Coñécense os finalistas do Premio Arcebispo San Clemente

“O 18º Premio Literario Arcebispo San Clemente, que fallan os alumnos de Bacharelato do Instituto Rosalía de Castro de Santiago e doutros catro centros de Galicia, xa conta con finalistas nas tres modalidades de novela galega, en castelán e estranxeira. En lingua galega as obras finalistas son: A Veiga é como un tempo distinto, de Eva Moreda; O bebedor de rakia, de Xesús Manuel Marcos; e Extramunde, de Xavier Queipo -as tres editadas por Xerais-. As finalistas en lingua castelá son: Caligrafía de los sueños, de Juan Marsé (Lumen); El ruido de las cosas al caer, de Juan Gabriel Vásquez (Alfaguara); e Deseos, de Marina Mayoral (Alfaguara). En lingua estranxeira: Sete anos, de Peter Stamm (Cantil); O mapa e o territorio, de Michel Houellebecq (Anagrama); e Purga, de Sofi Oksanen (Rinoceronte). A entrega dos premios aos gañadores da anterior edición (Xulia Alonso, Eduardo Mendoza e Colm Tóibín) terá lugar o 22 de marzo.” Vía La Voz de Galicia.

A Coruña: presentación de A caza do ghazafello

O venres 10 de febreiro, ás 18:30 horas, na Asociación de Veciños Atochas-Monte Alto (Rúa Curros Enríquez) da Coruña, preséntase o libro disco A caza do ghazafello, publicado en Xerais, nun acto coorganizado pola editora e a Libraría Sisargas.

Publicado Valentín Paz Andrade. Biografía e antoloxía, de Charo Portela

Desde Xerais:
Valentín Paz Andrade. Biografía e antoloxía, de Charo Portela, ilustrado por Jaime Asensi, é unha das novidades da colección Merlín do mes de febreiro. Este libro relata de forma amena e detallada a vida de Valentín Paz Andrade. As súas actividades como avogado, empresario, especialista en temas pesqueiros, político, poeta ou xornalista son presentadas por medio de documentos, fotografías e unha completa cronoloxía Unha aventura biográfica apaixonante dun home clave na historia do século XX, que concebiu Galicia como a súa tarefa. Completa o volume unha antoloxía de poemas e artigos do autor homenaxeado no Día das Letras Galegas 2012″.

Xerais acada dez millóns de exemplares vendidos

“Ao peche do exercicio 2011, Xerais acada os 10.103.409 exemplares vendidos dende a súa fundación en 1979.
Das 125 novidades publicadas por Xerais nas distintas coleccións destacaron, entre outras, a novela de Agustín Fernández Paz Non hai noite tan longa, con máis de 3.500 exemplares vendidos e a edición dos contos reunidos de Manuel Rivas no volume O máis estraño, con case 4.000 exemplares.
É de salientar o interese que espertou entre os lectores a figura de Lois Pereiro (Letras Galegas 2011). A súa Poesía completa foi un dos libros máis vendidos das novidades publicadas por Xerais. (…)”

Manuel Rivas: “O fondo da historia é o poder, a cobiza, querer dominalo todo”

Entrevista a Manuel Rivas en Galicia de Moda, desde Xerais:
“(…) – Galicia de Moda (GdM): Falamos con Manuel Rivas, autor da novela e guionista de Todo é silencio. A relación profesional entre Cuerda e vostede semella que parte tamén dunha amizade activa e creativa.
– Manuel Rivas (MR): José Luis Cuerda é destas persoas que axudan a ter unha mirada más ampla, das que cando falas con elas saes coa cabeza chea de novas ideas. Ten moito sentido do humor e, precisamente, a súa boa aclimatación a Galicia ven do seu carácter irónico. É unha persoa que escoita o latexo da terra e polo tanto sabe contar moi ben as paixóns humanas.
– GdM: No caso de A lingua das bolboretas e O lapis do carpinteiro non foi responsable da escritura do guión pero neste caso a responsabilidade é súa ó cen por cen. ¿Atópase cómodo neste papel?
– MR: Nun primeiro momento fun algo reticente cando mo propuxeron pois todo o proceso de facer unha película é realmente complexo. Pero ás veces é dabondo con que che digan algo novo para que estea aí a idea, coma co pan, levedando. Despois de dous anos chamaron de novo insistindo e decidín aceptar o desafío. Foi unha moi boa experiencia e, ademais, híbrida, por xuntar elementos literarios e audiovisuais. (…)
– GdM: É palpable o éxito cinematográfico e televisivo que ten o tema do narcotráfico, sen embargo, chama a atención o silencio informativo por parte dos medios convencionais. ¿Pensa que falar deste conflito é responsabilidade dos guionistas e escritores?
– MR: O xornalismo e a literatura son tempos diferentes e distantes. Penso que mesmo no título do filme, na idea do silencio, estamos a ver, non só en Galicia senón tamén en Latinoamérica, como a literatura ou o cinema van cun fósforo aí onde hai penumbra e escuridade. Kierkegaard dixera que canto máis profundo sexa o silencio más terrible é o demo que agocha. Nese sentido, o chamado narcotráfico é a metáfora doutras cousas que estamos a ver neste tempo coma a corrupción ou os poderes ocultos. O fondo da historia é o poder, a cobiza polas propiedades, diñeiro ata querelo dominar todo. O importante non é a mercadoría concreta porque cando vemos unha historia de gángsters non nos preocupa tanto o proceso de destilación de alcohol senón que pasa coa condición humana. A historia vai sorprender nese sentido.”

