Entrevista 
a Silvia Bardelás en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia (LVG): As Médulas é unha metáfora?
Silvia Bardelás (SB): Si, é unha paisaxe que me viña moi ben para explicar a situación das personaxes que están metidas como entre paredes que son as montañas do Bierzo. Por outra banda, son as médulas dos catro personaxes tamén, que o narrador métese nelas. (…)
LVG: Vostede dirixe un blog literario e vive en Madrid. ¿Dende esa perspectiva como ve a literatura actual galega?
SB: Vexo que está demasiado comercializada e ten que apostar por cousas novas e dalas. Hai unha tradición literaria moi boa en Galicia e a lingua está moi ben para escribir.
LVG: ¿Quere dicir que lle falta frescura?
SB: Non quero dicir que non haxa ideas frescas, pero quizais hai que apoialas máis, aínda que iso tamén ocorre a nivel mundial.”
Arquivos da etiqueta: La Voz de Galicia
Iolanda Zúñiga: “Os tempos son chegados, tamén para a ficción”
Entrevista a Iolanda Zúñiga en La Voz de Galicia (vía Xerais).
Xavier Rodríguez Baixeras: “A vida consiste nunha desertización de riquezas”
Entrevista 
a Xavier Rodríguez Baixeras en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia: Deserto diamantino fai referencia a algún lugar xeográfico ou é un espazo mental?
Xavier Rodríguez Baixeras: No estado de Bahía hai unha zona moi interesante que se chama Chapada Diamantina, que é unha chaira na que se extraían diamantes. Máis ao norte hai unha zona completamente diferente, o Sertão, despoboada, moi seca. Eu comparei ambas rexións e estas cousas teñen unha dimensión simbólica. A vida consiste nunha desertización de riquezas que se perden co tempo, se gastan. Maniféstanse na creación, xa que o poeta vai perdendo a voz orixinal; no amor que se vai desgastando e secando; na idade… en fin, todo este mundo que un poboa ao longo da vida vaise perdendo. Por iso a primeira parte chameina regalía, o principio.”
Camiño Noia: “O conto galego é menos misóxino que os dos outros países”
Entrevista
a Camiño Noia en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia (LVG): ¿Ten singularidades propias o conto galego?
Camiño Noia (CN): Algunha, mais a maioría son comúns cos do resto do mundo. Por exemplo, son menos misóxinos que os doutros países porque foron as mulleres quen controlaron a tradición oral. Contos en que o malo, noutros sitios, era a muller, aquí o son os homes. As mulleres, que maioritariamente eran as contadoras, ao contar o conto facían unha especie de censura, como a discriminación positiva de hoxe en día.
LVG: ¿Son transgresores?
CN: A tradición oral é moi transgresora. Todos os estamentos de cando se formou a tradición, é dicir, os poderes terreais, saen mal parados. Os contos falan do mal comportamento destas persoas.”
La Voz de Galicia: “Os editores reducirán un vinte por cento o número de títulos en galego”
Xosé Carlos Caneiro: “A literatura actual vive a procesión dos simulacros”
Entrevista a Xosé Carlos Caneiro en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia (LVG): ¿Importa a calidade?
Xosé Carlos Caneiro (XCC): A literatura actual non pide calidade, non se demanda. Unha función da literatura é divertir e a outra revelar; a revelación é algo necesario, pero agora o único que se esixe é a diversión. Se non existe esa revelación dá igual todo, ata meter un tiburón en formol e cobrar millóns de dólares por iso dicindo que é arte. Nas artes vivimos un proceso de simulacro, de certo cinismo.
(LVG): As súas novelas acadaron practicamente todos os premios da literatura galega.
(XCC): Si, e estou moi agradecido a todos os xurados que me deron eses premios, sempre baixo plica. A cara descuberta son o escritor galego menos premiado, só recibín o premio nacional da Crítica por Un xogo de apócrifos. Pero despois do Eixo Atlántico e o Blanco Amor por Ébora non tiven máis. A vida nova de Madame Bovary foi moi ben acollida polos lectores, e aínda se sigue vendendo; para min supuxo unha decepción que non fose recoñecida polo sistema literario galego, pareceume unha inxustiza.”
An Alfaya: “Areaquente é un anaco de mundos pequenos que están na miña cabeza”
Mar Guerra: “Ao escribir para nenos procuro tratalos como iguais”
LVG: entrevista a Marcos Calveiro
(LVG)
Xosé Luís Méndez Ferrín, novo presidente da Real Academia Galega
O plenario da Real Academia Galega de onte sábado 23 febreiro elixiu a directiva que gobernará a centenaria institución durante os próximos catro anos. Acompañará ao presidente Xosé Luís Méndez Ferrín un equipo composto por Xosé Luís Axeitos (secretario), Manuel González (tesoureiro), Euloxio Ruibal (bibliotecario) e Paco Fernández Rei (vicesecretario).
Na prensa de hoxe domingo podemos ler máis entrevistas co novo presidente da Real Academia Galega:
Faro de Vigo: “A situación financieira da Academia é un escándalo, vive na beneficencia”
–O conselleiro de Cultura afirma que o problema da cultura é que está acomplexada…
–Por iso está traducido Manolo Rivas a 30 linguas no mundo e Jiménez Losantos non. Cando un escritor galego está traducido en francés por Galimard non se poden dicir esas cousas.
–Que pode facer a Academia para para aumentar o prestixio social do galego?
–A Academia so é un factor. Esa tarefa non lle compete só a mundo intelectual como moitos pensan. Na sociedade hai algo máis que intelectuais, e o galego está asumido hai anos polo sindicalismo, por exemplo. Hai unha toma de conciencia contraria a ese desprestixio, pero isto compételle á totalidade da sociedade.
[Ler entrevista completa]
La Voz de Galicia: “A Real Academia Galega é un tanque de intelixencia”
-Vostede chega coa idade e a experiencia axeitadas para o cargo, e con ganas de traballar por unha Academia, moi limitada de medios, da que nalgún momento foi crítico.
-As críticas non foron nunca sobre a Academia ou a súa existencia, senón puntuais por algunha actuación. Non me estraña que a RAG teña un pasado con moitos altos e con moitos baixos na súa historia centenaria porque nunca tivo independencia económica. Sempre viviu de favores e de beneficencia, en realidade. Se conseguísemos saír desa situación sería magnífico, pero non o sei. Faremos todo o posible por persuadir á Xunta de que sería ben que deixase instituído un orzamento para sempre, á marxe dos cambios políticos.
-Non sei se é o mellor momento para acadalo, e non por estar o PP na Xunta, senón por toda a tensión que se está a crear na sociedade desde dentro e desde fóra.
-Tampouco ten por que ser necesariamente un mal momento. A RAG acaba de revelar na sociedade galega, dun día para outro e cunha contundencia notable, a súa existencia e a súa autoridade cun documento clave para cambiar a cousa. A RAG está nestes días máis presente do que estivo nunca no resto do Estado. O noso punto de vista consiste en pedir que a subvención da RAG figure nos orzamentos da Xunta e acadalo non depende de nós. O bipartito anterior non quixo. Non sei agora.
-Que pode facer a RAG?
-A RAG é un suxeito colectivo formado por individualidades moi fortes. Podía ser máis numerosa, porque Galicia é un país moi culto e nada ensimesmado… pero os académicos que existen son un grupo de intelectuais moi forte. E a evidencia está na análise que fixo das bases. Non hai nin un só colectivo en Galicia que puidese ter feito nada semellante, salvo o de xuristas, que coincidiu coa Academia nas partes que facían referencia ao campo legal.
