Arquivo da categoría: Entrevistas

Cuestionario Proust: Antonio Reigosa

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio Reigosa:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Quen me coñece di que son tranquilo e sensato. Oxalá!
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Só afecto compartido.
4.– A súa principal eiva?
– Non saber nada, pero nada, de música. Pero teño moitas máis.
5.– A súa ocupación favorita?
– Saber que o que me apetece facer non ten urxencia.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir sen présa.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que lles pasase algo malo ás persoas que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Viaxeiro profesional. Gastar a vida viaxando.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, a pesar de todo.
10.– A súa cor favorita?
– Entre o verde-prado e o azul-mar; non sei se terá nome.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A da abrula. Anuncia a primavera.
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo, polo ben que fai o niño.
13.– A súa devoción na prosa?
–  Juan Rulfo e Álvaro Cunqueiro. E outros moitos e moitas, claro.
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro.
15.– Un libro?
– Só un? Pois Pedro Páramo, pero hai moitos máis que me interesan que xa lin, e outros que tamén me interesan e que aínda non lin.
16.– Un heroe de ficción?
– Gústanme os personaxes tipo Homer Simpson.
17.– Unha heroína?
– Brancaflor, a filla do Demo, polo que representa.
18.– A súa música favorita?
– A que se acompaña de voz, e que diga algo que me interese.
19.– Na pintura?
– Impresionismo e Surrealismo, sobre todo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Non son mitómano, nin me gustan os heroes nin as heroínas.
21.– O seu nome favorito?
– Que empece por A ou por C, e que non sexa moi longo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisía, o cinismo.
23.– O que máis odia?
– O incumprimento dun compromiso.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A todos os ditadores, tiranos e opresores de todo lugar e tempo.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Nas guerras sempre hai vítimas inocentes.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Ter calma nos momentos críticos.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen decatarme, e dentro de moito tempo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Animoso.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que son produto da ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Con paciencia e unha cousa detrás da outra.”

Cuestionario Proust: Berta Dávila

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Berta Dávila:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A dispersión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A ética.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade e afecto.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Viaxar. Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Case sempre me decepcionan, cando chegan, os ideais de felicidade que algunha vez desexei.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a lucidez, perder o equilibrio.
8.– Que lle gustaría ser?
– Algunhas mañás, gato.
9.– En que país desexaría vivir?
– Gústame vivir aquí. Non me gusta o que aquí ocorre.
10.– A súa cor favorita?
– Ningunha en particular, prefiro as cores escuras de xeito pouco consciente.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Ningunha flor, un froito: a mandarina como prenda do outono.
12.– O paxaro que prefire?
– O que regresa no verán.
13.– A súa devoción na prosa?
– Paul Auster.
14.– E na poesía?
– Blanca Varela (agora)
15.– Un libro?
– O sol do verán, de Casares (agora).
16.– Un heroe de ficción?
– O escritor con horarios.
17.– Unha heroína?
– Doña Mariana, de Los gozos y las sombras.
18.– A súa música favorita?
– O disco «Madrugada dos trapeiros», de Fausto.
19.– Na pintura?
– Egon Schiele.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Algunhas mestras de escola.
21.– O seu nome favorito?
– Aínda non o atopei.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A estupidez.
23.– O que máis odia?
– As marcas de humidade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Non teño o costume de desprezar nada, o que non significa que non haxa figuras históricas abondo desprezables.
25.– Un feito militar que admire?
– Sempre me gustou a épica da revolución dos caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Non creo na existencia de ningún don natural, creo que calquera clase de talento é unha mestura de traballo, compromiso e casualidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Con plena conciencia do que me ocorre e ningunha conta pendente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Fáltame oficio para contestar a esta pregunta.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que me son propios.
30.– Un lema na súa vida?
– Non posúo demasiadas certezas, moito menos elevables á categoría de lemas.”

