Entrevista 
a Manuel Rivas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia: ¿É o retrato dunha época [As voces baixas]?
– Manuel Rivas: É unha memoria individual e unha memoria colectiva. É un retrato dunha época, pero non dende unha vontade totalizadora histórica. Aparece unha atmosfera do que era o medo. Hai un capítulo do Entroido que se chama O primeiro enterro de Franco que é cando unha comparsa de Elviña, o Meco que van tirar o río Monelos é Franco. Está retratada non só a materia pesada da historia, tal e como nola contaban na escola, está a outra historia que oías como neno na condición de espía dos adultos. O que non se pode dicir, o que non se pode contar. Nesa fase, que oín moitísimo, non hai un tratado político pero di moito da política da época. Tamén está contada esa vida alternativa, esa capacidade da xente para ter espazos de reexistencia nos que eran quen de protexer o hábitat da festa, da solidariedade, iso aparece moito: os partidos de fútbol entre as mulleres, nos anos 60, que era poñer o mundo ao revés. Hai moitas claves da época que non se encontran nos libros de historia, atópanse nas voces baixas, que poden contar a historia desde o ras, a rentes do chan. A este libro, se tivese que buscarlle un equivalente pictórico, serían as espigadeiras de Millet, que van buscando os grans, os grans da historia. (…)”.
Arquivo da categoría: Narrativa
Ferrol: presentación de 15.724, de Xesús Constela
O 
venres 19 de outubro, ás 20:00 horas, na Galería Sargadelos (Rúa Rubalcava, 30-32) de Ferrol, terá lugar a presentación da novela 15.724 de Xesús Constela, publicada en Xerais. No acto, xunto ao autor, participarán Adolfo Caamaño e Manuel Bragado.
Manuel Rivas: “Soy como un erizo porque me abro aunque tengo secretos”
Entrevista 
a Manuel Rivas en Faro de Vigo:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): As voces baixas relata parte de su vida recordando la historia colectiva de Galicia.
– Manuel Rivas (MR): Sí, es una historia familiar, individual y colectiva situada en un tiempo que no es presente ni pasado sino presente recordado. Aunque soy casi un viejo, cuando la escribí, tenía la sensación de ser un niño que descubre la vida y a los otros. Tengo la sensación de que es el primer y último libro. Tiene una parte de cántico de la vida, comenzando por cosas humildes y sinceras; también tiene una parte de viaje al lado doloroso de la vida. Está hecho con el hilo de la ironía y el hilo de la lástima.
– FdV: El libro relata cómo fue periodista a raíz de unos poemas.
– MR: Hay muchos periodistas que acaban haciendo poemas como liberación. Cuando tengo que escribir un titular, pienso en un poema. Hay sortilegios de los que no sabes la clave y ves que se abre un mundo para ti. Me marcó ese detalle tan emotivo por parte de El Ideal Gallego de abrir la puerta a un chico que llevaba poemas. Al final, la poesía vale para algo.
– FdV: Confiesa que siempre quiso ser escritor. Es afortunado.
– MR: No tengo queja. También lo vives como una extraña obligación. El impulso de escribir no desaparece nunca, tiene que ver con la pulsión del deseo, como si fuese una energía alternativa. Pero también quería ser escritor, como se dice en el libro, porque mi madre que había aconsejado que buscase un trabajo donde no me mojase. Había un punto de ironía en eso porque como escritor es donde más te mojas. No hay posibilidad de escribir literatura que no sea comprometida, incluso en las revistas del corazón. (…)”.
Vigo: presentación de Nântia e a Cabrita d’Ouro, de Concha Rousia
A 
sexta-feira 19 de outubro, ás 20:30 horas, na Libraría Cartabón de Vigo (Rúa Urzaiz, 125), preséntase Nântia e a Cabrita d’Ouro, de Concha Rousia, publicado en Através Editora. No acto, xunto á autora, participa José Gorís.
A Coruña: presentación de As voces baixas, de Manuel Rivas
O
mércores 17 de outubro, ás 20:00 horas, na Biblioteca Municipal de Estudos Locais (Rúa Durán Loriga, 10, 1º andar) da Coruña, preséntase o novo libro de Manuel Rivas, As voces baixas, publicado en Xerais. No acto, xunto ao autor, participan Xosé Luís Méndez Ferrín e Manuel Bragado.
