Pontevedra: Culturgal 2025, actividades do 28 de novembro

Este é o programa do Culturgal 2025. As actividades previstas para o 28 de novembro son:

11h Diego Linhares realizará en directo a peza Raíces e Cultura. Pintando redes – PuntoGal
11:30h a 12h Visita ao stand das representantes de EspazoCoop, Coceta, e outras asociacións de cooperativas e público de diversos territorios (Valencia, Andalucía, Cataluña, Madrid e Galicia) con motivo do Ano Internacional das Cooperativas 2025 e a celebración das Xornadas SOMOS CULTURA, SOMOS COOP. – Economía Social de Galicia
12h Lectura dramatizada – FETEAGAL
12h Puntogal presenta: Demostración de traballos da First Lego League Galicia. Espazo First Lego League Galicia
12h a 13h Sinatura de Raquel Rodríguez Muñiz e Lydia Chas – AGER, Asociación Galega de Escritoras e Escritores
12:30h a 14h Encontro de intercooperación cultural e visita da Secretaría Xeral de Emprego e Relacións Laborais. Xuntanza de intercooperación entre as entidades presentes no stand, e outras cooperativas e entidades de economía social vinculadas ao sector. – Economía Social de Galicia
16:30 Emma Pedreira e Baltar Morgade presentan as súas novas obras, Inventaria e Netchu, o neno momia, con Daniel Chapela-Escenario Letras
17h Lectura dramatizada – FETEAGAL
17h Demostración de ilustración en vivo arredor de Memorias dun neno labrego, con Iria Aldegunde
17h a 18h Sinatura de María Gil e Carmen Alcañiz – AGER, Asociación Galega de Escritoras e Escritores
17h a 19h Encontros coa Economía Social de Galicia. Reunións comerciais entre as entidades do stand e outras programadoras, técnicas ou promotoras do sector cultural. Estes encontros serán espazos breves, nos que cada entidade presentará un proxecto ou servizo a distintos interlocutores. – Economía Social de Galicia
17:30h Presentación: A regueifa chega ao teatro: Lupe Blanco, Josinho da Teixeira, Manolo Maseda e Touriñán – Xunta de Galicia
18h Contacontos arredor de Croco, de Irene Alonso Gasalla.
18h PuntoGal presenta: Concurso e demostración en directo de fútbol gaélico – PuntoGal
18h Conversa con Sandra Lodi, autora de Adelina (Premio Castelao BD 2024), e Loli Rodríguez Rodríguez, autora de Nailía (Premio Torrente Ballester 2024), moderada por Susana Pedreira
18h a 19h Sinatura de Mayte Corbillón e María Vila Tarela – AGER, Asociación Galega de Escritoras e Escritores
18:30h Sinatura de exemplares dos títulos Escola de monstros, Teoría King Kong, A miña vida nas estradas e Basta!, pola tradutora Raquel Senra. – Hércules de Ediciones
18:30h Silvia Penas asina A pel do exilio, Ed. Espiral maior – Libraría Paz
19h Sinatura de Noa e a cidade sen maxia, de Angie Roa – Xerais
19h Irene Alonso Gasalla asina O nobelo de Nenuca – Cuarto de Inverno
19h Presentación de Baixo o ceo de xeo, Premio Illa Nova de Narrativa 2024, con Adrián Pérez Bote acompañado polo libreiro Daniel Chapela-Boulevar
19h a 19:30h Petiscos de maxia, a cargo da cooperativa Magia en la Manga. Convidamos ao público a presenciar unha selección de trucos que sorprenderán por igual a crianzas e adultas. A súa maxia visual, participativa e sorprendente logrará que quenes se acheguen a estes petiscos queden con ganas de converterse en magos e magas. – Economía Social de Galicia
19h a 20h Sinatura de Chus González del Río e Tania Poza – AGER, Asociación Galega de Escritoras e Escritores
19h Sinatura de Manual de camuflaxe, de Samuel Merino – Xerais
19:30h Coloquio entre Silvia Tasende e Lidia Barreiro arredor de O espírito das maceiras-Boulevar
20h Recital poético-audiovisual Véndoche un poema, de Fran Alonso
20h Sinatura de Chus Álvarez e El primo Ramón – Pepa a Loba editora
20h Sinatura de Marc Taeger – Pepa a Loba editora
20h Arturo Lezcano asina O país invisible. Libros del KO – Libraría Paz
20:30 h Recital de Manual de camuflaxe, de Samuel Merino
Promoción Creativas Galegas Sociedade Cooperativa e Atípico Circo – Pont-Up Store

Antonio Manuel Fraga: “Para min escribir unha novela non significa mentir, todo o contrario, é a procura dunha verdade emocional”

