Entrevista
a Elena Gallego en El Informador (México):
“Lo que inició como un manuscrito para fomentar la lectura en su hijo Adrián, terminó en trilogía. Y no sólo eso, sino que ahora Dragal, de la periodista española Elena Gallego Abad (Teruel, 1969), será retomado para una serie televisiva y un videojuego, dentro de un proyecto transmedia.
A los 16, Adrián era fanático de la magia y los dragones, pero no le interesaba la cultura local de Galicia, donde su madre se afincó en la infancia, así que Gallego Abad tomó esos elementos -dragón, alquimia e historia-, para escribir un manuscrito y atraerlo hacia la literatura y las tradiciones.
“A tu hijo el patrimonio que le puedes dejar aparte de una casa o una cuenta en el banco es que sepa quién es. Lo más importante que tenemos es nuestra identidad”. (…)
A la autora le preocupa que la última generación esté perdiendo identidad. “Estamos homogeneizando todo con las redes sociales, con las películas de las grandes productoras”. (…)
“Mi juego es que los chicos vuelvan a nuestra historia, a leer, pero al mismo tiempo si consigo que un chico hable con su padre o con su abuelo y descubra la historia de su propio dragón y de su pueblo”, el texto habrá cumplido su cometido. (…)”
Arquivos mensuais: Decembro 2013
Madrid: presentación de Onde beben os cervos que amansou o calígrafo, con poemas de Baldo Ramos e gravados de Carlos G. Villar
Cuestionario Proust: Helena Villar Janeiro
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Helena Villar Janeiro:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A amabilidade e a tolerancia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan honestas e non me traizoen.
4.– A súa principal eiva?
– “Teño medo dunha cousa que vive e que non se ve”.
5.– A súa ocupación favorita?
– Saír ao campo provista dun cestiño no tempo dos cogomelos. En calquera época andar cunha cámara tratando de atopar algo orixinal que fotografar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Para min vivir en paz e co cariño dos meus. Para a sociedade, un estado xusto.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A perda dun ser querido.
8.– Que lle gustaría ser?
– A soprano que sempre crin levar dentro.
9.– En que país desexaría vivir?
– A pesar de que sufro vendo o que nel hai de anómalo, en Galicia.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– Polo canto, o xílgaro. Pola beleza, o paporrubio.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cervantes e Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Rosalía e Juan Ramón.
15.- Un libro?
– Follas novas.
16.– Un heroe de ficción?
– Non me interesan os heroes de papel.
17.– Unha heroína?
– Tampouco a heroínas.
18.– A súa música favorita?
– O Requiem de Mozart.
19.– Na pintura?
– Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Martin Luther King.
21.– O seu nome favorito?
– Helena, por unha tradición familiar que se conserva.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O chafardeo maledicente.
23.– O que máis odia?
– A inxustiza.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Francisco Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Dominar a emotividade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Na miña casa e rodeada dos meus.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-O bo humor.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A presunción se non é prepotente. A xente necesita autoestima.
30.– Un lema na súa vida?
– Ánimo, que todo podería ser peor.”
As escaleiras do gran hotel, de Rubén Martínez Alonso, premio Risco de Creación Literaria
Desde a Fundación Vicente Risco:
“As escaleiras do gran hotel, de Rubén Martínez Alonso, é a obra gañadora do XIV Premio Risco de Creación Literaria. Trátase dunha trama de intrigas políticas e ideolóxicas previo á Segunda República. A protagonista é unha feminista adiantada ao seu tempo, que racha co modelo familiar da época e soña cun futuro de independencia económica e intelectual.
