Artigo 
de Armando Requeixo no seu blogue, Criticalia:
“Hai tres semanas propuxen no Día de Feira unha pregunta: Que a Real Academia Galega designe polo mes de xuño o autor/a ao que se dedicará o seguinte Día das Letras Galegas, ¿cres que fai diminuír a atención prestada ao autor/a do ano en curso no resto da anualidade? Partía eu da sospeita de que o anuncio temperán da nova ou novo homenaxeado restaban atención á autora ou autor do ano en curso, á vista do que leva ocorrendo nos últimos tempos. Pois ben, está claro que esa miña dedución é secundada en parte si e en parte non.
Algo máis do sesenta por cento (o 61% exactamente) opinades que, efectivamente, o feito de que cada mes de xuño se anuncie a vindeira ou vindeiro homenaxeado no Día das Letras Galegas faille fraco favor ao protagonismo da autora ou autor distinguido no ano en curso. E probablemente os que así pensades tivestes na mente acontecementos tan notorios como o aínda recente Congreso Lois Pereiro, que foi cualificado por algúns, non casualmente, como congreso secreto, secuestradamente arrombado como estivo na súa publicitación institucional, clandestinamente esquecido da visibilización que merecían unhas xornadas dedicadas a quen era, enténdese, o autor do ano.
Mais case un corenta por cento de vós (o 39% para máis precisión) coida que ese anuncio estival da nova ou novo homenaxeado en absoluto estorba a celebración en curso. Neste sentido, debo aclarar que consultei algún amigo académico e que me confirmaron que é preceptivo que, na primeira reunión plenaria posterior ao 17 de maio, a RAG nomee a nova ou novo homenaxeado. Por tanto, na súa actuación a Academia non fai senón cumprir coas regras estatutarias. O que non impide, engado eu, que esa norma se cambie se o conxunto dos membros chega a estimar que un desprazamento temporal na designación axudaría a optimizar o sentido da celebración. (…)”.
Arquivos da etiqueta: Criticalia
Premios Os mellores 2011 en Redelibros
Desde 
Redelibros:
“Pois xa temos resultados das enquisas, así que agora toca facer a solemne proclamación dos que son, para todos vós, Os mellores de 2011. Grazas a tod@s por participar e parabéns aos seleccionados, de seguro teñen méritos dabondo!
– Tradutor ou tradutora: Tuula Ahola Rissanen, por Purga, de Sofi Oksanen.
– Obra literaria en galego: Non hai noite tan longa, de Agustín Fernández Paz.
– Libro infantil e xuvenil en galego: O mundo secreto de Basilius Hoffman, de Fernando Cimadevila.
– Editorial galega: Urco Editora.
– Libraría: Cartabón (Vigo).
– Web ou proxecto 2.0: Meubook.
– Crítica ou crítico: Armando Requeixo.
– Obra non literaria en galego: Como defenderes os teus dereitos lingüísticos, de Carlos Callón.
– Ilustradora ou ilustrador: Iván Valladares, por O mundo secreto de Basilius Hoffman: o ladrón de soños.
– Banda deseñada: Revista Retranca, de Kiko da Silva.
– Obra literaria en castelán: 1Q84, de Haruki Murakami.
– Proxecto ou evento cultural: Culturgal.
– Blogue literario: Criticalia, de Armando Requeixo.
Agradecemos en calquera caso as vosas votacións e a confianza que depositades en nós.”
Armando Requeixo: Día de Feira XV
Artigo 
de Armando Requeixo no seu blog, Criticalia:
“Hai dúas semanas quixen pulsar a vosa opinión sobre un asunto que me parecía de non pouco interese: ¿que territorio mediático ten, hoxe por hoxe, máis peso na difusión da nosa literatura: as páxinas culturais dos xornais e das revistas ou as redes sociais, webs e blogs literarios? (…) Fica demostrado, pois, que a atención que pensei que era bo prestarlle a este tema é algo que tamén outros senten, así que supoño que iso explica a vosa sempre xenerosa participación na enquisa, que desvelou un resultado moi clarificador: practicamente tres de cada catro de vós (para ser exactos o 74%) cre que, nestes momentos, as redes sociais, webs e blogs literarios son máis decisivos á hora de dar a coñecer e valorar a nosa escrita que os suplementos dos xornais e as páxinas das revistas culturais e/ou especializadas, que só para un 26% son a primeira opción para informarse. Como persoa que se manexa nos dous espazos, quero pensar que ambos cumpren unha función, mais non nego —todo o contrario, estou convencido de que así é— que a importancia das plataformas on line medra día a día e vai, paseniñamente, desprazando do centro de poder mediático as vellas publicacións periodísticas e revisteirís. Este fenómeno é especialmente notorio entre as novas promocións de lectores, alfabetizados xa dixitalmente, nos que o hábito da lectura do xornal en papel ou da revista literaria ten desaparecido practicamente. (…)”.
Armando Requeixo: Deriva dixital
Artigo 
de Armando Requeixo no seu blog, Criticalia:
“Hai tempo que sigo con atención o proceso de remuda que a irrupción do fenómeno dixital está a provocar na nosa literatura. Teño escrito sobre os efectos que anda a producir no subsistema da crítica literaria e tamén na redefinición que supón no eido da tradución.