Antonio Seijas: “Non son moi amigo das adaptacións, pero isto apetecíame desde que lin o libro”
Entrevista 
a Antonio Seijas en Galiciaé:
“Antonio Seijas é un debuxante de banda deseñada que vén de levar ao cómic a novela Cartas de Inverno, de Agustín Fernández Paz. Unha obra gráfica que, prologada polo escritor, verá a luz este outono.
– Galiciaé (G): ¿De cal dos dous foi a idea, de Fernández Paz ou súa?
– Antonio Seijas (AS): A idea foi miña. Hai uns anos encargáronme as cubertas dunha nova edición do libro e, mentres as facía, dinme de conta de que sería unha gran idea levar esa historia á banda deseñada. Con todo, fixen as cubertas e esa idea quedou aparcada por un tempo. Ao ano seguinte, coincidín con Agustín no xurado do Premio Castelao, que eu gañara o ano anterior; comenteillo e gustoulle a idea. Cando tiven un oco para levalo adiante, puxémonos a con el.
– G: Semella que as historias de Fernández Paz teñen unha aura mística que, de por sí, evoca á imaxinación. ¿Facilita o traballo, por así dicilo, este tipo de narrativa?
– AS: Xustamente, o feito de ter esa mística especial e de ser tan subxectivo dificulta o traballo do debuxante, porque é moito máis difícil coincidir coa imaxe mental que cada un se crea da historia, chegar a un punto en común co lector. Eu interpreto o libro, como todos.
– G: ¿Como é o proceso? Cando le o libro un imaxina as imaxes, pero ¿rematan sendo esas figuras o poducto final, feito cómic, ou termina por facer algo totalmente diferente?
– AS: Neste caso, volvín ler o libro para facerlle as imaxes na cuberta. Si mo estaba imaxinando, pero non estaba pensando en levalo ao cómic: unhas figuracións e outras sempre son diferentes. Cando me puxen en serio a fabricar a novela en banda deseñada, tiven que lela moitas máis veces. Aí si fun pensando como plasmala. (…)”.
Barcelona: seminario Novel.la criminal i gènere a Galícia, o luns 29 de outubro
O
luns 29 de outubro, de 16:30 a 19:30 horas, Aula Gabriel Oliver, Edificio Josep Carner, andar 1, da Facultat de Filologia da Universitat de Barcelona (Rúa Aribau, 2), terá lugar o seminario Novel·la criminal i gènere a Galícia, coordinado por María Xesús Lama e Elena Losada, e que ten como obxectivo abrir unha reflexión sobre a novela criminal en Galicia desde unha perspectiva de xénero. Este seminario enmárcase no convenio de colaboración asinado este ano entre o Centre Dona i Literatura e mais a Comisión de Igualdade do Consello da Cultura Galega. Do programa, que pode ser descargado aquí, destacamos o seguinte:
– De 17:00 a 18:00 h. Sesión 1: Violencia, novela criminal e xénero. Modera María Xesús Lama:
* María Xosé Agra. Dar e quitar a vida: a violencia das mulleres.
* Shelley Godsland, Novela criminal escrita por mulleres en España.
– De 18:30 a 19:30 h. Sesión 2: Novela criminal en Galicia. Modera Elena Losada.
* María Xesús Lama: Personaxes femininas na novela criminal galega.
* Laura Caveiro: Os caprichos dunha inmensa e allea fortuna.
Entrevista a Fina Casalderrey no Faro de Vigo
“O 
xoves 11 de outubro no Faro da Cultura do Faro de Vigo atopamos unha entrevista de Lourdes Varela á escritora Fina Casalderrey arredor do seu libro Dúas letras, que inclúe o DVD coa película do mesmo título. Podes lela aquí.” Desde Galaxia.
