade posfranquista nos que controlan o gusto literario”
Entrevista
a Rexina Vega en El País:
“(…) – El País (EP): O tema de Dark Butterfly é tamén conta persoal, como a que enxergou Cardume?
– Rexina Vega (RV): Esta novela é unha catarse, precisaba escribila. Evidentemente é literatura, pero tamén hai elementos biográficos moi fortes. Sei do que falo cando enfío o tema da loucura. A miña irmá morreu como morre a protagonista, o resto pode ser ficción. (…)
– EP: Hai moita beatería aínda, na busca dunha lóxica literaria para os valores marxinais?
– RV: Eu creo que esa pacatería, sistémica, está relacionada cos axentes que controlan o gusto literario neste país, moi poucos e excesivamente homoxéneos. Diría que forman parte dunha xeración entre 50 e 60 anos, cun percorrido vital e profesional semellante. Xente que reflicte a mentalidade posfranquista, aínda preto do noso pasado, un modelo traumatizado na súa relación coa identidade, co corpo, coa intimidade… É a historia aínda non salvada.
– EP: É tan visíbel?
– RV: A min chámame a atención que no mundo editorial non haxa practicamente figuras femininas, ou a reducida porcentaxe de críticas. E sobre a crítica apuntaría a sua excesiva connivencia coa edición. As obras máis visíbeis son aquelas que se publican non por aposta editorial, senón polo consenso de críticos que repiten nos xurados dos premios. E tamén diría que urxe apartar aos profesores da literatura.
– EP: Que relevo hai para un modelo esgotado?
– RV: O refluxo actual está a facer que se desmonte o espellismo artellado nos últimos trinta anos: nunca houbo un sistema sólido abondo, e o que hai esfarélase agora. Iso pódenos axudar a reformular estratexias que partan da conciencia de que, como literatura sen Estado, debemos deixar de pensar e facer como se fósemos o que non somos. É evidente que non temos mercado, agora só temos compromiso coa cultura. Nese sentido, a nosa cultura debería funcionar nun espazo cidadán fóra da institución, e iso, a Rede, xa é real. Pero esa visión esperanzadora significa rachar con todos os modelos do establishment. (…)”
Vigo: presentación de Romances Populares Galegos, recollidos da tradición oral, de Carlos Bernárdez e Xosé Ramón Mariño Ferro
O
xoves 9 de febreiro, ás 20:00 horas, en Librouro (Rúa Eduardo Iglesias, 1) de Vigo, preséntase o libro Romances Populares Galegos, recollidos da tradición oral, de Carlos L. Bernárdez e Xosé Ramón Mariño Ferro, publicado en Nigra Trea. No acto, acompañando aos autores, participa Camiño Noia.
Santiago: presentación de Libro de deshoras, de Xavier Lorenzo
Marcos Calveiro: “Os personaxes mandan”
Entrevista
de Ramón Nicolás a Marcos Calveiro en Qué leer, desde o seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): O seu O pintor do sombreiro de malvas, co que conseguiu numerosos premios, segue reeditándose. Cal cre que foi clave do seu éxito?
– Marcos Calveiro (MC): Supoño que a emoción. Unha historia emotiva e emocionante polo que me comentan os lectores. Unha historia na que tiven un guía extraordinario que nunca volverei ter: o propio Van Gogh coas súas palabras e os seus cadros. Gran parte do éxito débolla a el, á súa sensibilidade como artista e como persoa.
– RN: Centauros do norte foi a súa última publicación. Que pesa máis nela: a revisión histórica, o cinema, a acción?
– MC: O pasado, a miña propia memoria de infancia: a dun neno que quedaba pasmado diante do televisor vendo un western tras outro. O Sétimo de Cabalaría, Xerónimo, O xeneral Custer, O derradeiro mohicano, Shane, o Mississipi, as dilixencias, Grupo Salvaxe, A febre do ouro, Liberty Valance…
– RN: Reclamou con frecuencia a relevancia da literatura infantil e xuvenil galega, por que?
– MC: As cifras e os datos, ás veces fríos, avalan neste caso a miña reclamación: a LIX é o máis traducido, exitoso, e premiado da literatura galega, pero aínda non se lle dá a importancia que debería ter. Só hai que ver a repercusión nos medios de calquera premio ou publicación de LIX para decatarse da súa escasa relevancia social en moitos casos. Cando publiquei a miña primeira novela para público adulto houbo moitos que descubriron que era escritor, cando xa levaba varias obras de LIX publicadas e premiadas.
A LIX é o primeiro elo na formación lectora, sen ela non habería futuro, os lectores, como os dinosauros, extinguiríanse. (…)”
Gondomar: Marica Campo no Clube de Lectura Sete Vidas
O 
martes 7 de febreiro na Biblioteca Municipal de Gondomar ten lugar a cita mensual co Clube de lectura Sete Vidas. Nesta ocasión, os lectores e lectoras que queiran achegarse á biblioteca poderán falar arredor do libro de relatos Confusión e morte de María Balteira, de Marica Campo, publicado en Baía Edicións, ás 20:00 horas. A partir das 21:00 horas, a propia escritora achegarase á Biblioteca para conversar sobre a súa obra coas persoas que acudan ao club.