Vigo: presentación de Conversas com Isaac Alonso Estraviz

Publicado o por

A sexta feira 4 de abril, ás 20:30 horas, na Libraría Andel de Vigo (Rúa das Camelias, 102), preséntase o libro Conversas com Isaac Alonso Estraviz, de Bernardo Penabade, publicado por Através Editora. No acto participan Isaac Alonso Estraviz, Bernardo Penabade, Miguel Penas e Alexandre Banhos.

Cuestionario Proust: Elvira Riveiro Tobío

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Elvira Riveiro Tobío:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Gústame pensar que a xenerosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A intelixencia, a lucidez, o sentido do humor, a humildade, a sinceridade, a xenerosidade, o optimismo, o entusiasmo…
3.– Que agarda das súas amizades?
– Crítica cando me falta autocrítica, apoio nas horas escuras, un convite na súa casa (que acepten o convite na miña), que non sexan repunantes coa comida, que poidamos escachar xuntas coa risa…
4.– A súa principal eiva?
– O vaso está medio baleiro.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler textos que me fagan feliz, que me conmovan, que me revolvan, que me inciten, que me sorprendan, que me poñan a carne de galiña…; ser a Babette do festín; andar camiños non asfaltados; ter sexo de calidade con alguén que reúna os substantivos (polo menos algúns) que seguen á pregunta 2.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Creo que a felicidade total non existe cando es consciente que ao teu redor hai persoas infelices por causas que teñen que ver coa inxustiza ou a desigualdade. En todo caso, achegaríase bastante un día que combine boa compañía, boa música, boa lectura, 22º C, bo filme, boa comida e bebida e bo sexo (con 2 ou 3 destas cousas no mesmo día e xa me considero afortunada).
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Quedar sen disco duro, sexa o informático, sexa o que gardo baixo os ósos frontal e parietal.
8.– Que lle gustaría ser?
– Moitas cousas!: botánica, espeleóloga, arqueóloga, amazona sobre renos en Mongolia (unhas horiñas)… Sobre todo, gustaríame ser máis pragmática.
9.– En que país desexaría vivir?
– Calquera onde se fixese realidade o lema da Revolución Francesa.
10.– A súa cor favorita?
– O vermello intenso, o verde en case toda a súa gama.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Pois eu que n’as canto voume pór estupenda e escribir un ramallete: unha invasora e velenosa: as calas ou cartuchos; unha euro-asiática: a flor dos chuchameles (Lamium maculatum); unha do sur de Europa: a flor da madreselva (Lonicera caprifolium); e unha endémica do noroeste peninsular: os paxariños (Linaria triornithophora)
12.– O paxaro que prefire?
– O de lume, de Stravinsky.
13.– A súa devoción na prosa?
– As historias que retratan seres humanos en situacións límite, coma O corazón da escuridade de Joseph Conrad ou a Suite francesa de Irène Némirovsky, cuxa lectura lle debo a un bo amigo.
14.– E na poesía?
– Son lectora omnívora. Hoxe, por exemplo, veño de almorzar cos textos dunha poeta intensa e contida: Anise Koltz.
15.– Un libro?
– Si, grazas
16.– Un heroe de ficción?
– O home feliz do conto de Tolstoi.
17.– Unha heroína?
– A que corría polas veas de Billie Holiday cando cantaba «I’m a fool to want you».
18.– A súa música favorita?
– «Don’t you be so sweet» de Carina Posse.
19.– Na pintura?
– Os debuxos de Begoña G. Arce.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Desta vez, un ramo de rosas: Rosa Parks, Rosa Luxemburgo, Rosa(lía) de Castro, as trece rosas e todas as rosas anónimas que contribuíron ao sustento e ao progreso da humanidade.
21.– O seu nome favorito?
– Sara e Carina (ou viceversa)
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impuntualidade e tamén que anden fisgando para facerche un “traxe a medida”.
23.– O que máis odia?
– O abuso do máis forte, a manipulación, a inxustiza, a intolerancia, a desigualdade, sentir dor…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera asasino de masas (e a restra é -sempre- demasiado longa).
25.– Un feito militar que admire?
-A Revolução dos Cravos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Talento para a música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Feliz.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Dándolle voltas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Aqueles que non repercuten nos demais.
30.– Un lema na súa vida?
– É mellor arrepentirte daquilo que fixeches que do que non fixeches.”

