Arquivos da etiqueta: Ramón Nicolás

Cuestionario Proust: Xosé Manuel Eyré

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xosé Manuel Eyré:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A ilusión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade a bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Comprensión a ánimo.
4.– A súa principal eiva?
– É moi doado ilusionarme para emprender proxectos novos.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler/escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Que exista a felicidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro non nomeala, non vaia ser…
8.– Que lle gustaría ser?
– O que son.
9.– En que país desexaría vivir?
– De non ser na Galiza, no Brasil ou Portugal.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A flor do toxo.
12.– O paxaro que prefire?
– Paporrubio.
13.– A súa devoción na prosa?
– Síntoo, tería que falar de devocións, non son quen de privilexiar unha soa.
14.– E na poesía?
– O mesmo que na anterior.
15.– Un libro?
– Tampouco podo dicir un título só.
16.– Un heroe de ficción?
– Superman.
17.– Unha heroína?
– A muller que, día a día, loita polos seus dereitos.
18.– A súa música favorita?
– Son moi aberto tamén nos gustos musicais. O que non aturo é a música comercial.
19.– Na pintura?
– Picasso.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Hainos?
21.– O seu nome favorito?
– Isabel.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A falta de hixiene.
23.– O que máis odia?
– A hipocrisía.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A simpatía.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– De ningunha.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sempre atopo algunha ilusión que tire de min.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A torpeza.
30.– Un lema na súa vida?
– Dime que les e direiche quen/como es.”

Cuestionario Proust: María López Sández

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a María López Sández:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A alegría (aínda que non haxa motivos).
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O respecto da liberdade allea.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Afecto respectuoso.
4.– A súa principal eiva?
– Querer abranguelo todo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Pensar, ler, bailar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Un verán inacabable, con libros, mar, nenos, xogos e erotismo.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A que non me atrevo a pensar ou nomear.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha nube.
9.–En que país desexaría vivir?
– Galicia.
10.– A súa cor favorita?
– Vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– A gaivota.
13.– A súa devoción na prosa?
– Kazuo Ishiguro.
14.– E na poesía?
– Aínda estou na procura.
15.– Un libro?
– Non me deixes nunca.
16.– Un heroe de ficción?
– Holden Caufield.
17.– Unha heroína?
– Kath (en Non me deixes nunca).
18.– A súa música favorita?
– Rítmica, sensual e bailable.
19.– Na pintura?
– Caspar Friedrich.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Malala.
21.– O seu nome favorito?
– Aldara.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A maledicencia.
23.– O que máis odia?
– O paternalismo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– A resistencia pasiva.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Talento para o baile.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Vella, sentada nunha cadeira, cun libro fronte ao mar.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ilusionada.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A preguiza.
30.– Un lema na súa vida?
– A vida mídese fronte á nada.”

Miro Villar: “A primeira vez que se reivindicou a poesía do mar na literatura galega foi con López Abente”

Publicado o por

Entrevista de Ramón Nicolás a Miro Villar en La Voz de Galicia, desde o seu blogue, Caderno da crítica:
– (…) Ramón Nicolás (RN): Que significa a súa obra [de Gonzalo López Abente] para a literatura galega?
– Miro Villar (MV): Gonzalo López Abente é un dos poetas máis interesantes das primeiras décadas do século XX, con Cabanillas e Victoriano Taibo. Todos tres representan a poesía das Irmandades da Fala. Alén diso, Abente era moi valorado na súa época, por Antón Vilar Ponte ou por Vicente Risco que o definiu como «o noso mellor poeta do mar» e devecía polos seus sonetos de Do Outono (1924). De feito, Abente foi elexido en 1936 polos seus coetáneos para presidir a primeira Asociación de Escritores Galegos, outro proxecto fanado pola golpe fascista de 1936 e a guerra (in)civil. (…)
– RN: Cal é a orixe desta Poesía completa?
– MV: Constituída en 2010 a Fundación López Abente en Muxía, da que fun unha das persoas fundadoras, principiou a valorizarse a reedición da súa obra para o seu mellor coñecemento. De primeiras levei adiante a edición literaria de Bretemada (Alvarellos, 2011), poemario mecanoscrito inédito que se atopaba depositado na RAG e do que souben polo investigador Ernesto Vázquez Souza. E axiña a Fundación pediume que traballase na compilación da súa Poesía completa, labor ao que me entreguei decontado e que rematou nesta edición de máis de 600 páxinas, que xunta oito libros, textos inéditos e dispersos e a súa breve poesía en castelán, pois Abente foi por vontade propia un poeta monolingüe. (…)”

