Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Mário J. Herrero Valeiro:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A inconstância. A persistência. Não são incompatíveis.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A adaptação amável às circunstâncias. A compreensão da dor alheia. A calidez.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que existam. Que tenham paciência comigo.
4.– A súa principal eiva?
– A inconstância (e todos os seus falsos sinónimos).
5.– A súa ocupación favorita?
– Não fazer nada. Mas habitualmente não tenho tempo para isso. Olhar as árvores e as pedras. Também não tenho tempo.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A solidão na montanha. Os meus filhos ao fundo. O silêncio. Os risos deles ao fundo.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Fracassar como pai. Porém, não sei demasiado bem o que isso significa.
8.– Que lle gustaría ser?
– Gostaria de ser, sim. Sujeito de razão. Não chegarei a sê-lo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nos Ancares. Talvez nas Highlands escocesas, que jamais pisarei.
10.– A súa cor favorita?
– O negro, sem matizes.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O alecrim. Mas prefiro qualquer árvore.
12.– O paxaro que prefire?
– Uns dias, o papo-ruivo. Outros dias, o falcão.
13.– A súa devoción na prosa?
– Henry Miller. Também Jorge Luis Borges. A prosa é a minha particular tortura.
14.– E na poesía?
– Leopoldo María Panero. Herberto Hélder. Arthur Rimbaud. Sem ordem nem concerto. No futuro, Amadeu Baptista.
15.– Un libro?
– Três. Trópico de Capricórnio. Poemas del Manicomio de Mondragón. Poesia Toda.
16.– Un heroe de ficción?
– Ethan Edwards, interpretado por John Wayne em The Searchers, de John Ford. Para compensar, também gosto de Luca Torelli, protagonista da banda desenhada Torpedo 1936, de Enrique Sánchez Abulí (guiões) e Jordi Bernet (desenhador).
17.– Unha heroína?
– Tracy Lord, interpretada por Katherine Hepburn em The Philadelphia Story, de George Cukor. Não confundir com Traci Lords, que também.
18.– A súa música favorita?
– Sempre, Tom Waits. Às vezes, The Doors e Nick Cave and The Bad Seeds. Tudo aquilo em que esteja envolvido Enrique Villareal, El Drogas. Sou musicalmente eclético. Até tenho momentos para Puccini, quando me sinto grandioso e eterno. Qualquer forma de rock and roll clássico.
19.– Na pintura?
– Não tenho sensibilidade para a pintura. Só me emociona um pouco O Grito, de Munch. Lembro que gostei de El Greco ou de Durero. Mas eram épocas em que me sonhei culto.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Todas e cada uma das mulheres que luitam num mundo concebido por e para homens. Além disso, sinto uma simpatia especial por Pilar Manjón.
21.– O seu nome favorito?
– Cósima. Elias.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Tudo aquilo que implique ver refletido noutra pessoa o pior de mim. Tudo aquilo que não suporto em mim.
23.– O que máis odia?
– Não odeio. Tento não odiar. Quero não odiar. A hipocrisia. A social-democracia. Sejamos sinceros: o autoritarismo, o miserabilismo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Qualquer social-democrata, escolham vocês um ou uma. Hoje, Felipe González, por exemplo.
25.– Un feito militar que admire?
– A barbárie como objeto de admiração? Talvez as correrias dos almogávares polo Mediterrâneo no século XIV. Sou intermitente leitor de história militar. Adoro, por exemplo, A Queda de Constantinopla 1453, de Sir Steven Runciman. Nada é mais humano do que a barbárie.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A inteligência musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Responder a isso implicaria pensar que estou vivo. Suporto mal a dor física. Pior a psíquica. Que seja rápido, por favor.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A indiferença militante. O cansaço ativo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Todos os defeitos resultantes do cansaço causado polo trabalho assalariado.
30.– Un lema na súa vida?
– Resiste. Insiste. Persiste.”
Arquivos da etiqueta: Herberto Helder
Faleceu o poeta portugués Herberto Hélder
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Falece o poeta portugués Herberto Helder. Entrevista a Carlos Quiroga. Pode escoitarse completa aquí.”
Cuestionario Proust: Eli Ríos
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Eli Ríos:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Pallasa.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O humor intelixente.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada. Se son amizades é porque todo o que agardaba delas xa está enriba do tapete.
4.– A súa principal eiva?
– Darlle demasiada importancia aos detalles.
5.– A súa ocupación favorita?
– A sesta. Que grande pracer!
6.– O seu ideal de felicidade?
– Pois gustaríame poder facer máis a miúdo as ceas na praia coa miña xente. Son momentos moi especiais pero como o verán aquí dura tan pouco…
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter nacido.
8.– Que lle gustaría ser?
– Pois o que son porque cando quixen ser outra cousa fíxeno a través da literatura, así que ese lado xa está cuberto.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo, senón xa tería marchado.
10.– A súa cor favorita?
– Depende para que. Gosto do lila, do azul, do laranxa, do branco,…
11.– A flor que máis lle gusta?
– Ningunha. Creo que as plantas me teñen manía. Non me sobreviven nin os cactos.
12.– O paxaro que prefire?
– A lavandeira e a pega.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non teño devocións porque leo até as instrucións do Ikea pero si libros aos que volvo con frecuencia. Calquera da Lídia Jorge.
14.– E na poesía?
– O mesmo que a anterior. Regreso habitualmente ao Álvaro de Campos e ao Herberto Hélder aínda que, desde hai uns meses, habitan a miña mesiña de noite As lavandas… de Ramón Neto.
15.– Un libro?
– Imposible. Un só non podo.
16.– Un heroe de ficción?
