A cicatriz branca, un filme de Margarida Ledo: a nosa historia, contámola nós

Desde Sermos Galiza:
Margarida Ledo Andión é a directora, e guionista, de A cicatriz branca, un filme galego e en galego ambientado en Bos Aires e no n os país e que xa se pode ver nalgúns cines de Galiza, coma nos vigueses Zona Norte, onde foi a estrea.
@s propi@s responsábeis do filme falan del: “Dende comezo do século vinte as mulleres galegas que emigraban soas eran acollidas en Bos Aires polas Carmelitas Terciarias, as “Hijas de María” ou pola “Sociedad Protectora de la Joven Sirvienta”. Necesidade, abandono, agresións sexuais, nais solteiras… como causa, máis unha cidade distante e burlona, onde a meirande parte delas pasaron a ter a condición de “mucamas”, de “criadas de camadentro”. Está é a paisaxe de fondo para A cicatriz branca”.
Milleiros de mulleres saíron soas de Galiza cara a América. “Moitas delas eran ilegais, con papeis que falsificaban a súa idade e mesmo a súa identidade. Historias ordinarias como a de Merce, destinada a servir e, entre lusco e fusco, despedida. Sen lugar onde ir nin a quen acudir, Merce pasa tres días e tres noites encrequenada na Estación Constitución onde a súa vida entrenza coa de outras migrantes. Á par dun traballo na fábrica Mil8, Merce casa, asiste a clases de contabilidade nalgunha das Sociedades Galegas mais un bo día a norma esnaquiza por algo tan simple como prendarse dunha situación que aínda non é quen de nomear”.
Eva Veiga, Tamar Novás, Lino Braxe, Mónica Caamaño ou Xoana Pintos son algunhas das protagonistas do filme. A música é de Abe Rábade. A produción corre a cargo de Nós (Produtora Cinematográfica Galega), CRTVG e Haddock Films.”

A Coruña: proxección de A cicatriz branca, de Margarita Ledo

O venres 8 de marzo, ás 20:30 horas, no Centro Galego de Artes da Imaxe (CGAI-Filmoteca de Galicia) (Rúa Durán Loriga, 10 baixo) da Coruña, proxéctase o filme A cicatriz branca, de Margarita Ledo. O pase será presentado pola propia directora e a actriz protagonista, Eva Veiga. Na sesión anterior (ás 18:00 horas), pode verse un traballo paralelo, o documental Apuntamentos para un filme. A cicatriz branca.

Bos Aires: Margarita Ledo presenta un adianto do seu filme A cicatriz branca

O sábado 12 de maio, ás 17:00 horas, no Salón Valle Inclán do Centro Galicia (Rúa Bartolomé Mitre, 2552) de Bos Aires, Margarita Ledo presentará o sábado 12 en Bos Aires un adianto do seu filme A cicatriz branca, parcialmente rodado nesa cidade. Trátase dun documental baseado nalgunhas entrevistas que a autora fixo no inicio desta producción e co que a directora quere ofrecer unha homenaxe a aquelas mulleres emigrantes. Está protagonizado por Eva Veiga, Mónica Caamaño, Margarita Fernández, Xabier Deive, Lino Braxe e Tamar Novás, así como tamén novas caras do cinema (Renata Otero ou Xoana Pintos). Ademáis deles, súmase a presencia de Clotilde Iglesias, filla do mítico actor ourensán Fernando Iglesias, Tacholas.

Margarita Ledo: “Se tolleitas o cine, tolleitas un campo importantísimo para a expresión dun país”

Entrevista a Margarita Ledo en Xornal:
“- Xornal (X): No Nadal rodou no manicomio de Castro, onde estivo gran parte da súa vida Antón Moreda. Hai dúas semanas reanudou a gravación. Finalizou xa a rodaxe en Galicia?
– Margarita Ledo (ML): Si, concluímos a rodaxe en Galicia. Rodamos en lugares con esa pátina do tempo necesaria, polo que realmente non hai ambientación en ningún deles, son lugares que coinciden no guión, que están imaxinados para que ocorran determinadas situacións. Rodamos nunha das pouquísimas casas galegas racionalistas, que fai o escenario cinematográfico da casa porteña. Xa gravamos todas as escenas dun momento importante da fita: cando a personaxe se converte en mucama, en criada. É ese o momento no que a muller realmente se inscribe nunha sociedade que non coñece e pasa por esas situacións de estrañamento e silencios que marcan a inserción das mulleres aos lugares de chegada. (…)
– X: Cloti Iglesias é bailarina. Renata Otero, artista. Eva Veiga é poeta. Por que escolle creadoras que non son actrices para os papeis femininos da película?
– ML: Por exemplo, no caso de Eva Veiga, eu vou construíndo a película ao seu redor. Por que? Porque ela é exactamente a personaxe. Nunca foi mucama, pero si que é a personaxe da película pola súa propia experiencia e porque sufriu un proceso de interiorización de situacións límites. Todo iso fai que se adapte á personaxe perfectamente. Despois é unha persoa que é creadora ela mesma, creadora de mundos. É moi tenaz e rigorosa no seu traballo, meteuse a fondo nel e ten u­nha presenza na que eu confiaba. Cloti, por exemplo, naceu na diáspora e participa de certo xeito en todo o que se perdeu; dalgunha maneira participa desa melancolía activa e, ademais, fala ese galego porteño marabilloso e natural que ten nacendo aló. Porque ela non é neofalante, como lle pasa a moita xente que acaba aprendendo o idioma por razóns de recuperación da identidade cultural. Pero tamén aparecen actrices, como Mónica Camaño, que fai un papel moi corporal de mucama italiana. Ou Margarita Fernández. Logo, de intérpretes, polo outro lado, están Tamar Novas, Lino Braxe, Xabier Deive.”