Entrevista
a María Reimóndez na Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– María Reimóndez (MR): A min tócame a outra cara desta historia, porque non teño fill@s. Hai pouco tempo fun cunha comercial dunha editora a un centro de ensino e, comentando que fago mil cousas e que ando sempre de arriba para abaixo, díxome: ti o que tiñas era que ter un fillo, así parabas. Eu pensei que estaba de broma pero insistiu. Resúltame tan preocupante o feito de pensar que unha non sabe o que quere (levo toda a vida co de “xa cambiarás”, a sorte de facer anos e que deixan de insistir) como o de pensar que andar dun lado para outro e facer mil cousas é indesexable nunha muller e precisa como cura dunha OCUPACIÓN que absorbe a existencia como é aquela de criar outro ser humano…
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– MR: Esta é outra ladaíña recorrente das entrevistas. Eu sempre contesto que se a Manolo Rivas lle preguntan se escribe para homes, porque os seus libros están protagonizados por homes e tratan temas que lles deberían de interesar a eles.
A miña literatura preséntana moitas veces así, e sobre todo como IDEOLÓXICA. Isto é o que máis me define. As novelas de tese e as cousas ideolóxicas. De feito é tan recorrente e aburrido o asunto, tan significativo dunha maneira de ler absurda e sen criterio por parte de certa “crítica” que creo que se cadra a partir de agora só debería dar como explicación de cada libro que é unha novela de tese ideolóxica porque con iso parece que xa queda todo o mundo literario dunha explicado. O patriarcado ten estes modos e maneiras. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– MR: Creo que poucas porque xa se sabe que son unha radical feminista bisexual que come homes por traumas da infancia (como me puxo un comentarista moi agudo unha vez nun artigo de prensa sobre calquera cousa non relacionada con ese “tema”). Se cadra tamén porque manifestei varias veces que dado que pasara uns vinte anos da miña vida lendo homes (por obriga moitos deles) tiña que pasar outros vinte lendo principalmente mulleres. Agora caín no vicio e de homes a verdade é que me declaro ignorante, así que rara vez sacan nada proveitoso de tal pregunta. (…)”
Arquivos da etiqueta: Plataforma de Crítica Literaria A Sega
Questionário fou(cinha): María N. Soutelo
Entrevista
a María N. Soutelo na Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– María N. Soutelo (MNS): Non teño fillxs. E, se teño tempo, adícoo máis á lectura que á escritura últimamente.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– MNS: Escribo para quen queira ler(me). Pero si é certo que, ós poucos, voume centrando máis no público feminino. Non para tratar “temas de mulleres” entendido dende un punto de vista masculino (ese pequeno espazo rosa e cursi, cheo de beleza, sentimentos puros e sen reivindicacións que pretenden endilgarnos os escritoros…), pero si aquilo que nos preocupa, nos atinxe e nos move (ou debería movernos) como parte implicada nun sistema social e cultural claramente machista. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– MNS: Cada vez que mo pregunta(ro)n, contesto/ei con outra pregunta.
– S: Cantas veces te chamaron poetisa (se escribes poesía)?
– MNS: Unhas cantas. Pero dise poeta. Encárgome ben de recordarllo. (…)”
Questionário fou(cinha): Marta Dacosta
Entrevista
a Marta Dacosta en A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– Marta Dacosta (MD): Boa pregunta! Reciclo o tempo. Cando conduzo, cando camiño ou cando nado. Ou no tempo que queda entre o almorzo e a saída para o traballo (algo que, precisamente, fago moi cedo para coincidir co meu fillo).
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– MD: Escribo do que me peta, do que sinto. E sinto como muller galega que son. Eu escribo para quen me queira ler dándolle voz a quen non a ten, e esas son maioritariamente mulleres.
Si. O que eu escribo ten sido cualificado como literatura feminina. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– MD: Sempre que me preguntan por referentes literarios.
– S: Cantas veces te chamaron poetisa (se escribes poesía)?
– MD: Varias. E sempre corrixín o termo. Ultimamente cito a Rosalía: “esta palabra xa chegou facerme dano…” di na Carta a Eduarda. (…)”
Questionário fou(cinha): Eli Ríos
Entrevista
a Eli Ríos en A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– Eli Ríos (ER): Desta pregunta sempre saco tres conclusións sobre a persoa que as fai:
a) Cando les un texto escrito por unha muller só es capaz de imaxinar un recipiente reproductivo que contratou unha musa para que lle escribise o texto.
b) Seguro que te preguntas desde cando as mulleres gozan de tempo de lecer e abandonaron o coidado das crianzas e maiores?
