
Arquivos da etiqueta: Samuel Merino
Compostela: actividades do 12 de outubro na SELIC 2025
Samuel Merino: a voz reflexiva que conquista o VII Premio ‘Nacional de Poesía Viva #LdeLírica’
Desde Estandarte:
“O pontevedrés Samuel Merino foi proclamado gañador da sétima edición do Premio Nacional de Poesía Viva #LdeLírica, organizado por Ámbito Cultural de El Corte Inglés. Nunha convocatoria que reuniu máis de 500 poetas de toda España, Merino impúxose cunha obra que conxuga profundidade filosófica, sensibilidade escénica e unha ollada contemporánea sobre a palabra poética. (…)
Como parte do recoñecemento, Merino protagonizará o vindeiro 10 de outubro unha gala poética no Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, acompañado por figuras de altura internacional como o poeta surcoreano Ko Un, os actores Ginés García Millán e Silvia de Pé, a cantautora Guada e a poeta Annët Batlles, gañadora do Premio #LdeLírica 2024 e recente vencedora do Poetry Slam de España.”
Vigo: presentación de Himno nacional, de Miguel Cavadas
O Porriño: presentación de Manual de camuflaxe, de Samuel Merino
Salvaterra: actividades do 6 de setembro no 37 Festival da Poesia no Condado 2025
Samuel Merino: “Os recitais para min son, prioritariamente, un encontro”
Entrevista de Laura Piñeiro a Samuel Merino en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario: En Manual de Camuflaxe (Xerais, 2025) trata distintos temas que reflicten a autopercepción de calquera ser humano. De feito, Oriana Méndez, no limiar, considera que a propia estrutura da obra é un reflexo da vida, ao comezar con “Poema final” e rematar con “Poema primeiro”, símbolo do avance en espiral da vida que, ao igual que a poesía, “ábrese ao retorno e á revisión”. Destaca Méndez que non se trata dun retrato estático, senón que avanza conforme o fai a obra. Eran estas unhas premisas das que partía á hora de dar comezo ao poemario?
– Samuel Merino: A verdade é que non, non o eran. Non adoito escribir con premisas. O proceso [de escritura] foi case unha necesidade, ao decatarme de que levaba tempo dando voltas ao mesmo tema. Tamén é certo que, a medida que ía avanzando na miña obra, fun recorrendo a temas tratados noutros traballos, e compilándoas neste Manual de camuflaxe no que a idea era, e é, falar sobre o tema da identidade.
Non tiña unha vontade explícita de falar sobre este tema en concreto, mais se hai un concepto sobre o que xira, e, nunca mellor dito, xira, por esta concepción da obra como circular, é a identidade. Non se trata dunha busca da identidade, senón que é unha reflexión, en forma de poemas, acerca de como nos construímos, de como inflúen os demais na nosa autopercepción, na construción da nosa identidade, de como inflúe a linguaxe, as etiquetas que nos poñen…
En definitiva, non eran esas premisas das que eu partira, pero si que é certo que, como a miña obra ten un carácter autorreferencial e é amplamente reflexiva e intimista, facer esta viaxe ao pasado, resituarme no momento no que estou escribindo e proxectarme para un futuro no que a lectora vai atopar os versos e vainos ler, crea un xogo de tempos en constante movemento. Isto provoca que unha das interpretacións que se lle poida dar [á estrutura da obra] é esa que Oriana lle dá no limiar. (…)”