Arquivos da etiqueta: Xosé Daniel Costas Currás

Estevo Creus, galardoado na XXX edición do Premio Eusebio Lorenzo Baleirón

Publicado o por

Desde Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Resultou moi grato para min asistir, como membro do xurado xunto con Xabier Castro, Blanca Ana Roig, Míriam Ferradáns e Daniel Costas Currás, ás deliberacións que outorgaron a XXX edición do Premio Eusebio Lorenzo Baleirón ao libro O lugar que non hai que, aberta a plica, resultou ser da autoría de Estevo Creus Andrade, que xa resultara galardoado neste mesmo certame en 1998 con Teoría do lugar. Un libro, o desta ocasión e tal e como se sinala na acta do xurado, pragado de imaxes escintilantes e que esculca con brillantez e ironía, desde as instancias da dúbida permenente, nos territorios da outredade, da confusión, do desdobramento e do propio eu poético.
Non podo deixar de referirme á ofrenda floral previa que se lle tributou a Eusebio Lorenzo, no cemiterio de San Xián de Laíño, xunto cos escritores Manuel Lorenzo Baleirón, Paulino Vázquez e David Pérez Iglesias, á que tamén asistiron Valentín Alfonsín e Adriana Sóñora. Un acto sinxelo onde soou a palabra de Rilke nunha tradución de Lois Tobío e semelloume que todo o que Rilke escribira un día fora pensado para aquel momento. Particularmente, malia as proximidades xeracionais, non coñecín ao poeta de Dodro, pero si admirei e admiro a súa obra e, sobre todo, foi para min unha satisfacción constatar como o lugar en que el naceu segue a traballar, desde hai tantos anos, por manter viva coa poesía a súa memoria. Que así siga por moitos anos.”

Entrevista a Xosé Daniel Costas Currás

Publicado o por

EntrevistaDaniel Costas Currás a Xosé Daniel Costas Currás na revista dixital Palavra Comum:
“(…) – Palavra Comum (P): Que é para ti a poesia?
– Xosé Daniel Costas Currás (XDCC): Para min a poesía é o xeito literario de expresar a miña creatividade. Non penso no poema como nun texto pechado, senón que escribo historias que rematan sendo poemas. Polo tanto pretenden contar vidas, amosar o meu redor coa forza e a vida coa que me gusta vivir.
– P: Como entendes o processo de criação artística e literária?
– XDCC: Non teño procesos fixos, gústame experimentar con todas as posibilidades. Errar facendo un poema, que non saia do xeito que tiñas pensado, é a mellor forma de aprender escribindo. Cando es capaz de escoitar o que escribes e tes motivación para cambialo, tes ganas de seguir acomodando esas palabras noutras formas, de refacer poemas e seguir traballando neles, estás xerando a primeira e mellor motivación da escrita. Eu escribo cando teño algo que contar, así que xeralmente comezo a traballar en ideas que xorden das lecturas, do cine, do teatro, da pintura, da música. Escribir é a forma de relacionarme co mundo que me rodea. (…)
– P: Que caminhos (estéticos, de comunicação das obras com a sociedade, etc.) estimas interessantes para a criação literária hoje -e para a cultura galega, em particular-?
– XDCC: Penso que a literatura debe transcender os espazos literarios, as tertulias. Os recitais deberan cambiar de límites e facelos espectáculo, sempre tendo en conta que o espectáculo debe ter carga literaria, afastarse da idea de espectáculo sen contido. Pódese xogar coa poesía e coa literatura, pero é o poema e o texto o que ao final ten que predominar e sobresaír no camiño que escollemos para comunicar.
Nestes últimos anos levo participado con asiduidade nas Hostias en verso, combates poéticos entre poetas, onde preferiblemente ocupamos bares, baretos, institutos e toda clase de espazos onde nos deixen recitar. O mellor é compartir sen dúbida poesía con Lucía Aldao, María Lado, Ledicia Costas, Daniel Landesa, Xabier Xil Xardón….(…)”

Bueu: III Festival Poético do Morrazo. Xosé María Díaz Castro

Publicado o por

Moaña: fotos da lectura pública do Día de Rosalía

Publicado o por

Desde o blogue O Morrazo en fotos:
“O luns 24 de febreiro, celebramos no local da Asociación de mulleres de Moaña o Día de Rosalía, promovido dende a AELG, que convocou á xente aos recitais, que simultaneamente se celebraron por todo o país.
Un numeroso grupo de veciñ@as de Moaña asistiron as lecturas, recitais, cantos e músicas sobre a obra de Rosalía de Castro.”

Cuestionario Proust: Xosé Daniel Costas Currás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xosé Daniel Costas Currás :

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A obsesión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Respecto.
4.– A súa principal eiva?
– O rostro serio e a terquidade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Gozar d@s amig@s.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Gozar cada intre.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte.
8.– Que lle gustaría ser?
– Nada que non son.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste que vivo.
10.– A súa cor favorita?
– Negro.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa vermella de Yeats.
12.– O paxaro que prefire?
– O paíño.
13.– A súa devoción na prosa?
– Anxo Rei Ballesteros.
14.– E na poesía?
– Xosé Luís Méndez Ferrín.
15.– Un libro?
– Este é o tempo do sal (X. M. Millán Otero).
16.– Un heroe de ficción?
– Logan (Lobezno), traguei moito Marvel.
17.– Unha heroína?
– Sarah Connor.
18.– A súa música favorita?
– Toda aquela que me di algo.
19.– Na pintura?
– Luís Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Alexandra David-Néel.
21.– O seu nome favorito?
– Sabela.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que se fume diante das crianzas.
23.– O que máis odia?
– O maltrato.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Rouco Varela.
25.– Un feito militar que admire?
– A revolta irmandiña.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A destreza e ritmo para tocar algún instrumento musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen que me rouben os recordos e a consciencia.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegre, aínda que pola miña cara pareza estar enfadado sempre.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Non perdas a capacidade de soñar.”