– R2-D2
17.– Unha heroína?
– Neste momento, Lisbeth Salander.
18.– A súa música favorita?
– O punk, británico, a poder ser.
19.– Na pintura?
– A pintura é como os libros, non podes escoller unha única obra pero se alguén desexa agasallarme un cadro do Quim Alcantara non vou dicir que non.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Nesta época de crise moita xente: desde a profe dos meus fillos que fai un traballo incrible cos poucos recursos cos que conta, a doutora que os mima como se non houbese recortes, os meus maiores que viven con pensións ridículas despois de pasar unha vida enteira cotizando, a miña viciña que quedou no paro e reinventouse montando un negocio, os amigos que crean unha empresa, os que emigran deixando aquí a súa familia… Hoxe en día hai tantos heroes e heroínas…
21.– O seu nome favorito?
– Lela.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O pesimismo.
23.– O que máis odia?
– O egotismo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Ningunha. Podo estar de acordo ou non pero toda persoa é importante para alguén.
25.– Un feito militar que admire?
– Non admiro nada militar pero interésame a Revolução dos Cravos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O de entender o mundo con só miralo como facía miña avoa. Sabía se unha vaca ía parir ou non con mirarlle á cara ou se o bieiteiro estaba preparado para ser apañado e facer o aceite.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Morrendo dun ataque de risa.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Retranqueiro.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que conteñen unha alta dose de inocencia.
30.– Un lema na súa vida?
– Un que me dixeron hai pouco: «Nunca mates unha mosca na cabeza dun tigre».”
Cuestionario Proust: Alfredo Ferreiro
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Alfredo Ferreiro:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Atopar as virtudes dunha decisión e tamén as da súa contraria. Un defecto á hora de ser pragmático e unha virtude que evita caer no simplismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A boa intención, desde logo.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinceridade nas opinións e paciencia para tolerar os meus erros.
4.– A súa principal eiva?
– A constancia no traballo é o meu reto principal. Mais cando o solucione sen dúbida hei percibir outras.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e pensar en novos proxectos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A plenitude que se sente durante a escritura dun texto cando se atopa unha imaxe poética satisfactoria.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que me vise impedido para soñar, tanto de noite como de día.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha persoa que foi capaz de cumprir o seu destino.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste mesmo en que vivo, mais nun ambiente de democracia non simulada.
10.– A súa cor favorita?
– Sempre foi o vermello, se cadra porque o sangue semella o máis auténtico que hai.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Non hai unha. O que me gusta delas é inmensa variedade da súa beleza.
12.– O paxaro que prefire?
– Calquera que me permita aproximarme del. Cando isto acontece gusto de pensar que non foxen porque o meu corazón está libre de sombras.
13.– A súa devoción na prosa?
– Estilisticamente, os narradores que son mesurados na frase e inspirados na imaxe. Un caso patente foi a descuberta nos últimos anos da francesa Catherine François, unha autora nada divulgada. Hai traballos de Manuel Rivas que tamén chegan lonxe nesta dirección.
14.– E na poesía?
– En galego, Manuel Antonio e Eusebio Lorenzo Baleirón; en portugués, Herberto Helder e Natália Correia; en castelán, Octavio Paz e Antonio Gamoneda; en francés, René Char e André Breton.
15.– Un libro?
– Antecedentes criminais, unha antoloxía persoal do poeta portugués Amadeu Baptista.
16.– Un heroe de ficción?
– O pequeno dos irmáns dos contos infantís ou a criada dos contos orientais que salva os señores dun engano, é dicir, aqueles máis humildes e con menos recursos que non teñen o corazón abafado pola vaidade e son capaces de percibir mais nitidamente a verdade.
17.– Unha heroína?
– Calquera persoa que logra vencer o medo e se enfronta ao seu própio dragón.
18.– A súa música favorita?
– O jazz e o blues, se é cantado en galego coa calidade de Sés, mellor; tamén hai música folque e clásica que merecen doses periódicas. A criatividade e a aproximación lusófona de Narf tamén me resultan imprescindíbeis.
19.– Na pintura?
– Aínda que os surrealistas sempre foron os meus preferidos, agora estou aberto moito máis á arte abstracta en xeral. Entre a xente próxima desfruto moito con Carlos Botana e con Roge Fernández, entre moitas outras obras.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– As persoas que arriscan a súa vida salvando outras a nado no mar. Non concibo maior medo que o que me producen os abismos mariños (>3 m.).
21.– O seu nome favorito?
– O nome completo do meu defunto padriño: Manuel Salgueiro Castro. Pura música popular.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Creo que o descontrol etílico. O tabaco cada vez menos, desde que logrei desvincularme del, aínda que procuro non virar demasiado maniático.
23.– O que máis odia?
– A mentira. Non hai egoísmo nin desprezo maior que ocultar o coñecemento da verdade a xente que o precisa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Os conquistadores, da nacionalidade que foren, tomando as terras en nome do rei a sangue e lume. Tamén as forzas represoras do franquismo, armadas ou con sotana.
25.– Un feito militar que admire?
– A troca dun fusil por un sacho.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O ouvido musical e o canto.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Coa sensación de que os meus se gobernan ben sen min e de que o meu país fica unha miga mellor despois do meu esforzo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimista mais de amplo espectro, o que me fai experimentar non poucas aventuras emotivas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que denotan pouca intelixencia. Os peor dotados son os que precisan máis axuda.
30.– Un lema na súa vida?
– Podo citar unha revelación que me chegou unha noite en forma de verso: “A miña esencia é alén da miña pel”. Mais a sabedoría que se precisa para asumila aínda non chegou.”
