Arquivos anuais: 2011

Carlos Negro: Procurar un discurso “máis plural”

Publicado o por

Entrevista a Carlos Negro en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): Cre que se abriu ese debate?
– Carlos Negro (CN): Espero que si. A miña idea inicial era poñerlle voz a un estado de ánimo de moita xente que está arredor da defensa da lingua, e que vén da sensación de que, por un ánimo defensivo ou polas agresións recibidas desde o poder, as actuacións son un pouco repetitivas e dirixidas á mesma parroquia. Iso crea un círculo pechado no que non hai perdas pero tampouco ganancias.
– GH: Entón, ¿non son eficaces as accións reivindicativas actuais?
– CN: Non o son fóra do círculo dos que xa teñen unha empatía co nacionalismo e coas esquerdas. Ben polos prexuízos, ben pola acción dos medios de comunicación, as mensaxes de defensa do idioma non chegan á sociedade. Proba diso é que non se recuperan falantes e que ás veces o único que chega é a mensaxe de imposición do galego, que é un absurdo. Hai que procurar un discurso máis plural, que non aparezan sempre os mesmos rostros e palabras, e buscar estratexias atractivas e máis enfocadas a un público non concienciado. Hai que ter máis empatía coa sociedade, para conectar coa xente, e menos homilía.
– GH: Di que se “rasca onde non pica”. Onde habería que rascar?
– CN: Habería que diversificar a mensaxe, porque non en todos os ámbitos sociais e xeográficos hai a mesma problemática. E, sobre todo, que o discurso sexa menos ideolóxico, de cidadán a cidadán, para que se descubra que o galego é unha riqueza e útil. (…)”

Antón Dobao: “Eu son un paracaidista no mundo da dirección de cine”

Publicado o por

Entrevista a Antón Dobao no Suplemento Lecer:
“- Lecer (L): Por que escolle unha novela de Álvaro Cunqueiro para facer unha película?
– Antón Dobao (AD): Eu creo que hai varias razóns, unha delas é porque é un dos autores máis importantes da literatura galega do século XX e da literatura europea. É un autor moi pouco adaptado, traballouse pouco sobre el. É un autor que formula unha relación moi interesante entre o real e o imaxinario. Difumina a liña que poida separar a realidade e a ficción e a min xogar nese universo confuso sempre me resulta interesente. (…)
– L: Como chega Antón Dobao a director de cine?
– AD: É un pouco casualidade. É a necesidade de contar historias. Son un paracaidista no mundo do audiovisual e como director. Eu veño da literatura. Os mundos que son capaz de crear sempre viñeron a través da literatura. O que pasa é que eu levo vinte e tantos anos traballando na TVG como filólogo e ocorre que nun intre determinado vendo simplemente como estaba nacendo o audiovisual, ocórrreseme facer unha proposta na TVG para traballar sobre ficción a partir de texto da literatura galega. O audiovisual estábase construíndo de costas a esa manifestación cultural e a literatura parecíame que era un dos espazos máis normalizados cos que contabamos, quizais o único. Esa idea é a que xera a posibilidade de que acabe facendo estas cousas. Entón non sei se é por casualidade ou porque de súpeto vin que en realidade me gustaba facelo e era outra forma de contar unha historia, que é o que realmente me interesa, me gusta e creo saber facer. (…)
– L: Cales son os seus futuros proxectos?
– AD: Agora estou na montaxe da película, que é a última fase de escritura do guión, onde acabas de contar a historia, aínda que si é traballoso. Logo teño un libro de poemas que teño que revisar e levo unha temporada preparando un libro de relatos para dentro duns meses. Imaxino que haberá máis películas de Un mundo de historias. Pero agora a miña maior preocupación é que Sinbad estea rematada, que teña un percorrido e que chegue a distintos espectadores. Rodar unha película é moito esforzo e non debe nacer para quedar morta nun caixón, ou que a emitan un día por televisión. O proxecto inmediato é darlle saída á película.”

Tui: presentación de En castellano no hay problema, de Carlos Callón

Publicado o por

O martes 21 de xuño, ás 20:30 h., na Biblioteca Municipal de Tui (ala Félix Rodríguez. Edificio Panorámica, acceso pola traseira do edificio), preséntase o libro En castellano no hay problema, de Carlos Callón, publicado en Xerais. No acto acompañará ao autor Ricardo Alonso.

A Coruña: conferencia de Uxío-Breogán Diéguez sobre Alexandre Bóveda

Publicado o por

O martes 21 de xuño, ás 20:30 horas, na Agrupación Cultural Alexandre Bóveda (Rúa Olmos, 16-18, 1º) da Coruña, e con entrada libre até completar capacidade, dentro do ciclo de conferencias en conmemoración do 75º cabodano do asasinato de Alexandre Bóveda, Uxío-Breogán Diéguez Cequiel falará de A. Bóveda e a cuestión estatutaria.

