Entrevista 
a Francisco Pillado no Xornal:
“- Xornal (X): Para darlles acubillo ás heterografías do galego e para que máis se bota Laiovento a editar libros nos anos noventa?
– Francisco Pillado (FP): Fundamentalmente por iso. Unha vez, na revista do Facho, fixemos un número dedicado a Armando Cotarelo, para que lle dedicasen o Día das Letras. Pedímoslle un traballo a Carvalho Calero e escribiuno na súa normativa. Logo fomos á Xunta pedir unha subvención: todo ía ben até que o que tiña que asinar soubo que tamén colaboraba o profesor. De alí a un tempo cruceime por Compostela con Ramón Piñeiro e díxenllo. Expliqueille que me parecía un esperpento que, logo de corenta anos de ditadura, chegasemos á democracia e Calero estivese censurado. Sabe o que me contestou? “É que vós queredes un código de circulación que diga que todo o mundo ten que circular pola dereita agás Carvalho Calero”. Non era iso, como se demostrou. Cando se acadou unha normativa de consenso, acatámola.
– X: De publicar a Badiou e a Bourdieu en galego a loitar polo evidente: a normalización lingüística. Non é algo amargo?
– FP: Nós publicabamos ensaio porque era necesario publicar ensaio. O nome da editorial obríganos: Laiovento está tirado de Vento nouturnio, unha obra dramática de Otero Pedrayo. Non tiña sentido crear unha editorial para reproducir os esquemas que xa existían en Galicia. Como dicía Jacinto Benavente, “bienaventurados mis imitadores porque de ellos serán mis defectos”. Publicando ensaio demostrabamos que o galego era unha lingua válida para calquera uso. A primeira tradución de Zizek no estado español foi nosa, e non nos custou nada. Chomsky, Bourdieu e Badiou tamén renunciaron aos seus dereitos de autor para que os publicase Laiovento. (…)
– X: Que lle parece a achega de Henrique Monteagudo á renovación do discurso galeguizador, o “bilingüismo restitutivo“?
– FP: Non son partidario de abrir guerras civís entre nós. O IGEA ese que preside Anxo Quintana non me parece serio. O seu paso pola Xunta foi nefasto, permitiu entre outras cousas que outra ignota, Ánxela Bugallo, fose conselleira de Cultura. Non quero entrar nesa polémica, os puntos sobre os is xa os puxo Pilar García Negro en Xornal. Esta mala conciencia dos galego falantes, isto de que se cadra nos pasamos, non a teñen os castelán falantes. É puro masoquismo.”
Arquivos mensuais: Xaneiro 2011
A editorial Laiovento cumpre vinte anos de resistencia numantina
(Xornal)
A Coruña: conferencia de Xoán Bernárdez Vilar sobre Hermerico, o primeiro rei da Galiza
O martes 
11 de xaneiro, a partir das 20:00 h., na Fundación Caixa Galicia (Cantón Grande) da Coruña, o escritor e historiador Xoán Bernárdez Vilar falará dentro do ciclo “Economía, Historia e Ciencias Sociais” da A. C. O Facho, sobre “Hermerico, o primeiro rei da Galiza”.
O Centro Ramón Piñeiro edita os inéditos de Uxío Novoneyra
Moncho Borrajo: “Apostemos polo noso”
Celebracións do centenario de Álvaro Cunqueiro
Marga do Val: “A lingua é a pel coa que crecemos”
Entrevista 
a Marga do Val en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): A misión dunha poeta é retorcer a palabra? Por que as poetas viven en torres?
– Marga do Val (MdV): Vivo nunha torre realmente, son unha Rapunzel, mais o meu cabelo xa mo cortou a amiga naquel libro de poemas que escribimos Entre dunas, así que desde a torre só pretendo espallar palabras, retorcidas como a roupa antes de tender. Rapunzel non era princesa, despois casou cun príncipe… Pero eu non son monárquica. A torre é o espazo propio e privado desta poeta que (non) quere ser princesa, mais sabe moito dos contos de fadas e posúe os pantalóns de Valie Export.
– GH: Ti cres que a verdadeira patria é a lingua? Por que fas esta afirmación tan poética e verdadeira?
