Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“O novo libro de poemas de Igor Lugrís publicado por Através Editora. A entrevista completa pode escoitarse aquí.”
Arquivo da categoría: Entrevistas
Francisco Castro desmonta o mito do amor romántico
Desde
A Revista da Televisión de Galicia:
“Francisco Castro é o autor de Amor é unha palabra coma outra calquera, unha novela de amor contra o amor. Nela busca desmontar o mito do amor romántico. Transcorre en tres días en que a protagonista se enfronta a si mesma, á morte e revisa a vida pasada co seu home. Desde que chegou ás librerías está a ter moi boa a acollida, o 9 de marzo preséntase en Compostela. A entrevista completa pode verse aquí.”
Beatriz Maceda Abeleira: “Estou convencida de que os libros cambian ás persoas”
Entrevista 
a Beatriz Maceda Abeleira en Biblioteca Ágora da Coruña:
“(…) – Biblioteca Ágora (BA): E en que te inspiras para escribir as túas historias?
– Beatriz Maceda Abeleira (BMA): Eu creo que o feito de ser docente é fundamental. Os dous libros que teño publicados están pensados para eles. Eu teño un fillo que naceu no 2000, Man morreu no 2002 e entón pensei que os nenos tiñan que coñecer a unha personaxe como Man que ten tantos valores que aportar. Un deles fundamental é que se pode vivir con moi pouco. E o O álbum de Garrincha tamén é un libro cun sentido bastante pedagóxico. Fala de integración, fundamentalmente, fala do gusto polos libros, da importancia da amizade. De feito, a idea xurdiu nun centro dando clase cuns alumnos, no cole de Carral. Entón, creo que a docencia é fundamental pero logo é que a vida mesma está chea de historias: un paseo pola rúa e xa xurden moitas. Logo hai que escribilas e chegar ao lector, que é o máis complicado. (…)
– BA: A través da escrita tamén se pode cambiar o mundo..
– BMA: A literatura é fundamental. Para min é un acto de reivindicación e de compromiso. Cando escribo unha historia tamén hai un compromiso cos lectores de coherencia e de transmitir temas que realmente están ahí na sociedade. Eu estou convencida de que os libros cambian ás persoas, o que hai é facer que cheguen as persoas aos libros, que ás veces non é doado. (…)
– BA: Agora estás facendo rolda de presentacións da túa última obra, O álbum de Garrincha. Tivo boa acollida este libro?
– BMA: Si, de feito eu quedei abraiada, saíu en xullo e xa vai na segunda edición. Para unha autora coma min é todo un éxito que aos catro meses xa vaia pola 2ª ed. Sei que gusta moito, chámanme de moitos colexios e institutos e ademais mándanme moitas entrevistas para facer por mail con alumnos. O outro día estiven no Colexio de Arzúa e é un subidón total ver a sesenta nenos aos que lles encantou Garrincha, que che están dicindo que ten que haber unha segunda parte porque hai cousas que quedaron sen explicar. E resulta moi interesante a visión deles do libro porque cóntanme cousas que eu cando o estaba escribindo nin as pensara. Este libro ten o aliciente do fútbol. Eu tiña unha intención e é que ao ser Garrincha un futbolista que non coñecen os nenos de agora pero si os seus pais, enganchar aos pais co rapaz para que leran xuntos o libro. Iso o fago moito co meu fillo e é interesante falar con eles despois da lectura, créase complicidade e sempre lembrarán eses libros que leron contigo. Alegreime moito de descubrir que en varios clubes lectores nos que estiven pais, nais e nenos/as leran o meu libro xuntos. Garrincha conseguiu iso. (…)”
Entrevista a María Alonso
Desde
o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Entrevista a María Alonso arredor da súa obra Despois do cataclismo, publicada por Urco Editora. A entrevista pode verse aquí.”
Anxo Angueira revisa Follas Novas
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“O escritor e presidente da Fundación Rosalía de Castro, Anxo Angueira, revisa Follas Novas nunha nova edición que publica Xerais: “A nación de Follas Novas son as mulleres”. A entrevista pode escoitarse aquí.”
“Manuel María. Eu son fala e terra desta miña terra”
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Margarita Ledo presenta o libro-DVD Manuel María. Eu son fala e terra desta miña terra, unha aproximación íntima á figura do poeta. A entrevista pode escoitarse aquí.”