Cuestionario Proust: Henrique Monteagudo

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Henrique Monteagudo:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Optimismo da vontade, pesimismo da razón.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Intelixencia e honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Comprensión e apoio.
4.– A súa principal eiva?
– Precipitación.
5.– A súa ocupación favorita?
– Aprender.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A realización plena.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A perda da miña dona ou dunha filla.
8.– Que lle gustaría ser?
– Músico.
9.– En que país desexaría vivir?
– País, neste que vivo. Cidade: Nova York.
10.– A súa cor favorita?
– Todas as do mar, desde o azul opaco ata o verde cristalino.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A dos chuchameles.
12.– O paxaro que prefire?
– O mascato.
13.– A súa devoción na prosa?
– Borges, Poe, Saramago, Cunqueiro, Martín Sarmiento.
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro, Fernando Pessoa.
15.– Un libro?
– Os camiños da vida.
16.– Un heroe de ficción?
– Éitor.
17.– Unha heroína?
– Antígona.
18.– A súa música favorita?
– Son moi ecléctico: desde a medieval e a clásica ata o jazz e o rock and roll.
19.– Na pintura?
– Giorgio de Chirico, Magritte, Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Malala Yousafzai.
21.– O seu nome favorito?
– Durandal.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A pesadez e a mala educación.
23.– O que máis odia?
– O ruído.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– A resistencia británica contra a ofensiva nazi en 1940-42.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Talento para a música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– A morte non me preocupa moito, preocúpame moito máis a doenza.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Tornadizo, tendendo a ansioso.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A gula e a lascivia.
30.– Un lema na súa vida?
– Hinc et nunc, que é o reverso complementario de Tempus fugit.”

María Reimóndez: “As alternativas están aquí mais é preciso darlles visibilidade”

Publicado o por

Entrevista de Carme Vidal a María Reimóndez en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): O seu ensaio [A alternativa está aquí] parte dunha crítica da que define como cooperación que opera coa caridade. Trátase aínda dun modelo imperante?
– María Reimóndez (MR): As ONGs son produto dunha sociedade que construíu certas estruturas que beben da lóxica dominante, herdeira da caridade cristiá e da colonización. Calquera persoa que se achegase a ese mundo tanto hai vinte anos coma hoxe o primeiro que atopaba era este sistema de cooperación que chegaba á cidadanía mediante potentes mecanismos de mercadotecnia. As persoas que tiñan inquedanzas eran os primeiros espazos que atopaban. Esa foi unha das razóns da creación de Implicadas no Desenvolvemento, crear novos espazos que son minoritarios no sector, tamén polo apoio social que teñen. O número de persoas que contribúen con asociacións que traballan desde a caridade é inmenso comparado coas que o fan con entidades críticas. O traballo que desenvolven as organizacións hexemónicas é mesmo contraproducente, reafirma os conceptos nos que se basea a pobreza e son organizacións que operan na superficialidade, nas intervencións e nas mensaxes. Seguen o impulso da caridade e non van ás raíces dos problemas, que están sobre todo no imaxinario. (…)
– SG: A alternativa está aquí chega ás librarías pouco despois de publicar tres libros de poesía, Presente continuo, Moda galega reloaded -revisión do publicado en 2002- e Cousiñas. A poesía responde ás mesmas preocupacións que o ensaio?
– MR: Dáse unha continuidade. Os temas que me interesan ou me conmoven son os mesmos cando escribo ensaio, narrativa ou poesía. A crítica patriarcal ecoa ás veces sobre a miña escrita e a doutras autoras feministas que facemos narrativa moi ensaística mais eu creo que é ao revés, que no meu caso e no doutras moitas autoras empregamos as capacidades como autoras de ficción para o ensaio e a min persoalmente interésanme que os libros de pensamento en calquera formato teñan a capacidades de chegar polo entretemento, polo lúdico ou polas emocións, que son tan humanas como a suposta razón. A poesía é un vínculo excepcional entre persoas porque crea comunidades de consensos afectivos arredor dos textos. É un espazo de encontro que vive tamén na oralidade. Na alternativa poderían estar incluídos tamén recitais e actos literarios que se realizan en moitos lugares. A poesía é tamén unha maneira de reflexionar e de chegar ás emocións novamente, niso tamén é moi feminista. Permite chegar a persoas moi diversas e provocar pensamento, que é o que me interesa da escrita. (…)”