Esta decisión foi adoptada despois de máis de dúas horas de deliberación, nas que o xurado destaca a gran calidade literarias das obras presentadas. O xurado estivo formado por: María Garrido Rodríguez, Xoán Carlos Feixoo Mirón, Serafín Alonso Pintos, Ánxela Gracián e o gañador da edición pasada Alberto Ramos. (…)”
Vigo: presentación de Farrapos de boneca e Noite~Día
Ourense: presentación de Retallos daquela infancia, de Bautista Álvarez
O
martes 10 de decembro, ás 20:00 horas, na Livraria Torga (Rúa da Paz, 12) de Ourense, preséntase Retallos daquela infancia, de Bautista Álvarez, publicado por Xerais. No acto participan, xunto ao autor, Rubén Requeixo, Millán Picouto e Manuel Bragado.
Santiago: presentación de Para que nos serve Galiza?, de Xaime Subiela
O
luns 9 de decembro, ás 20:00 horas, na Libraría Couceiro (Praza de Cervantes, 6) de Santiago de Compostela, preséntase Para que nos serve Galiza?, de Xaime Subiela, publicado en Galaxia, obra coa que obtivo o Premio Ramón Piñeiro de Ensaio. No acto, xunto ao autor, participa Valentín García.
María Xosé Lamas gaña o premio Arume 2013 de poesía para nenos
Desde
La Voz de Galicia:
“A profesora, escritora e actriz natural da localidade lucense de Vilalba, María Xosé Lamas Fernández, foi a gañadora da sétima edición do Premio Arume de Poesía para Nenos. O xurado deste certame literario reuníase o pasado martes en Gres para fallar un galardón que está dotado con 600 euros en metálico e a publicación da obra por Edicións Embora. O poemario gañador leva por título Cantigas para aprender a soñar.
Nesta edición foron doce os traballos presentados a concurso. O xurado que fallou o galardón estivo presidido por Xosé Neira Vilas, integrado por Juan Andrés Fernández Castro, Rosalía Morlán e Luís Reimóndez, en calidade de secretario. O acordo foi unánime, pero tamén se considerou oportuno outorgar varias mencións de honra dada a calidade dos traballos presentados. En concreto foron para Cando as follas voan, de Antón Cortizas, O libro dos medos que non o son, de María Canosa, e Versos e bicos, de Xosé Luna. María Xosé Lamas exerce como docente en Vilalba e conta cunha importante obra escrita, ademais de conseguir diferentes premios e destacar no seu labor a valor do teatro afeccionado. A entrega dos premios terá lugar o día 15 de decembro, a partir das 17.00 horas, na Fundación Xosé Neira Vilas.”
Cuestionario Proust: María do Carme Kruckenberg
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a María do Carme Kruckenberg:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Calar até poder dicir todo o que teño dentro.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Pouco e moito.
4.– A súa principal eiva?
– A falta de paciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Que sexa soportábel a vida.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– O que me está pasando que me impide vivir en liberdade.
8.– Que lle gustaría ser?
– A razón.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha aldea de Galiza, nun bosque pequeno e verde onde vivir Galiza plenamente.
10.– A súa cor favorita?
– O azul forte propio dos mariñeiros.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa da cor do viño tinto.
12.– O paxaro que prefire?
– O reiseñor.
13.– A súa devoción na prosa?
– Os escritores que acompañaron o tempo da xeración do 27.
14.– E na poesía?
– A xeración do 27.
15. Un libro?
– A poesía de Federico García-Lorca.
16.– Un heroe de ficción?
– Ningún.
17.– Unha heroína?
– Ningunha.
18.– A súa música favorita?
– Primeiro Bach e despois o jazz.
19.– Na pintura?
– Velázquez.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Calquera ser decente e de verdade.
21.– O seu nome favorito?
– Rosalía.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A mentira.
23.– O que máis odia?
– A mentira mal intencionada que vai deixando a xente ao pé da escaleira.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O de conseguir superar a preguiza.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmindo coma a miña avoa.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A tristura.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Ningún.
30.– Un lema na súa vida?
– Vivir a pesar de.
* O meu agradecemento a Mercedes Queixas pola xenerosa colaboración prestada.”