c) Vese que os reloxos para mulleres non miden o tempo igual que para o resto dos mortais.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– ER: Se fose de ciencias diría o 100% das veces. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– ER: Se fose de ciencias diría o 99,9999% das veces. E o peor é que cando mencionas, por exemplo, 15 autoras e un autor, nas entrevistas só sae o autor… (…)”
Questionário fou(cinha): Elvira Ribeiro
Entrevista
a Elvira Ribeiro en A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– Elvira Ribeiro (ER): Escribo cando non podo deixar de facelo e cando teño algunha encomenda ao respecto. Afortunadamente a miña filla é independente e tempo non me falta grazas ao desemprego.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– ER: Intento escribir literatura para seres humanos e sobre temas que afectan aos tales seres. Non lembro que ninguén dixese que escribo “literatura feminina”. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– ER: Unhas cantas. Mais sempre que mo preguntaron entendín (e estou segura de que así era) que a pregunta estaba referida a persoas dedicadas á literatura en xeral. (…)”
Questionário fou(cinha): Rosa Enríquez
Entrevista
a Rosa Enríquez na Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cantas veces te chamaron “rapaza” nun contexto literario profesional?(valen sinónimos: moza, chica, rapariga, nena, nenita…)
– Rosa Enríquez (RE): Non só no ámbito dá cultura. Tamén no traballo. Sempre o fíxeron homes.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– RE: Adoitan incluírme entres “as poetas”. Interésame todo o relacionado coa violencia que temos que aturar. Supoño que cren que me interesa porque son muller. É coma se a eles isto non lles afectase … Houbo un que me dixo “deixa eses temas”. (…)
– S: Cantas veces te chamaron poetisa (se escribes poesía)?
– RE: Moitas. (…)”
Questionário fou(cinha): María Solar
Entrevista
a María Solar na Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– María Solar (MS): Cando escribes e tes fillos, e tes unha nai moi maior, e traballo fóra da escritura, e vida social… escribes cando podes. Eu aprendín a non roubarlle nunca tempo aos fillos, porque medran tan rápido que non quero perder de estar con eles, pero coa miña parella si que chego a acordos para escribir. E él enténdeo como parte de min.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– MS: Nunca me dixeron que escribise para mulleres, aínda que o temía un pouco agora que escribín As horas roubadas, un libro dedicado ás mulleres de finais da transición que romperon as súas ataduras. Dediqueillo ás que fixeron pequenas revolucións domésticas. Porque os grandes cambios tamén dependen de moitos cambios pequenos. Pero si acontece que o gran público lector son as mulleres. As mulleres lemos mil veces máis que os homes, o que non quere dicir que teñamos que ler sobre “temas para mulleres”, iso ten unha connotación que me espanta. (…)”
Compostela: Romaría dos Libros de Verán 2016
O 
domingo 24 e luns 25, na Praza de Mazarelos de Santiago de Compostela, terá lugar a Romaría dos Libros de Verán 2016, con horarios para o domingo 24 (de 13:00 a 21:00 h.) e o luns 25 (de 11:00 a 21:00 horas), cos seguintes actos destacados:
Domingo 24
– 18:00 h. Café/caña con autoras: Séchu Sende. Máximo 5 persoas, previa inscrición no mail romariadoslibros@gmail.com.
– 19:00 h. Trivial Literario dinamizado por Andrea Barreira. Premio dun lote de libros.
– 20:00 h. Café/caña con autoras: Carlos Quiroga. Máximo 5 persoas, previa inscrición no mail romariadoslibros@gmail.com.
Luns 25
– Todo o día: A Sega. Plataforma de Crítica literaria feminista: Preparando o III Día das Galegas nas Letras, dedicado a María Xosé Queizán.
– 16:00 h. Café/caña con autoras: María Lado. Máximo 5 persoas, previa inscrición no mail romariadoslibros@gmail.com.
– 17:00 h. Conto por Conto. Intercambio de contos infantís. Coordina: Compostela Miúda.
– 18:00 h. Café/caña con autoras: María Reimóndez. Máximo 5 persoas, previa inscrición no mail romariadoslibros@gmail.com.
– 20:20 h. Presentación do libro Literatura galega e pornografía, de Xulio Pardo de Neyra, editado por Edicións Positivas.
Questionário fou(cinha): Susana Sánchez Arins
Entrevista
a Susana Sánchez Arins desde A Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– Susana Sánchez Arins (SA): não tenho nem filhas nem tempo. há ser por isso que escrevo tão pouco e tão mal.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– SA: alguém disse do meu aquiltadas que era um livro assim à moda, que havia ter sucesso porque estava feito para mulheres, que afinal eram as que liam. buscava ser uma louvança à minha esperteza mercantilista. semelhava uma ofensa. e era uma verdade: aquiltadas escrevim-no para as minhas sobrinhas, entre as que está o andré. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– SA: seghido. e o pior é que tardei em não dar nomes de senhores, porque a realidade é que são eles os que aprendim e como os que me educaram. com nosoutras todas fui me encontrando na vida. (…)”
Questionário fou(cinha): María Alonso
Entrevista
a María Alonso na Sega:
“(…) – A Sega (S): Cando escribes se tes fill@s? De onde sacas o tempo?
– María Alonso (MA): Non teño fillas pero teño un can que pasa de min, así que cando non me dá o día, quítolle horas á noite.
– S: Escribes para mulleres, sobre “temas de mulleres” ou a crítica falou da túa obra como “literatura feminina”?
– MA: Escribo para quen me queira ler e os temas que trato eu os vexo como universais, mais comezo a pensar que ao ser escritora e utilizar mulleres como protagonistas os meus textos vanse clasificar automaticamente como literatura feminina ou mesmo xuvenil. (…)
– S: Cantas veces che preguntaron que escritorEs son unha referencia para ti?
– MA: Pois si que me pasou, si. Ou quen é o meu escritorO favorito e cousas así.
– S: Cantas veces te chamaron poetisa (se escribes poesía)?
– MA: Veño de rematar o meu primeiro poemario, así que ao tempo. (…)”
