Vigo: actos destacados do mércores 3 na Feira do Libro

O mércores 3 de xullo prosegue a Feira do Libro de Vigo (na Praza de Compostela), cos seguintes actos literarios destacados para este día:

Mércores 3
18:30 h. O escritor Agustín Fernández Paz asinará exemplares das súas obras
19:00 h. Presentación do libro Cartas de inverno, novela gráfica de Antonio Seijas, publicada por Edicións Xerais de Galicia. Participan no acto Agustín Fernández Paz, Manuel Bragado e o autor.
19:30 h. O escritor Xabier Paz asinará exemplares do seu libro As vidas de Nito, publicado por Edicións Xerais de Galicia.
20:00 h. Presentación do libro Inmateriais, de Suso de Toro, publicado por Edicións Xerais de Galicia. Participan no acto Manuel Bragado e o autor.

The Guardian publica unha recensión sobre Todo é silencio, de Manuel Rivas

Desde Xerais:
“O xornal británico The Guardian publicou unha recensión de Michael Kerrigan sobre Todo é silencio de Manuel Rivas:
His passport may be Spanish, but Manuel Rivas is from Galicia, that Land of the Gaels in the far north-west of Spain. Along an intricately indented Atlantic coast, the climate is cool and damp, the country rugged, but lush and green; the culture Celtic; the past as misty as the morning scene. For readers in the Anglo-Saxon world, the obvious comparison is with Ireland, down to a history of famine and emigration. And, stereotypically, a lyrical bent and melancholy outlook. That said, in their saudade – the anguished longing of their poetry and song – the Galicians make the Irish look like stoics.
Rivas, who writes in Galician, has been a tireless promoter of his homeland. Novels such as The Carpenter’s Pencil and Books Burn Badly, and the story The Butterfly’s Tongue, while enchanting audiences internationally, are steeped in Galician history and culture. Primarily a poet, Rivas has championed Rosalía de Castro, the 19th-century laureate of Galego verse – and saudade. The title All Is Silence is taken from a poem of hers where, in contrast to a “friendly silence”, companionable and comforting, de Castro describes a “mute silence” charged with loneliness and dread: the absence of familiar voices; the emptiness of bereavement and of exile.
In Rivas‘s latest novel, Fins, Brinco and Leda, childhood friends in the coastal town of Noitía in the 1960s, are in exile from their Galician heritage. Schooled in Castilian, they’re surprised to find – in a book they discover in the ruins of an abandoned school – this very poem. Fins, a fisherman’s son, already feels something of an outsider, thanks to the periodic fits he calls “absences”. At home, Brinco has to look the other way while the local gangleader, Mariscal, carries on an affair with his mother. Leda, the wildest of the three, is still enough of a daughter of Noitía to understand the importance of discretion. Life is hard in a poor community oppressed not only by the dictatorship but by Mariscal, who controls the smuggling of spirits and tobacco along this coast. A sometime seminarian, Mariscal loves to quote the Latin psalm: “They have mouths yet speak not; they have eyes yet do not see.” Or, as he sums up, “The mouth is for keeping quiet.” Even so, Fins, Brinco and Leda contrive to have a childhood which, full as it is of hardship, humiliation and loss, has idyllic aspects. (Rivas‘s writing helps – whether he’s describing the sight of Noitía, “spilling new buildings like scattered dominoes”, or an estuary at sunset, gleaming “like a log, burning from the inside out”, his style is at once poetic and precise.)
Fast-forward several years and we find ourselves in a very different, democratic Spain, but in a Galicia still under a dictatorship of fear. Noitía is awash with narco-money, but power relations remain much the same as drugs and cash stream in and out without enriching the community. Brinco and Leda are married now – working, like almost everybody else here, for Mariscal. Fins is the exception: back after a lengthy absence, he is a policeman, keeping surveillance over his former friends. An invidious position, perhaps – yet quintessentially Galician. For, like Ireland, Galicia is as much diaspora as nation. “Half of Galicia is on the outside,” as Mariscal observes. Up to their waists in water as they gather cockles, Noitía’s women gaze back at their homes without surprise: they are “used to seeing from the outside in”. Fins watches Leda keeping lookout; follows Brinco’s late-night forays out to sea.
The further we read, though, the harder it becomes to ignore the fact that the mood has subtly shifted, the register changing as poetic saudade becomes banal violence and terror. The romance of de Castro is now the stuff of an airport thriller, with contract killings, speedboats running drugs, stakeouts, sabotage. For Galicia’s people, the experience is far from thrilling: now, as under the dictatorship, lives are stunted by suspicion; existences curtailed by caution; self-expression – selfhood, even – stifled. In this haunting, wonderfully poetic novel, Rivas gives us eloquent warning that what starts as fearful silence may end up as an incapacity to speak.