Cuestionario Proust: Alberte Momán

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Alberte Momán:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Resolutivo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinceridade.
4.– A súa principal eiva?
– O temperamento.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Desenvolver un proxecto de meu que axude á divulgación artística.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter éxito nos meus proxectos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha Galiza utópica.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A do toxo.
12.– O paxaro que prefire?
– O moucho.
13.– A súa devoción na prosa?
– Boris Vian.
14.– E na poesía?
– Hans Magnus Enzensberger.
15.– Un libro?
– O arrancacorazóns, de Boris Vian.
16.– Un heroe de ficción?
– O Nexus VI de Blade Runner.
17.– Unha heroína?
– Su liz-hen, do filme In the mood for love.
18.– A súa música favorita?
– A voz de Grace Slick.
19.– Na pintura?
– Lugrís.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A miña nai e os meus sobriños.
21.– O seu nome favorito?
– Airas.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Falar por teléfono.
23.– O que máis odia?
– Falar demasiado.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera dos presidentes do goberno español.
25.– Un feito militar que admire?
– Revolución rusa ou cubana.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A locuacidade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De morte matada.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Melancolía.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– O sufrimento alleo.
30.– Un lema na súa vida?
– Mirar sempre para adiante.”

Cuestionario Proust: Francisco X. Fernández Naval

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Francisco X. Fernández Naval:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Se cadra, a constancia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Cariño e comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– Algo máis de decisión.
5.– A súa ocupación favorita?
– Camiñar, só ou en compañía.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Compartir o bo e o malo da vida cos seres queridos.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ficar absolutamente só.
8.– Que lle gustaría ser?
– Músico.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nun que non me doese.
10.– A súa cor favorita?
– Poñamos a azul.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Xasmín.
12.– O paxaro que prefire?
– Permíteme dous: o merlo e o paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
– … Borges?
14.– E na poesía?
– … Avilés de Taramancos?
15.– Un libro?
– O caderno dourado.
16.– Un heroe de ficción?
– Sam Spade.
17.– Unha heroína?
– Anna Karenina.
18.– A súa música favorita?
– Os cuartetos de Beethoven.
19.– Na pintura?
– Chagall.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Históricos: Gandhi e Mandela. Na actualidade a vida real está chea de heroes anónimos.
21.– O seu nome favorito?
– Daniel.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A calumnia e a difamación.
23.– O que máis odia?
– A inxustiza, expresada como: guerra, fame, persecución, explotación, tiranía, absolutismo…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– A resistencia contra o fascismo.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Simpatía.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmido.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Tranquilo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Todos.
30.– Un lema na súa vida?
– Vivir.”

Cuestionario Proust: Xabier López

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xabier López:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Unha (non de todo certa) acusada seriedade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O sentido do humor.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– O moito que me poden obsesionar determinados asuntos.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ler e escribir sen horarios (e coa familia preto).
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a miña familia.
8.– Que lle gustaría ser?
– Pois un escritor mellor do que son.
9.– En que país desexaría vivir?
– En calquera no que poidamos falar dunha democracia avanzada e dun verdadeiro estado de benestar. O clima importa menos.
10.– A súa cor favorita?
– A do monte no outono.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O caravel, sen dúbida.
12.– O paxaro que prefire?
– O bexato, por nacer del o alcume dunha póla familiar.
13.– A súa devoción na prosa?
– Sumo demasiadas como para non desbaratar este cuestionario.
14.– E na poesía?
– Estou moi anticuado ao respecto: Pablo Neruda?
15.– Un libro?
– Por moito que pasen os anos e as lecturas, Der Zauberberg, A montaña máxica, de Thomas Mann.
16.– Un heroe de ficción?
– Non baixo da montaña: Hans Castorp.
17.– Unha heroína?
– Sigo aí arriba: Clawdia Chauchat.
18.– A súa música favorita?
– O pop-rock ben entendido (nada de radio-fórmula).
19.– Na pintura?
– Non entendo demasiado de pintura. Maruja Mallo está ben.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Xa non creo nos heroes (ou heroínas) da vida real.
21.– O seu nome favorito?
– O dos meus fillos.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Facer ruído cando non toca.
23.– O que máis odia?
– O desprezo á intelixencia (propia e allea) dalgúns actores políticos.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hai demasiados tiranos, déspotas e iluminados como para que poida quedar cun só.
25.– Un feito militar que admire?
– Non admiro nada que teña relación co militar.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Poder voar ( e non ter medo ás alturas).
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmindo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Se non soase demasiado mal, diría que entre a euforia e o abatemento.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non se poden evitar.
30.– Un lema na súa vida?
– A versión de andar por casa do imperativo categórico kantiano: “non lle fagas aos demais o que non queres que che fagan”.”

