Arquivos da etiqueta: Xosé Neira Vilas

Cuestionario Proust: Toño Núñez

Publicado o por

DesdeToño Núñez o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Toño Núñez:

“1.- Principal trazo do seu carácter?
– O compromiso, a seriedade, quizais.
2.- Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.- Que agarda das súas amizades?
– Que sexan auténticas.
4.- A súa principal eiva?
– A escasa capacidade de resolución, a falta de memoria (non lembro máis).
5.- A súa ocupación favorita?
– Soñar esperto polas noites.
6.- O seu ideal de felicidade?
– Vivir nun mundo no que se cumprise a máxima: “Non lle fagas a ninguén o que non che guste que che fagan a ti”.
7.- Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a autonomía física ou mental, ou ambas, claro; ou que a perdesen as miñas fillas, a miña compañeira de viaxe…
8.- Quen lle gustaría ser?
– Alguén con capacidade para transformar o mundo, para combater a inxustiza…
9.- En que país desexaría vivir?
– Igual me viña ben (para a miña saúde) vivir nun país no que non fixese frío nin calor. Existe? Pois, logo, xa que non me deron a escoller, sigo aquí.
10.- A súa cor favorita?
– A da herba.
11.- A flor que máis lle gusta?
– A da cerdeira.
12.- O paxaro que prefire?
– O xílgaro.
13.- A súa devoción na prosa?
– En conxunto, a de Manuel Rivas.
14.- E na poesía?
– Pico aquí, pico acolá.
15.- Un libro?
– Polo que me marcou cando o lin, Memorias dun neno labrego; pola mestría literaria… quizais… Rayuela, de Cortázar.
16.- Un heroe de ficción?
– Calquera que lles roube aos ricos para repartir entre os pobres, calquera que loite polos dereitos das persoas desfavorecidas…
17.- Unha heroína?
– Calquera nai á que lle asasinaron un fillo na guerra, calquera nai de drogadicto ou drogadicta, calquera muller vítima de malos tratos, calquera muller casada cun alcohólico… Tantas…
18.- A súa música favorita?
– Uf… Se me desen a escoller… A de Fuxan os ventos.
19.- Na pintura?
– Uf, uf… Universal… Caravaggio; un pintor noso contemporáneo… Miguel Anxo Macía.
20.- Un heroe ou heroína na vida real?
– Despois dos futbolistas de máis sona, calquera médica/o que salve vidas nun quirófano. Non son mitómano.
21.- O seu nome favorito?
– Navia.
22.- Que hábito alleo non soporta?
– A chulería é un hábito?
23.- O que máis odia?
– O odio.
24.- A figura histórica que máis despreza?
– Calquera que fose capaz de humillar, maltratar, torturar, violar, matar por vinganza ou por conquistar ou conservar o poder. Non obstante, paréceme que as figuras históricas hai que xulgalas no seu contexto.
25.- Un feito militar que admira?
– Son radicalmente contrario á existencia dos exércitos… Ningún!
26.- Que don natural lle gustaría ter?
– O da intelixencia e o da bondade; porque… un sen o outro… serven para pouco.
27.- De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmindo.
28.- Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– En condicións normais, a tranquilidade.
29.- Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia involuntaria, o rancor dos maltratados pola vida; pola contra, levo moi mal a hipocrisía.
30.- Un lema na súa vida?
– Dous: “Da Terra veño e á Terra volverei” e “Non lle fagas a ninguén o que non queiras para ti”.”

Cuestionario Proust: Martiño Maseda Lozano

Publicado o por

DesdeMartiño Maseda o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Martiño Maseda:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A lealdade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade (na medida en que non se convirta en algo ofensivo).
3.– Que agarda das súas amizades?
– Amizade.
4.– A súa principal eiva?
– A timidez.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir emocións.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir o presente con quen amo.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Deixar de existir.
8.– Que lle gustaría ser?
– Paxaro, para fuxir de tanto ruxido e claustrofobia.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nun que crease a miña fantasía.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A gallardía da chorima.
12.– O paxaro que prefire?
– O cuco.
13.– A súa devoción na prosa?
– Moitas. Por exemplo: Neira Vilas, García Márquez, Miguel Delibes, Manuel Rivas…
14.– E na poesía?
– Calquera poeta que sexa capaz de amosarme a beleza da realidade nun verso. Sen ir máis lonxe, convivo con alguén así.
15.– Un libro?
– Memorias dun neno labrego.
16.– Un heroe de ficción?
– Son Goku.
17.– Unha heroína?
– Scarlett O’Hara.
18.– A súa música favorita?
– Son musicalmente ecléctico.
19.– Na pintura?
– Velázquez, Goya, Antonio López, Edward Hopper…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A muller.
21.– O seu nome favorito?
– María.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Falar mentres se mastiga a comida.
23.– O que máis odia?
– A hipocrisía, a mentira, a humillación…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A do ditador, sexa Franco, Hitler, ou calquera outro.
25.– Un feito militar que admire?
– Son antibelicista.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da doada improvisación.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen sufrir. Aínda que considero a morte como unha eiva inadmisible (mais que resulta inexorable e necesaria) no proceso existencial do ser humano.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Baixo os efluvios da retranca.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A indecisión, a pusilanimidade…
30.– Un lema na súa vida?
– Non vivir a vida en balde.”

