Compostela: presentación de De Compostela ao Pico Sacro, o 28 de xaneiro

“As prazas son limitadas polo que, por mor da situación sanitaria do momento, cómpre que se envíe a solicitude de inscrición ao correo electrónico comunicacion@ogalo.gal antes das 12:00 horas do xoves 27 de xaneiro de 2022, sendo imprescindíbel que cada persoa que se anote indique nese apuntamento: nome, dous apelidos, número do DNI e teléfono, por mor das normas Covid.”

Rianxo: Actos Castelao, xaneiro 2022

María do Cebreiro: “A maternidade é unha experiencia tan forte que me obrigou a escribir para poder aterrala”

Entrevista de Clara Rial a María do Cebreiro en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Como nace Maternidades virtuosas?
– María do Cebreiro (MC): Nace xunto á nena, como quen di. O proceso de escrita estivo moi condicionado pola maternidade, aínda que eu, en xeral, teño unha forma de escribir bastante impulsiva e pouco premeditada. É dicir, teño moitas temporadas de barbeito e de repente as cousas cando agroman parece que xa estaban escritas na cabeza.
É unha cuestión relevante porque cando nace a crianza hai moi pouco tempo para poder escribir. Mais tiven a sorte de que, a través de todas as reflexións me ían pasando pola cabeza durante o embarazo, foron saíndo cousas nas que levaba un tempo matinando. Realmente foi un proceso moi rápido e ao mesmo tempo moi fragmentado, por ese motivo. Moitas das cuestións xa as levaba escribindo, dalgunha maneira, desde hai moito tempo.
– ND: Xorde entón da súa propia experiencia como nai?
– MC: Por suposto. Era un tema que nunca me tiña tentado e tampouco era lectora de reflexións sobre a maternidade. O que ocorre é que é unha experiencia que te atravesa dunha maneira tan forte, tan revolucionaria e tan radical que case me obrigou a escribir para poder aterrala.
– ND: Que temáticas atopamos na obra?
– MC: O meu libro é un ensaio crítico sobre a maternidade, sobre a crianza. Non é exactamente unha obra en primeira persoa, pero tampouco me despeguei dela. É dicir, fun ao ensaio consciente de que non quería facer trampas, de que quería asumir o feito de que o meu interese pola cuestión viña dado pola miña propia experiencia. De feito, iso atravesa moita da escritura sobre a maternidade, ese elemento do xogo co “eu”. Trátase dun “eu” en construción, posto que cando un cativo nace, non só nace un cativo, senón que nacemos nós como nais e, polo tanto, tamén precisamos escribir para comprendernos. Sexa por medio da escrita, do pensamento, da creatividade ou do que sexa.
En realidade, é un ensaio crítico sobre a crianza no neoliberalismo. Busca describir como unha serie de procesos, que eu entendo que pertencen á vida íntima, foron, hoxe en día, coartados polos dispositivos do neoliberalismo no mundo do traballo, particularmente no mundo da empresa. Aparentemente son cuestións antagónicas, pero en realidade, a característica do neoliberalismo neste momento é coartar a vida íntima das persoas. Vou estudando unha serie de trazos e de mecanismos da crianza contemporánea, que mesmo moitas veces se venden como mecanismos progresistas, e vou tratando de facer visíbel até que punto obedecen a dispositivos do réxime neoliberal. Como se transvasan ferramentas do neoliberalismo empresarial e do traballo ata esas íntimas da crianza. É unha denuncia crítica diso.
– ND: O movemento feminista, entón, tamén toma presenza?
– MC: Por suposto, é inevitábel. O feminismo é o lugar desde o que está escrito o libro, sen dúbida algunha. Calquera reflexión crítica e consciente sobre a maternidade penso que ten que ser unha reflexión feminista. Case diría que é imposíbel facelo doutra forma. Esa crítica tamén se articula desde a perspectiva crítica ao neoliberalismo. Digo isto, porque tamén hai un tipo de feminismo liberal que está totalmente integrado no réxime e que é un tipo de feminismo moi particular.
– ND: Cre que, a través deste tipo de premios, as figuras femininas están a ser máis recoñecidas hoxe en día?
– MC: A min sempre me gusta dicir que, na Galiza, iso non é nada novo. Eu penso que o discurso feminino e feminista é dominante e foino durante momentos representativos da nosa historia. Isto non significa que non haxa motivos para loitar, porque os temos a diario. Pero no plano intelectual e cultural, a Galiza é un modelo de produción dun espazo de pensamento e de creatividade moi marcado desde o xénero feminino.”

Cuestionario Proust: Miriam Couceiro Castro, desde Lecturafilia

Entrevista a Miriam Couceiro Castro en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? Paixón e perfeccionismo.
2. Que calidade aprecias máis nun home? Sensibilidade.
3. E nunha muller? Sensibilidade.
4. Que agardas das túas amizades? Confianza, compaña e compartir proxectos.
5. O teu principal defecto? Dubidar de min mesma.
6. A túa ocupación favorita? Escribir e medrar cara dentro.
7. O teu ideal de felicidade? Círculo pequeno, esfera privada, corazón tranquilo, mente clara e medrar cara dentro.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Ser unha persoa dependente dos demais ou estar viva sen poder vivir a vida.
9. Que che gustaría ser? Consciente, meiga e propietaria dunha enorme granxa de Alpacas.
10. En que país desexarías vivir? Galiza, Portugal ou Canadá.
11. A túa cor favorita? Morado, verde e negro.
12. A flor que máis che gusta? Orquidea Phalensis e as margaridas.
13. Que paxaro prefires? O colibrí e o fénix.
14. Os teus autores/as favoritos en prosa? Clarice Lispector, Isabel Allende, Berta Dávila, Edgar Allan Poe.
15. E poetas? Os poetas de cemiterio en xeral, Rosalía e Gioconda Belli.
16. Un heroe de ficción? Dumbeldore, porque sempre agarda o mellor das persoas.
17. Unha heroína? Paquita Salas.
18. O teu músico ou música favorito/a? Adele, Laura Pausini, Supertramp, Silvia Penide e Pili Pampín porque alegra moito nas festas.
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Tamara de Lempicka.
20. O teu heroe ou heroína na vida real? A miña afillada.
21. O teu nome favorito? Amara, Edelweiss e Aníbal.
22. Que hábito alleo non soportas? A impuntualidade.
23. Que é o que máis detestas? A xente que fala do corpo dos demais.
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Napoleón e os Reis Católicos (os dous).
25. Un feito histórico que admires? Todo o que fixeron por nós as sufraxistas.
26. Que virtude desexarías posuír? Máis prudencia.
27. Como che gustaría morrer? Durmindo, de maior e despois dunha vida plena.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? Alegre e melancólico – cálido.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? A desorganización.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Mellorar día a día e intentar non lastimar nin lastimarme.”