Cuestionario Proust: Elena Gallego

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Elena Gallego:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Considérome unha persoa tenaz, ás veces teimuda.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Precisamente iso, lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– O tempo e a memoria, nunca son abondo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e viaxar, mellor se poden ser as dúas cousas á vez.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Compartir o recendo dun novo libro acabado de chegar do prelo coas persoas que máis quero. Se a cheminea está acendida, mellor.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro non mencionar ao demo, non vaia ser…
8.– Que lle gustaría ser?
– De maior? Escritora.
9.– En que país desexaría vivir?
– Despois de visitar medio mundo, teño a cousa ben clara: en Galicia, por suposto.
10.– A súa cor favorita?
– Para vestir, negro. O meu mundo, verde e azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Os tulipáns. Pero colecciono rosas.
12.– O paxaro que prefire?
– As pitas.
13.– A súa devoción na prosa?
– Teño varios autores “favoritos”, pero aínda non atopei a pluma que me conquiste neses termos. Aínda me queda moito por ler, así que seguirei buscando.
14.– E na poesía?
– Hai varias autoras galegas que me gustan.
15.– Un libro?
– O dicionario. Todos. Imprescindibles.
16.– Un heroe de ficción?
– Robin Hood. Mágoa que sexa un personaxe de novela.
17.– Unha heroína?
– Carapuchiña Vermella. Eu, cando nena, quería ser valente coma ela.
18.– A súa música favorita?
– Vai por tempadas. Agora que estou revisitando os meus tempos de traballo na radio, ando ancorada nos éxitos dos anos oitenta e noventa.
19.– Na pintura?
– Leonardo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Esa muller anónima que, sen cartos, sempre atopa recursos para poñer un prato quente na mesa.
21.– O seu nome favorito?
– Catarina. Era o da miña avoa.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A falta de hixiene persoal.
23.– O que máis odia?
– Que me fagan perder o tempo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
–
25.– Un feito militar que admire?
–
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A ubicuidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen decatarme.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ocupada.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os dos cativos.
30.– Un lema na súa vida?
– Seguro que podes facelo mellor, así que borra iso e comeza de novo.”

Cuestionario Proust: Ramón Loureiro

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ramón Loureiro:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O pesimismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– A inconstancia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Soñar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ver feliz a quen quero
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A que se cebe nos do meu propio sangue
8.– Que lle gustaría ser?
– Neste mundo, un recordo; e no Outro, unha alma á beira de Deus.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na última de todas as Bretañas posibles.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– A rula.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cervantes.
14.– E na poesía?
– Luz Pozo Garza.
15.– Un libro?
– O Quijote.
16.– Un heroe de ficción?
– Ulises.
17.– Unha heroína?
– Carapuchiña vermella.
18.– A súa música favorita?
– A clásica.
19.– Na pintura?
– A románica.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A madre Teresa de Calcuta.
21.– O seu nome favorito?
– Ana.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A crueldade.
23.– O que máis odia?
– Non habito odio ningún.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Stalin.
25.– Un feito militar que admire?
– A derrota do nazismo.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A bondade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Con prontitude.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A tristeza.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que son fillos do medo.
30.– Un lema na súa vida?
– Fai o que os teus mortos farían.”