Entrevista de Ana G. Liste a Antonio Manuel Fraga en Praza:
“(…) – Praza (P): Tras ler esta novela [Askja] é preciso preguntar: ten fascinación polas illas?
– Antonio Manuel Fraga (AMF): Si, sinto certa fascinación polas illas, e tamén polos nortes xeográficos. Unha combinación de ambas cousas foi o que me levou en 2016 a viaxar a Islandia. Aluguei unha furgoneta coa intención de percorrer a illa enteira, pero decateime de que nos días que tiña que era imposible. Entón, viaxei pola costa sur, desde a capital, Reykjavík, ata os fiordes do leste do país. E como tiña medo de que durmir tantas noites na furgoneta afectase ás miñas costas decidín alugar un cuarto nametade da viaxe nunha vila pequena que se chama Djúpivogur. Esa noite, sen escuridade, porque viaxei en xuño, paseina na Guest House Hammersminni, que é onde se desenvolve despois a novela. Alí empecei tomar notas para escribir unha ficción relacionada con ese lugar, pero aínda sen moito foco, sen saber que era o que quería escribir.
A idea da novela partiu desa fascinación por estar nesa vila porque daquela eu tiña a sensación de que era o lugar máis afastado de todo onde estivera a miña vida. Era unha vila mariñeira, pequeniña, non especialmente bonita, sobre todo en comparación co resto do país, pero si que alí tiven esa sensación de estaba absolutamente lonxe de todo, e que me gustaría crear unha ficción centrada neste lugar.
– P: Ten moita potencia atoparse nun lugar no que non recoñeces nada.
– AMF: Si, porque aínda que sendo galegos temos en común ese alma de Fisterra, de fin do mundo, todo o demais era diferente. O paseo que da no comezo da novela a protagonista acompañada da súa parella é un paseo que din eu de noite, pero que non era noite, había unha luz estraña e permanente, case como a que sae dunha lámpada como velada por unha gasa. Este pasear entre a poalla ao borde do fiorde, ver os picos da montaña nevados en xuño… Esas sensacións recupereinas despois durante o proceso de escrita de Askja.
– P: Como tivo a idea de situarse na voz de Ana para para escribir esta novela? Ao avanzar na lectura semella que se puxera na pel dunha amiga para narrar esta historia.
– AMF: Pode ser, pode ser. A escolla dunha protagonista feminina non foi casual. Eu procuraba unha afastamento para, dalgún xeito ou de moitos xeitos diferentes, poder falar de min; que é algo que nos encanta ás veces aos escritores, pero facelo con disimulo. Este afastamento levoume ao descubrimento e ao abraio. O que procurei foi deixarme impresionar e observar a vida a través dos ollos de Ana, que creo que é algo importante, sobre todo para as persoas que creamos: deixarnos impresionar polo outro, pola mirada allea, e tratar así un pouquiño de fuxir do inferno da uniformidade.
Si que manteño unha relación moi estreita con Ana, como se fose unha amiga, porque aproveitei moitas circunstancias, formas de ser e vivencias en común cos miñas amigas, iso axudoume moitísimo. Tamén proxectei cousas miñas en Ana, esa inquietude vital, o desexo de narrar e a necesidade de se explicar a través da narración, como ela fai na novela. (…)”

Héctor Cajaraville: “Intento que quede un oco para a esperanza e o título do libro, ‘Aurora austral’, leva cara aí”

Entrevista de Sergio Casal a Héctor Cajaraville en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): É esta novela un aviso do lugar ao que podemos chegar como sociedade?
– Héctor Cajaraville (HC): Si que o é. Eu son lector de distopías e tiña ganas de escribir unha. Penso que cada vez de xeito máis acelerado, estas propostas literarias presentan escenarios que xa se están a dar dalgún modo no noso presente. O que eu conto neste libro, que en parte é unha distopía futurista, ten detalles que xa están instaurados na sociedade actual. Ademais, hai cousas das que falo na novela, como certos xeitos de controlar os individuos a través da tecnoloxía, que pode ser que xa sucedan hoxe.
– ND: O inicio desorienta o lector ou lectora tanto como a Mei. Por que é importante que o lector comece coa mesma información que a protagonista?
– HC: Eu quero que o achegamento á novela se dea de modo diferente ao convencional. Aquí hai unha especie de regresión temporal. Na primeira parte da novela, os días van cara atrás, en lugar de cara diante, e vas entendendo de que vai a historia a medida que vas lendo o dos días anteriores. Funcionoume na primeira parte e a intención era trasladar dalgún modo ao lector a inquedanza da protagonista, á que lle acaba de rebentar literalmente o seu mundo. Que a persoa que lea se sinta descolocada e vaia descubrindo mentres avanza. (…)”