Xustamente a este último asunto quería agora referirme, pois coido que os cambios neste terreo son ben notorios: do milleiro e medio de libros que se publican cada ano en Galicia aproximadamente unha décima parte son traducións; pois ben, aínda que hai editoriais como Galaxia ou Xerais que ofrecen versións dixitais dos seus volumes en papel, o certo é que, quitando o caso do cento e medio de obras gratuítas reunidas en Bivir —a Biblioteca Virtual Galega dependente da AGT— de textos de autores clásicos, non existen obras literarias actuais que fosen traducidas e que poidan ser consumidas dixitalmente. Hai, polo tanto, un importante déficit neste sentido, o que fai que os dereitos das nosas tradutoras e tradutores para a comercialización dos seus traballos neste novo tipo de soportes se vexan absolutamente desasistidos: non se fan contratos que contemplen a difusión dixital e, polo mesmo, o tradutor ou tradutora, cando entrega o seu labor á editora, non deixa atada contractualmente a súa colaboración para este espazo.
Da desexable promoción da tradución en Galicia, da imprescindible potenciación do ámbito dixital e da necesaria reformulación da relación tradutor/a–editor/a nos produtos deste novo mercado ocúpome nun artigo que podedes ler na web da AELG e que deixo aquí enlazado para abrir diálogo.”
Armando Requeixo: Novela negra galega
Artigo 
de Armando Requeixo no seu blog, Criticalia, sobre a Novela negra galega:
“(…) Pois ben, quixera agora retomar o tema para sinalar, máis por extenso, os que, a meu parecer, son os trazos definitorios desta realidade literaria na Galicia dos nosos días.
– 1) Tal como eu o vexo, non hai, falando con propiedade, boom ningún deste tipo de escrita entre nós. Existe, si, un meridiano maior cultivo, pero sen que iso chegue a constituír unha deriva sistémica nucleadora.
– 2) As causas deste progresivo maior cultivo creo que son tanto de natureza esóxena coma endóxena. Entre as primeiras a máis evidente sería a da influencia que, tamén entre nós, tivo o éxito dos narradores nórdicos, convertidos en best sellers de consumo mundial, o que explica que as nosas editoras e autores puidesen barallar a oportunidade de potenciar unha escrita deste xorne. Canto ás segundas, eu destacaría dúas: dunha banda, a narrativa negra apenas se cultivou antes das últimas dúas décadas, o que seguramente moveu as empresas de edición e os escritores a tentar aterraplenar ese espazo sistémico que se vía desasistido, procurando así a desexable normalización da oferta. Doutra parte, non hai que esquecer que a ambientación espacial e todo o background vivencial que aerosoliza o contexto no que se desenvolven estas historias ten un maior correlato verosímil nunha Galicia como a destes comezos do século XXI, pois dificilmente podían acontecer certas aventuras propias do xénero no país de hai trinta anos (e de feito esta falta de credibilidade foi unha das críticas que adoito se sinalaron ás primeiras obras desta clase), o que tamén explicaría que sexa na actualidade cando máis abrollan as novelas negras.
Sexa como for, cómpre congratulármonos pola aparición deste xénero de obras, pois a nosa literatura medra e faise forte tamén coa súa existencia, para ben de todas as lectoras e lectores.”
Día de Feira VI, artigo de Armando Requeixo sobre os premios literarios
Artigo
de Armando Requeixo recollido no seu blog Criticalia:
“Cando hai uns días preguntei ás visitas deste blog por cales crían que eran os males que afectaban os nosos premios literarios xa me daba o corpo que talvez as opinións ían ser variadas abondo. (…)
As miñas cábalas non ían descamiñadas, pois das nove posibles respostas tiveron algún voto sete delas, o que demostra ata que punto os premios literarios de noso, tal como están concibidos, son sentidos como problemáticos.
Segundo parece, o maior problema que estes amosan (así o entende o 46% dos votantes) radica no seu excesivo número. E está é, con certeza, unha ladaíña que xa vén de vello e que, porén, non foi aínda sensatamente atendida: ¿por que contro seguen a convocarse tantos premios?, ¿é razoable que nun país do tamaño do noso, coa poboación do noso e, sobre todo, co teito lector que temos coexistan ducias e ducias de premios grandeiros, medianeiros e pequeneiros?, ¿a(s) función(s) que cumpren fanos tan esenciais que xustifican a súa proliferación?, ¿seriamos quen de proxectarnos como unha literatura ‘forte’ sen depender (tanto) deles?… Son moitas as cuestións que suscita a votación, mais, o que fica ben claro é que para a maioría tanto premio é innecesario e non estaría mal que tomasen nota as institucións e entidades convocadoras, pois se callar non é preciso que cada un dos tres centos e medio de concellos, das deputacións, das mancomunidades, das fundacións etc. etc. etc. teñan o seu galardón-leira, porque tal minifundismo, lonxe de potenciar a visibilidade da nosa escrita, ao mellor o que fai é conseguir desdebuxala, pois tanta noticia de autores premiados hoxe e mañá e pasado, aquí, alá e acolá é máis que probable que provoquen desentendemento, insensibilidade e fastío entre o común. (…)”