Allariz: II Festa do Libro Galego, do 12 ao 14 de outubro
Allariz acollerá esta fin de semana a segunda Festa do Libro Galego na que se porán á venda as últimas novidades en galego. Organizada polo Concello de Allariz, a Fundación Vicente Risco, a Fundación Anselmo Lorenzo e a libraría Aira das Letras. Desenvolverase na Praza de Abastos, cun horario de 11:30 a 14:00 h. e de 17:00 a 20:00 h. (o sábado pola mañá, se chove, non haberá feira). O programa literario é o seguinte:
Venres 12 de outubro:
– 13:00 h. Inauguración da Festa por Miguel Anxo Fernández e entrega dos premios do concurso de micro-relatos Aira das Letras.
– 19:00 h. Presentación do libro Olladas, de Adelaida Vidal, Premio Vicente Risco de Creación Literaria 2011.
Sábado 13 de outubro:
– 18:00 h. Presentación do cómic Titoán, premio Castelao de banda deseñada 2011.
– 19:00 h. Presentación do libro Queer-mos un mundo novo, de Teresa Moure. Premio Ramón Piñeiro de ensaio 2011.
Domingo 14 de outubro:
– 13:00 h. Presentación do libro infantil O cullarapo Croque, de Miguel Ángel Alonso e Luz Beloso, e lectura contada do mesmo.
Agustín Fernández Paz: “O desexo de ler, o oficio de escribir”
Entrevista 
de Ramón Nicolás a Agustín Fernández Paz en Qué leer, desde o seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Rendéuselle unha emocionante e multitudinaria homenaxe hai uns meses en Vigo. Como xulga este recoñecemento?
– Agustín Fernández Paz (AFP): Foi unha demostración de cariño -seguramente, excesiva- por parte dos meus amigos e amigas. «Escribo para que me queiran máis», afirmou García Márquez nalgunha entrevista; unhas palabras que agora comprendo moi ben, aínda que a miña obsesión pola escritura teña outras orixes. Para min, foi conmovedor recibir o afecto explícito de tantas persoas. Nunca o esquecerei.
– RN: En Non hai noite tan longa, a súa primeira novela especificamente para adultos, hai moito de memoria persoal e colectiva….
– AFP: Aínda que adopte a estrutura de thriller, cunha trama que busca engaiolar ao lector, esta novela responde a un axuste de contas coa España da etapa final da ditadura, a dos anos de xuventude da miña xeración. Un repaso á mentira, á represión, á crueldade, á inxustiza, á diferenza de clases… dunha etapa que tende a xulgarse de forma benévola. Benévolos aqueles anos, que culminan coas execucións de setembro do 75? Que estafa!
– RN: En Fantasmas de luz hai unha mirada crítica ao noso tempo…, talvez máis necesaria que nunca?
– AFP: Ademais dunha imprescindible homenaxe ao cine, tan importante na miña formación, neste libro abordo a inxustiza e a voracidade do sistema capitalista no que vivimos. Damián, un proxeccionista de cabina que queda no paro ao pechar o cine onde traballaba, e Marga, a súa muller, tamén desempregada, vanse facendo cada vez máis transparentes. Algo que vemos a diario nesta sociedade, que segrega e invisibiliza ás persoas máis débiles, como acontecía en As uvas da ira de John Ford, unha das referencias do libro. Introducir un elemento fantástico nun contexto realista, axúdame a falar con maior hondura da realidade.
– RN: Ten a punto de publicarse O rastro que deixamos…
– AFP: Creo que o título -tomado dunha novela magnífica de Siri Hustvedt, Todo canto amei– reflicte ben o contido do libro. Nel repaso, con moitos elementos autobiográficos, algunhas facetas da miña vida e da da miña xeración: un percorrido polas paisaxes da memoria e pola miña educación sentimental, que diría Vázquez Montalbán. Ao tempo, como ler e escribir son indisociables como as dúas caras dunha moeda, falo do desexo de ler e do oficio de escribir, dúas facetas moi importantes na miña vida.
– RN: Algún proxecto narrativo entre mans?
– AFP: Durante os últimos meses, estiven a documentarme sobre a vida na España dos anos sesenta e, ao tempo, sobre a carreira espacial que se inicia co Spútnik e remata co Apolo XI. Ese será o marco no que se desenvolverá a miña próxima novela.”