Cuestionario Proust: Manuel Portas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Manuel Portas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A tenacidade (obstinación ou terquidade, visto desde outro prisma).
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A modestia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinceridade e alegría.
4.– A súa principal eiva?
– A impulsividade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Non facer nada, ler e escribir, por esa orde.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A felicidade dos que me rodean.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Morrer, obviamente.
8.– Que lle gustaría ser?
– De maior, ser escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Visitar, todos os que puider. Vivir no meu, aínda que máis libre.
10.– A súa cor favorita?
– O azul turquesa, o vermello, o verde mazá, o negro,…
11.– A flor que máis lle gusta?
– O lirio selvaxe.
12.– O paxaro que prefire?
– A bubela.
13.– A súa devoción na prosa?
– Ufff, moitas devocións: Duras, Cunqueiro, Bolaño, Saramago, Flaubert, Eça,…
14.– E na poesía?
– Moitas tamén: Rosalía, Benedetti, Pessoa, Prevert…
15.– Un libro?
– O Merlín, sen dúbida.
16.– Un heroe de ficción?
– Obelix.
17.– Unha heroína?
– Emma Bovary
18.– A súa música favorita?
– Moitas, depende do momento, mesmo a comercial. Pódeme o ritmo.
19.– Na pintura?
– Varios, moitos. Matisse, Goya, Miguel Ánxelo, Laxeiro,…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Non existen.
21.– O seu nome favorito?
– Os dos meus fillos, claro.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A petulancia, a arrogancia, o papanatismo.
23.– O que máis odia?
– A prepotencia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, porque Aznar non ten dimensión histórica.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. A violencia nunca merece admiración.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A prudencia.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De ningunha maneira. En todo caso, durmindo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A alegría hiperactiva.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Vive e deixa vivir.”

Uxía Casal: “O momento máis eufórico da creación é posiblemente o inicio”

Publicado o por

Entrevista a Uxía Casal en La Voz de Galicia:
“- La Voz de Galicia (LVG): Como é, para ti, o proceso de creación?
– Uxía Casal (UC): Resulta difícil contar de xeito racional como o fas. Tes unha idea do que queres escribir, e vas dando forma aos personaxes, teñen que crecer e evolucionar. Xenoveva tiña que viaxar, ver moito, bo e malo? Logo hai que comprimir, o relato esixe economía de medios, o reto é expresar o máis posible con menos. É coma un cadro impresionista, tes unha visión de conxunto, ves o cadro ao lonxe.
– LVG: Parece que o relato é fácil de ler, pero moitos esixen unha segunda lectura.
– UC: O relato para o público xeral, coma Vidas exemplares, ou Saturno tamén é deus, require un esforzo do lector, quen ten que completalo. Hai suspense, terror, e o final está sempre moi traballado.
– LVG: Fálame da novela.
– UC: Non me sinto cómoda escribindo novela negra. Escribín algunha de ficción e suspense, O faro de Arealonga, por exemplo, que tivo boa acollida. Ten acción, misterio, tamén reflexión. Trata da autonomía, do afán de superación, protagonizada por unha anana xornalista amiga dun fareiro científico. (…)”