Ramón Villares: “A cultura non é un trasto inútil”

Publicado o por

Camilo Franco entrevista a Ramón Villares en La Voz de Galicia:
“- La Voz de Galicia (LVG): ¿Pero podemos falar do fin dunha etapa de facer xestión cultural?
– Ramón Villares (RV): O Consello [da Cultura Galega] non marca etapas. Pero un cambio si que hai. Desde a perspectiva do propio Consello tamén hai un cambio porque a institución naceu cunha vontade preservacionista, quizais propia dunha cultura etnográfica e moi letrada. Foi evoluíndo. Introduciu as novas tecnoloxías, a cultura científica, e estamos nun punto distinto. Temos que ir adaptándonos, pero non só o Consello, todo o sector. Todo mudou moito, os medios de comunicación, o xeito no que se moven os contidos, o audiovisual. Incluso a maneira en que nos contan os relatos. E temos que operar sobre eses cambios. Agora estamos posiblemente na crise, entre algo que morre e algo que nace. Temos a conciencia dese tránsito. Canto menos pensen os demais por nós, moito mellor.
– LVG: Unha das conclusións da Reflexión é que hai demasiadas infraestruturas culturais e moitos menos contidos.
– RV: Nos últimos anos confiamos demasiado nos continentes. Porque é o máis fácil. Temos que pensar moito máis nos contidos. É fácil de dicir e difícil de facer. Ten unha tradución política directa. Tamén sucede, e sobre isto nunca se reflexiona desde a perspectiva cultura, que temos unha poboación máis dispersa que a media e iso tamén inflúe. Aínda non pensamos ben o custe que supón esta dispersión. Porque esta dispersión fai que sexa máis difícil cadrar a oferta e a demanda.”

Xavier Queipo: “Hai un ataque e cómpre reconstruírmos isto pedra a pedra”

Publicado o por

Entrevista a Xavier Queipo en El País:
“- El País (EP): Un mundo no que reina a maldade, a fame e un clima desfavorábel para a vida mais “unha serie de sucesos ensarillados como as doas dun colar de desgrazas” comparecen no inicio de Extramunde. Un cadro apocalíptico…
– Xavier Queipo (XQ): No século XVI houbo unha microglaciación que provocou esa paisaxe gótica, de película de medo, que se describe. Hai que pensar que estamos na fin do feudalismo e que o punto de partida é unha sociedade pechada, de casamentos consanguíneos, miseria extrema, enfermidades e un poder omnipotente por parte da Igrexa que se mestura con crenzas ancestrais. Existe outro esoterismo en Galicia alén da brétema morriñenta, as pedras de abalar e a Santa Compaña que fai palidecer ao realismo máxico. É menos mediático, pero é máis real. Agradecínlle ao xurado que a escolla fose por maioría e non por unanimidade. Que houbera debate até o final é síntoma de boa saúde na literatura galega.
– EP: No seu discurso de recepción tamén lle mandou un recado ao conselleiro de Cultura, presente no acto.
– XQ: Dirixínme a Roberto Varela para dicirlle o que penso: “Somos galegos, moitos momentos da nosa vida son en galego, facemos o amor en galego, queremos que os nosos fillos vaian á escola en galego. Dígalle ao Goberno da nosa parte que queremos galego”. Despois agradecínlle que estivera alí nese día. A xente, que – até entón estivera un pouco tensa, merecía esa alegría e penso que todos saímos gañando. (…)
– EP: Que propón vostede?
– XQ: Hai un ataque e cómpre unha estratexia para reconstruírmos isto pedra a pedra. Como formulou, no século V a. C., o chinés Sun Tzu n’A arte da guerra, se amosas febleza cando te atacan, o inimigo arrisca máis para acabar contigo dunha vez por todas, envalentónase. A loita é crónica cando levas 16 anos na oposición, houbo unha vitoria parcial durante catro anos, e despois o desencanto foi terríbel e é maior cando desaparecen Vieiros e a edición en papel d’A Nosa Terra, o símbolo que foi Sargadelos está fóra de combate, vai pechar a sala Nasa e as axudas culturais desaparecen na súa meirande parte porque todo está absorbido pola gran chupadeira que é a Cidade da Cultura. Este país non ten infraestrutura empresarial para semellante megalópole. Cómpre recuperar a idea das comarcas e colocar a cultura nos lugares que están ao alcance da xente, ao xeito das capitais culturais europeas.”