Entrevista a Isidro Novo en Galicia Hoxe:
“(…) Unha das iniciativas nas que está a traballar na actualidade Isidro Novo é Palabras con memoria, un proxecto da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) que ten como obxectivo recuperar palabras galegas que caeron en desuso e que se poden consultar na súa páxina web. “Xa levamos case 900 entradas deste glosario de palabras e expresións que non aparecen en ningún dicionario galego. E, ademais, teñen a particularidade que son case todas inéditas porque malia que son empregadas pola xente, non están recollidas en ningunha parte”, explica o escritor. Unha das partes importantes deste traballo de recolleita é a revitalización do agro galego, de aí que dediquen esforzos a recuperar o nome de produtos que se cultivaban tradicionalmente nas hortas do país. De aí que engadan, sinaladas en verde, unha serie de palabras que designan castes de froitas e verduras. “As novas xeracións coñecen o que son variedades en inglés ou francés como red winter ou golden que venden no supermercado pero non saben os nomes das froitas galegas que, malia non ter moi bo aspecto, si que tiña mellor sabor”. Unha das ideas do proxecto é chegar a editar unha obra en papel. “Iso decidirao a asociación pero unha vez que cheguemos ás mil palabras poderíase levar a papel, sería unha difusión fantástica porque agora que queren que desaparezamos, darémoslle á xente a posibilidade de coñecer moitas máis palabras das que xa sabía en galego”, apunta o autor lugués. Palabras con memoria é así unha estratexia contra o esquecemento do noso vocabulario. “Estámonos fundindo como país cunha placidez sórdida. A xente non reacciona e parece que está aparvada”, asegura o escritor.”

Entrevista a Isidro Novo en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH):O idioma galego está a vivir o peor momento da súa xa longa historia?
– Isidro Novo (IN): O idioma galego está nos peores momentos dende os Reis Católicos, que eran uns protoglobalizadores de moito pendello, e así e todo, cuxilitranqueando, a nosa fala chegou ata aquí e ata tivo momentos de esplendor. Pensando na época franquista, eu teño dito, a maneira de arroutada, que o mellor que lle podería pasar ao noso idioma auténtico e natural era que o prohibisen, a ver se desa maneira a xente reaccionaba, emerxía dos mares impávidos, porque o que si está claro é que se un país deixa que lle arrinquen a lingua, que é a súa esencia, quizais é que non merece ser considerado como tal.
– GH: De todos os libros publicados, con tal te sentes máis a gusto, que non identificado?
– IN: Non sabería quedar con un. Sigo tendo boas sensacións cos meus libros de poemas Dende unha nada núa e Esteiro de noites falecidas. E tamén con Carne de can e con estoutro pequeno libro de relatos que acaba de saír, Cabalos do demo e outros invertebrados, mais aproveito a pregunta para declarar un grande sentimento de frustración pola invisibilidade que tivo unha novela miña, Rosa lenta, sen dúbida por tratar o tema erótico, xa que no que toca ao asunto literario eu coido que está nun nivel digno e incluso diría que innovador. A beatería progresista tamén é un problema para resolver neste país.
– GH: Con respecto aos soportes do libro, algún día a “virtualidade” substituirá a beleza real?
– IN: Quizais si, pero visto dende agora o libro de papel aínda deixa un pouso que o outro ten que ganar co tempo. De todas as maneiras eu coido que aínda que a tecnoloxía avance moito no virtual, o formato tradicional vai coexistir cos que veñan durante moitas décadas. Supoño que máis adiante se imporá o audio-libro, que irá moi ben para os lectores vagos e servirá para sacar do paro a actores e rapsodos en paro. (…)”