Entrevista 
a María do Carme Kruckenberg en La Voz de Galicia:
“- María do Carme Kruckenberg (MCK): Os meus libros de poemas son unha auténtica autobiografía. Estou en cada un deles e digo o que quero dicir. Se a xente non é capaz de ler entre liñas é que non se decata de nada.
– La Voz de Galicia (LVG): ¿Por que entón unha biografía agora?
– MCK: Porque foi agora cando mo pediron. Oíran que a miña vida foi moi movida, moi viaxada, que coñecín a persoas tan variadas e interesantes como Castelao, Alberti, Pepe Bergamín, Camarón…
– LVG: Dicía que hai moita política…
– MCK: Si, porque nacín nunha familia de dereitas e caseime moi nova cun esquerdista que estivo no cárcere con Mussolini. Tiña 22 anos cando cambiei a España patatona e retirada do mundo pola liberdade absoluta na florecente Arxentina. Alí coñecín á elite da intelectualidade e alí comprendín que nin uns eran tan bos nin os outros eran tan malos.
– LVG: Se tivese que elixir a mellor etapa da súa vida, ¿cal sería?
– MCK: Serían dous. Os anos que vivín e viaxei cos meus pais, as cacerías, a rata que se comía a maleta, a lata furada convertida en ducha… E os primeiros anos da miña filla, á que estraño moito porque vive lonxe.”
Arquivos da etiqueta: La Voz de Galicia
Víctor Freixanes: “Detrás de Vilanova de Alba está un país sen a vontade de ser”
Entrevista 
a Víctor F. Freixanes en La Voz de Galicia:
“- La Voz de Galicia (LVG): ¿Cre que o seu oficio de editor interfire na túa repercusión como escritor?
– Víctor Freixanes (VF): Na miña repercusión como escritor non sei moi ben. Supoño que hai xente que pensa que son un escritor con vantaxes, e é certo. Estou no sistema e estou en posicións de responsabilidade no sistema. Pero tamén é certo que hai e houbo moita xente así: Guelbenzu, Gimferrer, Gallimard, Carlos Casares, Fran Alonso. E non pasa nada. Forma parte do sistema. Os que estamos nisto temos sempre a sensación de ter que demostrar dúas veces a condición. Tamén é verdade que eu levo na escrita desde os 24 anos, cando se publicou Unha ducia de galegos, e que a miña obra literaria é anterior ao meu traballo como editor. Non oculto que cando me decidín a publicar este libro, Cabalo de ouros, era unha dúbida que tiña de se debía publicar na editorial que dirixo ou non. Pero non é a primeira vez que me pasa. A cidade dos Césares é un libro que eu lle dera a Galaxia, entre outras cousas porque eu tiña alí publicada toda a miña obra. Dirixía Xerais por entón e case cando o libro estaba para entrar en imprenta, os compañeiros de Xerais dixeron que como era posible que estando á fronte dunha editorial o libro fose publicado por outra. Agora quizais o fago con menos dúbidas porque a miña casa para editar foi sempre Galaxia, que onde están todos os meus libros, menos dous. (…)
– LVG: ¿Séntese cronista dunha época en desaparición?
– VF: Na escrita de cada quen faise a parábola do mundo que vive. No meu caso creo que tamén. Nas miñas novelas hai esas parábolas. Nesta, que está máis cerca de nós no tempo e na paisaxe que o Triángulo ou que os Césares, está moito máis clara esa crónica. Detrás de Vilanova de Alba está un país sen a vontade ser. Vai no discurso porque a escritura de ficción é o máis parecido a debrocar os soños no diván do psiquiatra.”
Xosé Luís Regueira: “O uso de Internet abre moitas posibilidades para o galego”
Manuel Lourenzo: “Xa me sinto un curuñento máis”
Dionísio Pereira: “O mundo do mar foi totalmente laminado tras a Guerra Civil”
Autores galegos aspiran aos grandes premios da literatura xuvenil
Ignacio Silva: “Publicar nestes tempos xa é un premio”
Entrevista en La Voz de Galicia, a través de Xerais.
Domingo Villar: “É posible que Leo Caldas se namore na nova novela”
Xosé María Lema Suárez: “Queremos que esta obra sirva de exemplo a outras comarcas”
Entrevista
a Xosé María Lema Suárez en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia: ¿Cal é o obxectivo central deste libro?
Xosé María Lema Suárez: Coma explicamos no limiar, pretendemos que sexa algo máis que unha guía turística, e así o entendeu tamén a editorial Xerais. Ademais das rutas que propoñemos ao final, na obra recollemos todo o que sabe na actualidade da comarca de Soneira, repasando a súa identidade desde o século IX, a súa historia, a xeografía, as manifestacións artísticas… e incluímos, ademais, dous apartados innovadores, coma son a análise da fala e dos apelidos. Tamén analizamos os movementos populares, culturais e deportivos e recollemos algún percorrido que se fala pouco: a ruta dos Naufraxios, desde Camelle ata Cabo Vilán. Queremos que a obra sirva de exemplo para outras comarcas.”
Carmen Blanco: “Urxe potenciar o vitalismo fronte ao prestixio da morte e a dor”
Entrevista
a Carmen Blanco en La Voz de Galicia:
“La Voz de Galicia (LVG): ¿Por que escolleu a autoedición dixital a demanda a través de Meubook para os seus ensaios Feministas e libertarias?
Carmen Blanco (CB): Meubook pediume un libro desta temática. Aceptei encantada pola necesidade do combate libre e pacífico contra a pandemia do poder sexual e por apoiar unha iniciativa innovadora.
LVG: Xa no limiar da obra pula pola mellora da vida a través do coñecemento, o amor e o abandono de prexuízos. ¿Vostede é deste mundo?
CB: Non son do mundo da ignorancia, dos odios e das guerras. Estou coas boas persoas que propagan a sabedoría e a solidariedade, con liberdade e valentía, sen complexos.
LVG: As guerras civil e mundial supuxeron, como vostede di, retrocesos para a muller e o colectivo homosexual. ¿Hoxe hai perigo de que políticas a favor destes sectores impoñan privilexios tan criticables como os patriarcais?
CB: Progresar consiste en ampliar as liberdades e non os privilexios. Debemos buscar a resolución dos problemas en aras da dignidade humana (integral) combinando, con intelixencia e flexibilidade, os principios da igualdade e o respecto ás diferenzas. Haberá que recoller todas as potencialidades positivas dos bens que nos deu a diversidade cultural.”