– MdV: É unha frase de homenaxe a Thomas Mann que levou a súa lingua-patria da que nunca claudicou ao exilio, unha homenaxe a Lois Tobío que coidou da súa lingua-patria no exilio. A miña lingua-patria. A lingua da miña segunda patria, por elección, como a de Lois Tobío: o alemán. Eu creo nas súas palabras e aprendín dos nosos maiores das Irmandades e de Nós que a lingua é o sinal de identidade dun pobo. Coa lingua soñamos, restauramos a memoria, proxectamos un futuro e loitamos contra un presente que nos é adverso. Coa lingua amamos e queremos, tamén nos amamos e nos queremos. A lingua é a pel coa que crecemos, a que nos envolve. Galiza, esa palabra que somos, deixará de ser se perde a súa pel: a lingua.
– GH: Sénteste mellor en Alemaña que en Galicia? Como reciben, entenden e aprecian alí o valor da literatura e lingua galega?
– MdV: Síntome ben en Alemaña e feliz. Fun lectora de lingua e literatura galega na Universidade de Tréveris, nun lectorado que agora xa non existe, mudou a xente, mudaron as vontades, e con isto quero dicir que o que cómpre é estabelecer lazos de unión fortes e verdadeiros, que non dependan da presenza nas universidades dun determinado profesor que cando lle toca debe xubilarse. Era fácil explicar literatura galega a quen tiña ollos e oídos atentos nun mundo que ollaba múltiple e con milleiros de culturas, así eran os meus e as miñas estudantes. Claro que eu explicaba desde a verdade e a crenza de que a patria é a lingua.”
Os Reis no Caurel, inédito de Uxío Novoneyra
Falece Francisco Xavier Río Barja
Convocada a 5ª edición do Premio Fundación Novacaixagalicia-Claudio San Martín de literatura xuvenil
Edicións 
Xerais de Galicia convoca a quinta edición do Premio Fundación Novacaixagalicia-Claudio San Martín de literatura xuvenil en lingua galega, dotado con 10.000 euros, que se rexerá polas seguintes bases:
1ª. Poderán concorrer ao premio todos aqueles autores/as de calquera nacionalidade que presenten os seus orixinais en lingua galega, conforme á normativa vixente. Os textos presentados han ser inéditos e totalmente orixinais, non podendo ter sido comunicados, nin na súa totalidade, nin por partes, por ningún tipo de procedemento.
2ª. De cada orixinal presentaranse seis copias en papel, mecanografadas a dobre espazo e debidamente encadernadas, antes do día 11 abril de 2011 nos locais sociais de Edicións Xerais de Galicia, S.A., rúa Doutor Marañón, 12. 36211. Vigo.
3ª. Co orixinal, que deberá ser presentado baixo lema e sen ningún tipo de dato que identifique ao seu autor/a, achegarase, en sobre pechado, o nome completo, enderezo e teléfono do autor/a, así como o título da obra, indicando no sobre: para o Premio Fundación Novacaixagalicia-Claudio San Martín de Literatura Xuvenil.
4ª. O xurado estará composto por cinco membros, escollidos entre lectores e lectoras e un secretario con voz e sen voto en representación de Edicións Xerais de Galicia, S.A. O premio outorgarase por maioría de votos.
5ª. A composición do xurado darase a coñecer no mes de maio.
6ª. O xurado emitirá o seu fallo no curso da Festa Xerais que se celebrará o día 11 de xuño.
7ª. O premio poderá ser declarado deserto no caso de que o xurado así o estime e a decisión será inapelable.
8ª. Edicións Xerais de Galicia, S.A., que reserva os dereitos de edición sobre a novela premiada en todas as linguas, coa posibilidade de ceder tales dereitos a terceiros, poderá publicar esta sen limitación do número de exemplares nin de edicións. Os cinco mil primeiros exemplares vendidos estarán libres do pagamento de dereitos de autor/a. O beneficiario/a do premio, que se compromete a renunciar expresamente a calquera pretensión sobre os devanditos dereitos, recibirá gratuitamente cincuenta exemplares da obra publicada.
9ª. Os orixinais non premiados poderán retirarse nos dous meses seguintes ao fallo. Os que non se retiren serán destruídos.
A participación nesta convocatoria requirirá a aceptación das normas contidas nas presentes bases e as decisións do xurado que se teña designado.
Vigo, decembro 2010.