Betanzos: presentación de Como defenderes os teus dereitos lingüísticos, de Carlos Callón

A sexta feira 3 de febreiro, ás 20:30 horas, no Liceo de Betanzos, preséntase Como defenderes os teus dereitos lingüísticos, de Carlos Callón, publicado en Xerais. No acto, organizado pola Mesa pola Normalización Lingüística, e as asociacións Roxín Roxal e Eira Vella, en colaboración coa Deputación da Coruña, participará o propio autor.

Pontevedra: presentación de Extramunde, de Xavier Queipo

O xoves 2 de febreiro, ás 20:00 horas, no Salón de Actos da Casa das Campás (Rúa Don Filiberto, 9-11, a carón do Teatro Principal) en Pontevedra, Edicións Xerais e o Ateneo de Pontevedra organizan a presentación de Extramunde, de Xavier Queipo, Premio Xerais de novela de 2011. No acto, xunto ao autor, participa Manuel Bragado.

Xavier Queipo: “As axencias de calificación son hoxe como a Igrexa no século XVI”

Entrevista a Xavier Queipo en El Siglo, desde Xerais:
“(…) — El Siglo (ES): ¿Cómo surge Extramunde?
— Xavier Queipo (XQ): Con dos sueños. Después de leer La historia de la locura de Michel Foucault, en la que habla de la nave de los locos, una noche tuve un sueño sobre un barco con gente que yo conocía, que me parecía que estaba cuerda pero que para otras personas era gente rara, extraña y con un comportamiento poco habitual. En otro sueño, soñé que le cortaba la cabeza a un tigre y éste es uno de los episodios finales de Extramunde. A partir de estos dos sueños comencé a escribir. “Vamos a tener un barco lleno de locos”, me dije. Podía ser un barco de hoy o de ayer, y pensé que un recurso era situarlo en el pasado, así nació el barco A nosa señora das aguas santas. Luego hice un cronograma y un recorrido hasta la caza del tigre. Fui diseñando los personajes principales pero haciendo muchos, sin construir una historia lineal sino una historia de personajes que aparecen y desaparecen. Ves el personaje del abad, y desaparece poco después, lo mismo sucede con los personajes del capitán Mourelle, de Lorenzo de Sousa y de Xoán López. Al final, el que queda es Roxo de Extramunde, que ya estaba al principio y que no era un personaje principal. (…)
— ES: ¿Qué ha aprendido usted en el viaje que le ha llevado a Bruselas, donde trabaja en un organismo internacional?
— XQ: Desde el punto de vista político, he aprendido que siempre hay una posibilidad para el diálogo, hasta con los enemigos más acérrimos, y que el federalismo funciona. Un federalismo que me gustaría que funcionase en el Estado español. En Bélgica ha habido una crisis de Gobierno federal pero el resto de los gobiernos, el valón, el flamenco y el de la región autónoma de Bruselas funcionaban perfectamente. En la calle no se notaba nada. Sólo hubo dificultad para aprobar el presupuesto anual del estado, dificultad que también puede darse en un sistema político centralista. Bruselas, por otro lado, es una ciudad muy grande. En mi distrito hay más de 100 lenguas registradas. Esto enriquece. Negociar en qué idioma hablo para hacerme entender, algo que me sucede diariamente en mi trabajo, me ha enseñado que la coexistencia lingüística y el respeto a todas y cada una de las lenguas son posibles. Por todo ello, he aprendido que España debería estar orgullosa de tener cuatro lenguas y que no debería estar empecinada en tener una sola grande y no sé si libre o esclava porque la lengua española donde es grande es en Latinoamérica. No hay más que ver qué escritores en español triunfan en el mundo.
— ES: ¿De qué se siente orgulloso de Galicia?
— XQ: De mi estirpe, de mis abuelos, de mis antepasados. De que hemos sido un pueblo forzado a emigrar, casi siempre por causas económicas. Y de que cuando hemos ido fuera hemos sido capaces de construir comunidades y de mantener nuestra lengua, y nuestra cultura, no todos al mismo nivel, pero con la idea de que si nos preguntaban de donde éramos, lo supiéramos. (…)”.

Cambados: presentación de A pomba dona Paz, de Ramón Caride

O luns 30 de xaneiro, ás 12:00 horas, na Escola Infantil A Pastora de Cambados, Xerais celebra o Día Escolar pola Paz coa presentación do libro A pomba dona Paz, de Ramón Caride, ilustrado por Pepe Carreiro. No acto, acompañando a autor e ilustrador, participará Manuel Bragado.