O que vén en 2014 (efemérides literarias), por Ramón Nicolás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Non é difícil conxecturar que boa parte da actualidade cultural do 2014 estará ocupada por dous escritores que, sen dúbida, suscitarán unha abondosa atención mediática en forma de actualización e posta ao día da súa obra literaria. Eles son Xosé María Díaz Castro e Eduardo Blanco-Amor, mais talvez non sería desaxeitado atender aniversarios e datas simbólicas doutras voces, igualmente significativas para a nosa cultura.
Son dúas as circunstancias que este 2014 ofrece en relación ao poeta de Guitiriz. Por un lado a celebración, o 19 de febreiro, do centenario do seu nacemento e, polo outro,  a decisión da Real Academia Galega para que protagonice o Día das Letras Galegas.
Díaz Castro ben merecía este recoñecemento, malia ser un autor dun único libro publicado en vida ou mesmo talvez por esa mesma razón pois Nimbos é deses poemarios que honran e dan brillo a unha literatura. O mesmo ocorreu con autores que faleceron cun único libro publicado, véxase De catro a catro de Manuel Antonio, Fírgoas de Manuel Luís Acuña ou Proel de Luís Amado Carballo. Neste ronsel é onde, ao meu xuízo, cómpre situar a Díaz Castro: o que quixo dicir deixóunolo nun excelente poemario e logo calou, ou gardou silencio. É evidente que este ano traeranos necesarias biografías, a edición do resto da súa obra literaria que sospeito abondosa e interesante e outras iniciativas. Benvido, pois, este 2014, ano Díaz Castro para a cultura galega.
Tamén a RAG dispón xa diversas actividades que se vincularán co 35 aniversario da morte do autor de A esmorga; o mesmo aniversario, por certo, que lle corresponde a Celso Emilio Ferreiro ou Luís Seoane.
Respecto a Eduardo Blanco-Amor xa se programan tanto a celebración dun plenario extraordinario na cidade de Ourense como un simposio que afonde en diversos aspectos da súa produción literaria. O perfil do escritor ourensán cómpre evocalo sempre, entre outras causas porque viviu moitos anos como un outsider, ignorado e maltratado tantas veces polo oficialismo. Gústame esta homenaxe porque posibilitará outra nova ollada á súa biografía –insuperable a que nos deixou Gonzalo Allegue co título EBA diante dun xuíz ausente– e, asemade, á súa obra.
Descoñezo se algunha institución pública ou asociación privada planifica algunha actividade ao fío das posibles celebracións que as circunstancias cronolóxicas fan cadrar, mais así debía ser. Entre elas salienta a do cincuenta aniversario do falecemento tanto do político sadense Ramón Suárez Picallo, que viviu axitadamente entre Galicia e América toda a súa vida, como do político e arquitecto vigués Manuel Gómez Román, que desenvolveu un labor aínda hoxe escasamente recoñecido tanto no ámbito do Partido Galeguista como, anos despois, na resistencia cultural no franquismo no seo da editorial Galaxia e da Fundación Penzol.
Por último, tamén este 2014 cumpriría cen anos o mestre, político e ensaísta Avelino Pousa Antelo, falecido hai tan só ano e medio, que foi presidente da Fundación Castelao durante moito anos e exemplar modelo de fidelidade ao seu país e á súa lingua. Neste mesmo grupo cumpriría citar a Celestino Fernández de la Vega, outro ilustre tradutor e ensaísta, especialmente coñecido polo seu intemporal O segredo do humor (1963) e mais a Ramón de Valenzuela, quizais unha das voces narrativas máis precisadas de difusión e revisión, tamén pola dificultade de atopar libros clave como Non agardei por ninguén ou Era tempo de apandar…, obras que non deben faltar para este 2014.

Este artigo publicouse nas páxinas do suplemento Culturas de La Voz de Galicia, o 4 de xaneiro de 2013, baixo o título de O ano de Díaz Castro e Blanco Amor.

P. D. Dous días despois da publicación infórmanme que neste 2014 hai 110 que naceu Arturo Cuadrado e cen anos do escritor murgardés Xosé Rubia Barcia. Deixo constancia aquí deles. Grazas.”