Manuel Esteban: “Esta historia non está contada en termos de aprendizaxe moral”

Entrevista de Carolina Sertal a Manuel Esteban en Faro de Vigo:
“(…) – Faro de Vigo (FV): Como chega a esta historia?
– Manuel Esteban (ME): A través dunha persoa que coñezo, de Adolfo, quen leva xa uns anos embarcado en múltiples ámbitos, dende pesca a buques de investigación, pero que nunca estivera en buques de rescate. Cando me contou esa historia hai uns anos, a verdade é que me asaltou a necesidade de escribila, porque pensei que tiña que ser contada. Se algún tesouro agocha o mar, debe de ser o de milleiros e milleiros de historias coma esta, e que resultan moi sorprendentes en terra firme, porque van máis alá dos nosos lugares comúns e, dende logo, dos lindes morais no que nos movemos de portas para adentro baixo o amparo das leis que nos rexen e protexen, ata certo punto. A min chegoume esta, quedou escrita durante uns anos, Xerais propuxo publicala e decidín publicala.
– FV: É unha novela diferente con respecto ás anteriores.
– ME: Efectivamente está escrita dunha maneira diferente porque é unha historia completamente distinta ao que escribo habitualmente, aínda que diría que non tanto. O outro día escoitáballe ao cantautor Santi Araújo nunha entrevista que todos os cantautores escribían e compoñían sempre a mesma canción, igual que un paxaro que canta sempre a mesma canción, só que intenta refinala. É certo que o estilo de «A lei do mar» é distinto, porque pensaba que a historia merecía ser contada doutra maneira. Aínda que é un pouco «thriller», «western», non é novela negra ou ciencia ficción, que é o que escribín até o de agora, polo que decidín cambiar un pouco o ton e a forma. Mais, no fondo, conto probablemente moitas das cousas que conto en A ira dos mansos ou O meu nome é Ninguén. De feito, lembraba moito a dedicatoria deste último: «Aos que están abaixo de todo porque eles non teñen xa a ninguén a quen pisar», e polo tanto teñen como mínimo o beneficio da dúbida. Escribo sobre iso, sobre os que están abaixo de todo, e máis abaixo do mar… Por outra banda, revisitei ese libro arquetipo no que a idea fundamental é que o mar sempre ten razón, como en O vello e o mar, de Hemingway, Moby Dick ou mesmo en As ondas, de Virginia Woolf, que exploran esa idea, a mesma sobre a que en parte pivota A lei do mar. (…)”

Vigo: actividades do 5 de xullo da Feira do Libro 2025

Jorge Rodríguez Durán: “Quería desacralizar a literatura; tratar o cotián é básico na miña escrita”

Entrevista de Carolina Sertal a Jorge Rodríguez Durán en Faro de Vigo:
(…) – Faro de Vigo (FV): Carnívoras e domésticas é o seu debut en narrativa, como nace este libro?
– Jorge Rodríguez Durán (JRD): Son contos que tiña escritos dende hai case dez anos e aos que lles din un pulo durante a pandemia, que foi o meu momento de máxima produción. Pero aproveitei este ano para ir a unha residencia literaria en San Simón e rematar todo o que estaba pendente, revisalo e darlle un sentido, darlle un sentido para que fose máis unha colección que unha antoloxía de relatos.
– FV: Precisamente, quería preguntarlle polo seu paso pola residencia literaria en San Simón, que papel xogou esta experiencia no proceso de creación?
– JRD: Para min foi unha pasada. Fun unha semana porque levei un proxecto que eu pensei que sería asumible, non tanto para escribir dende cero, e claro, estar alí sen ter que estar preocupado por cuestións como facer a comida ou recoller a casa, permitiume dispoñer de tempo para revisar e revisar, unha e outra vez, o cal foi un gusto. De feito, o libro en si mesmo nace como tal en San Simón, unha vez que me puxen a ver onde estaban os ocos, que faltaba, que tiña que engadir ou cambiar do texto para que tivera sentido. (…)”

Vigo: actividades do 2 de xullo da Feira do Libro 2024

Xosé Luís Mosquera Camba e Lois Pérez gañan os Premios Johan Carballeira do Concello de Bueu

Desde o Concello de Bueu:
Xosé Luís Mosquera e Lois Pérez Díaz son os gañadores dos Premios Johan Carballeira convocados polo Concello de Bueu. Os xurados, reunidos este luns pola tarde, acordaron conceder o premio na categoría de poesía a Xosé Luís Mosquera coa obra Trece maneiras de mirar un almanaque; e a Lois Pérez Díaz coa reportaxe Eloxio do apenovismo, publicada orixinalmente na revista Luzes.
O xurado do premio na modalidade de poesía compuxérono Manuel López, poeta e gañador da edición anterior, Oriana Méndez, poeta e crítica literaria, e Xosé Henrique Costas, profesor da Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo e escritor. Da lectura dos 55 poemarios presentados, o galardón concedeuse á obra de Mosquera, da que se sobranceou “a madurez literaria e contemporaneidade que se amosa na fluída integración de múltiples rexistros textuais e culturais no propio devir do poemario”. Ademais, o xurado considerouna “unha proposta poética que destaca por combinar con habelencia múltiples rexistros dende o culto ao popular, con imaxes inesperadas e fragmentos de maior narratividade”. Todo iso leva a que “o poemario acade un resultado exitoso que contribúe a consolidar o panaroma poético das nosas Letras”.
Pola súa banda, o xurado na categoría de xornalismo estivo composto por Héctor Pena, xornalista do Nós Diario e gañador da anterior edición, Carolina Sertal, xornalista de Faro de Vigo, e Manuel A. Mosteiro, presidente da Asociación de Amigos de Johan Carballeira. De entre os vinte e tres traballos presentados ao certame, o gañador foi a reportaxe de Lois Pérez, de cuxo traballo o xurado valorou “a interrelación entre cultura e construción da AP-9”. Ademais saliéntase “a orixinalidade á hora de abordar unha temática árida como as infraestruturas e capta a atención do lector/a dende o primeiro momento, facendo atractiva este tipo de información”. Así mesmo, “é moi interesante o percorrido de Norte a Sur que fai ou autor recollendo espazos e momentos históricos moi ben imputados co trazado da AP-9”.
A entrega dos premios vai ter lugar nun acto público que se celebrará arredor das Letras Galegas. (…)”