Entrevista a Miguel Mato sobre o seu libro Señardade da luz en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): Xa ó principio do libro afirmas que tanto a visión labrega, como a etnográfica ou a política da obra de Manuel María, son reducionistas, pois o poeta era todo a un tempo e moito máis…
– Miguel Mato (MM): Na literatura galega houbo moitas veces opinións moi mediatizadas politicamente. E tamén hai unha tendencia a explicar a obra de Manuel María, como lle pasou a Ánxel Fole, desde unha perspectiva etnográfica, ruralista… Toda definición vai ser reducionista. É poeta da terra, si, pero tamén amosa unha elevación estética, unha vontade de estilo. Tamén é político, non só ruralista… Pero eu non creo no tópico do poeta da patria: era un bo poeta, e iso é o máis importante. (…)
– GH: O pesimismo era nel unha actitude vital e estética, apuntas. A angustia do mundo, o desacougo… Pero por outro lado celebraba a natureza, as pequenas cousas… e niso amosaba un vitalismo contraditorio con ese fatalismo…
– MM: Todos somos contraditorios. O pesimismo de Manuel María ten que ver coa súa biografía: perdeu a seu pai de novo… Despois foi o desacougo ante o que estaba a pasar en Galicia… Manuel María pertence a unha xeración que agardaba uns cambios que non se produciron. Por iso o sentimento de desencanto… Tamén miraba a espiritualidade das cousas, dos obxectos pequenos, contemplaba a marabilla dos pequenos obxectos… A súa era unha visión cósmica, panteísta. (…)
– GH: Creo que non o agradaba moito o culturalismo dos 80, aínda que este é un tópico que se está aínda a revisar. Que cres ti?
– MM: A verdade é que eu nunca lle escoitei diatribas sobre iso. Si, claro, el era un poeta comprometido, que cría na función social da literatura. E tamén era unha persoa culta… Dixo Cáccamo que o culturalismo só pode molestar os incultos. Ademais, eu creo que todo vai unido, o culturalismo é unha visión do mundo…”