Espantallo amigo, de Xosé Neira Vilas, traspasa formatos

Publicado o por

DesdeXosé-Neira-Vilas-150x150 El Correo Gallego:
“Pasaron xa máis de catro décadas dende que Espantallo amigo, de Xosé Neira Vilas viu a luz. Lonxe de esmorecer, o texto reinvéntase con cada nova adaptación teatral. A derradeira, a aposta da compañía Os Quinquilláns, conxuntamente coa Editorial Galaxia, que se estreou en sete concellos en decembro pasado dentro do programa de dinamización lingüística da Consellería de Cultura Nadal na Rede. Agora, o texto neiraviliano traspasará formatos e espera convertirse nunha película de animación. O guionista e director cubano de debuxos animados, Ernesto Padrón, autor da longametraxe animada Meñique, quere converter Espantallo amigo nunha das súas xenuinas obras. Así llo transmitiu ao escritor de Gres (Vila de Cruces) hai unhas semanas.
Segundo explica Neira Vilas, Ernesto Padrón remitiralle unha proposta de animación para que o autor do libro faga as súas aportacións. Xa adianta o escritor que presumiblemente o director cubano cambie o final da historia, por outro máis feliz. “Di que lle parece moi triste. Pola miña banda, non lle poño trabas”. Segundo Neira Vilas, a Padrón gustoulle a humanidade do espantallo, e os valores que se tratan no libro, como a solidariedade, a concordia e a harmonía humana. Valores dignos de ser transmitidos a formato de debuxos animados.”

Xosé Neira Vilas: “A miña identidade galega naceu aos poucos meses de chegar a Bos Aires”

Publicado o por

EntrevistaXosé-Neira-Vilas-150x150 de Montse Dopico a Xosé Neira Vilas en Praza:
“(…) – Praza (P): A emigración é protagonista de boa parte dos seus libros. Temos que mudar a imaxe dominante sobre este fenómeno? Puido ser un drama familiar, mais tamén unha oportunidade para moita xente de fuxir do caciquismo, ter máis liberdade, acceder á cultura…
– Xosé Neira Vilas (XNV): A emigración trouxo a Galicia 317 escolas e moitas cousas boas máis. Foi un factor de progreso para Galicia e non só unha desgracia. A xente nova marchaba para América… e si que é verdade que alí atopaban unha liberdade que aquí non tiñan. As primeiras escolas os emigrantes fixéronas alí, e foi alí onde moita xente puido estudar, ademais de ter oportunidades de desenvolverse profesionalmente que aquí non había. (…)
– P: Aos 20 anos emigrou a Bos Aires. Dixo que descubrira Galicia en Bos Aires, ao ler e estudar…
– XNV: E non só iso. A Biblioteca do Centro Galego foi moi importante. Pero nós tiñamos, ademais, o privilexio de recibir, nos centros galegos, clases, e en galego, de historia de Galicia, de lingua, de xeografía, de arte, de economía… algo impensable aquí. E os nosos mestres chamábanse Luís Seoane, Rafael Dieste, Lorenzo Varela, Blanco Amor… No Centro Galego de Bos Aires había ademais un bibliotecario, Luís Ares, que nos foi xuntando aos mozos emigrantes. Así formamos as Mocedades Galeguistas, o periódico Adiante… Despois participei en moitas iniciativas para difundir o libro galego: fundamos a editorial Follas Novas, fixemos exposicións por América… (…)
– P: Vostede investigou tamén a prensa galega da emigración. As cifras son abraiantes.
– XNV: A prensa galega de Cuba foi moi numerosa e tivo unha gran calidade. De 1878 a 1960 editáronse 71 publicacións da emigración. Con títulos como El Eco de Galicia, Follas Novas, A Gaita Gallega que foi o primeiro totalmente en galego… (…)”