Antón Patiño presenta a súa Teoría do riso
Desde
o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“A Teoría do riso, de Antón Patiño, publicada en Xerais, é unha obra en que o autor reivindica o riso revolucionario e transgresor fronte á descomposición e á decrepitude do poder. É un poemario de “intres”, onde o son da palabra falada reflicte a súa sombra no espazo branco das páxinas. A entrevista pode verse aquí.”
Entrevista a Francisco Castro arredor de Amor é unha palabra coma outra calquera
Entrevista a Francisco Castro na Cadea SER:
“Entrevista no programa Hoy por Hoy Vigo da Cadea SER ao escritor Francisco Castro que nos presenta o seu novo libro titulado Amor é unha palabra coma outra calquera, publicado en Galaxia.”
Darío Xohán Cabana, co-autor da Antoloxía poética de Manuel María
Desde
o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Escolma de 90 poemas, que publica a editorial Galaxia, Manuel María. Antoloxía poética é un traballo de selección realizado por Amelia Outeiro e o propio Darío Xohán Cabana, que releron os poemas do autor chairego sen perder de vista os destinatarios finais: todo tipo de lectores que se queiran achegar por primeira vez á poesía de Manuel María e tamén aqueles outros que queiran revisar poemarios lidos e poemas lembrados. A entrevista pode verse aquí.”
Bieito Iglesias: “Ourense é a cidade galega sobre a que máis se escribiu”
Entrevista
de César Lorenzo Gil a Bieito Iglesias en BiosBardia:
“O ouro de Ourense (Engaiolarte) é, en definición dun dos seus autores, Bieito Iglesias (Ourense, 1957), unha guía de viaxes literaria ou un itinerario novelesco con fasquía de ensaio, ou viceversa, no que o percorrido pola cidade da nación, infancia e adolescencia do autor se vai entrefebrando coa propia pegada da memoria. Conversamos sobre este libro e tamén ao redor do momento creativo do escritor.
(…) – BiosBardia (B): O concepto “ourensanía” tamén se converteu nun eslogan. En verdade ten Ourense unhas condicións específicas, a nivel provincial, que a converten nun territorio diferenciado?
– Bieito Iglesias (BI): Se o da ourensanía se reduce a crear unha bandeira e un himno, estamos a falar de folclore, unicamente. Mais eu si que penso que existe un feito diferencial de Ourense en termos de cultura. Ourense foi durante moito tempo o único núcleo urbano da provincia (antes da expansión do Carballiño, Verín e O Barco) e por así dicilo foi consciente dese feito urbano, tanto que na cultura galega é unicamente en Ourense onde se dá a literatura propiamente urbana. Primeiro a Xeración Nós e logo, principalmente, Eduardo Blanco Amor, recrean e inventan a cidade con parámetros literarios que ao mesmo tempo estaban empregando outras figuras, caso de James Joyce a respecto de Dublín. Esta representación literaria marca a propia idiosincrasia de Ourense, reflíctese e proxéctase durante o tempo, crea unha tradición literaria que aínda perdura.
– B: Vostede forma parte desa tradición. Ourense está moi presente na súa obra.
– BI: No meu caso, esa tradición váleme para encontrar a casa medio feita, o que é unha axuda. De todos os xeitos, en cada caso, o peso espacial é diferente nas obras literarias de cadaquén. James Joyce, malia vivir en Francia e en Suíza, sempre escribiu sobre Dublín, onde nacera e onde se criara. O mesmo se pode dicir de Eduardo Blanco Amor, que é o noso Joyce particular e que sempre lle foi “fiel” a Ourense malia só vivir na cidade na mocidade e na vellez. O caso contrario é o de Valente, onde non hai rastros das súas vivencias. A infancia é moi importante nos escritores, en algúns, e define os temas ou necesidades literarias. No caso de Ourense, o distanciamento tivo certo valor para autores como Xosé Luís Méndez Ferrín ou Carlos Casares ou máis recentemente Diego Ameixeiras.
– B: Que opina da literatura que se publica arestora?
– BI: Dáse no noso sector editorial (quizais dun xeito máis acusado por mor dos problemas económicos) unha tendencia mundial que se foi consolidando nas últimas décadas: o mercado moderno é o canon e aquilo que non vende non entra no canon. De verdade Stieg Larsson é o canon? Se collemos os catálogos editoriais galegos vemos que hoxe é máis difícil que hai 30 anos publicar unha novela adxectivada como literaria, e iso que daquela non había nin raíz dun sistema editorial digno de tal nome. (…)”