Xosé Manuel Pacho Blanco: “A obra é a metáfora da rebelión dos cidadáns”

Entrevista a Xosé Manuel Pacho Blanco en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): O xurado [do premio Rafael Dieste] salienta o feito de que o texto traballa con elementos do presente. ¿A que responde o título?
– Xosé Manuel Pacho Blanco (XMPB): Só me interesa o teatro actual, o que se define no seu tempo e está vencellado á contemporaneidade. A obra é unha proposta que trata de reflexionar sobre os problemas actuais, as angustias dos cidadáns, a crise, os abusos da banca… e aproveita esa realidade para amosarse reivindicativo, como unha metáfora da rebelión que deben canalizar os cidadáns. O obxectivo é o teatro social.
– LVG: ¿Onde se sinte máis cómodo, na novela ou na escrita escénica?
– XMPB: Para min non hai división que supoña unha incompatibilidade de xéneros. Cada cousa ten o seu interese; a novela, o relato, a escrita teatral, calquera formato é bo se coincide co que ti queres expresar e transmitir.
– LVG: Gañou o Torrente Ballester, o de teatro radiofónico da Radio Galega e agora o Rafael Dieste. ¿Por que só temos novas súas vencelladas aos premios?
– XMPB: Con toda a sinceridade do mundo: ¡por necesidade! Teño oito obras inéditas: tres novelas, dúas obras de teatro e tres poemarios. Nalgún caso hai dous anos que estou agardando que me respondan da editorial; daquela os premios son a única saída para ver publicada a túa obra.
– LVG: Recorrendo ao tópico non semella que sexan bos tempos para a cultura.
– XMPB: Son os peores que levamos vivido. A cultura é o que lle dá valor engadido á sociedade, aínda que estes son tempos de estupidez, como podemos ver por actitudes como a que vén de adoptar a Agadic coas súas convocatorias. (…)”

O premio Álvaro Cunqueiro pasará a ser bienal

Desde La Voz de Galicia, por Camilo Franco:
“Os premios escénicos que ata agora convocaba anualmente a Axencia Galega das Industrias Culturais pasarán a organizarse cada dous anos, de xeito que as próximas edicións do Álvaro Cunqueiro, do Manuel María e mais do Barriga Verde se realizarán a finais deste ano para que sexan resoltas durante o 2014.
Segundo a Agadic, a convocatoria bienal destes premios é o xeito de mantelos en época de restricións. Para a axencia, coa convocatoria para o vindeiro ano 2014, o premio Álvaro Cunqueiro quedará sincronizado co Rafael Dieste que acaba de fallar a Deputación da Coruña e que tamén se celebra de xeito bienal. Segundo a Agadic, o Cunqueiro e o Dieste alternaranse ano con ano, de xeito que todos os anos haberá en Galicia un premio importante para textos teatrais convocado institucionalmente.
No caso dos outros dous galardóns convocados pola Agadic, o Manuel María de teatro infantil e o Barriga Verde de textos para monicreques, a axencia tivo en conta que nos últimos anos os xurados deixaran desertas algunha das edicións e que o ritmo bienal pode ser axeitado para ambos os dous xéneros.
Ademais da redución orzamentaria, a Agadic ten previsto utilizar os anos en que non se organice o premio para editar os textos dos gañadores. Neste sentido, a Agadic pretende aproveitar este 2013 para publicar os textos distinguidos nos seus premios desde o 2011 para acá e que aínda non foron editados, entre eles A cegueira, de Marcos Abalde; O refugallo, de Paula Carballeira; Isóbaras, de Gustavo Pernas; e Un mosquito de nome Henri, de Raúl Dans. (…)”

Manuel Veiga: “Resultou case un balance dos trinta anos de democracia”

Entrevista a Manuel Veiga en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿Que é Os xornalistas utópicos?
– Manuel Veiga (MV): É un libro que comeza en 1977 coas primeiras elección democráticas e acaba no 2007-08, a pé da crise. Conta con escenarios diferentes, dende o Madrid da Transición, pasando por Vigo, Monforte, San Francisco e Porto. O libro está escrito nun estilo directo, ás veces chega a ter un ton case de conversa. Aínda que non estaba previsto cando empecei a escribilo, resultou case un balance dos trinta anos de democracia. (…)
– LVG: ¿Como entende vostede a literatura?
– MV: Eu non son unha persoa que planifique os libros; non sei cando empezo nin como vai acabar o libro. Entendo a literatura dunha maneira bastante libre; aínda que fale de cousas moi reais e dunha maneira moi directa, en realidade, todo vai un pouco por onde o leve a imaxinación. Creo que a literatura debe ter bastante de espontánea. (…)”

Vigo: actos destacados do martes 2 na Feira do Libro

O martes 2 de xullo prosegue a Feira do Libro de Vigo (na Praza de Compostela), cos seguintes actos literarios destacados para este día:

Martes 2
19:00 h. Presentación do libro Faneca Brava, de Manuel Portas, publicado por Edicións Xerais de Galicia. Participan no acto Ramón Nicolás, Manuel Bragado e o autor do libro.
19:30 h. Sinatura e encontro cos lectores de Dragal (a serie do dragón galego), de Elena Gallego Abad.
20:00 h. Lectura de As voces baixas, de Manuel Rivas. Ao remate, o autor asinará exemplares dos seus libros.

Nove poemas de liberdade. Lectura de poesías de Manuel Lueiro Rey

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Un amigo advertiume da existencia deste vídeo  que abaixo reproduzo e realizado no Colexio Público de Educación Infantil e Primaria «CEIP Doutor Suárez» de Fornelos de Montes, vila natal de Lueiro Rey. A gravación artellouse co gallo da entrega do I Premio de Poesía Manuel Lueiro Rey celebrada o 13 de abril deste ano.
Neste proxecto cada aula recita unha poesía do autor, que reparou con recorrencia e en toda a súa obra na infancia como motivo literario. Os meus parabéns por esta iniciativa.”