Pontevedra: I Mostra poética “Versos a dúas voces”

Vigo: Esmorga Literaria, o 24 de xuño


O próximo sábado 24 de xuño de 2023, os que lles guste a literatura en lingua galega actual terán oportunidade de se encontrar con sete autor@s de Vigo e arredores.
Cada un deles terá unha hora marcada para os atender, para intercambiar experiencias de lectura, para ler os seus textos de prosa, para responder ás preguntas eventuais.
A orde de intervención é correlativa, ou sexa que comezará a rolda  con Xabier Paz de 1 a 2 da tarde (13-14 h) e rematará con Alfonso A. Cáccamo de 7 a 8 do serán (19-20 h).
Neste caso a lista de autor@s inclúen a Xabier Paz, Xavier Queipo, Iolanda Zúñiga, Xina Vega, Xesús Constela, Lara Dopazo Ruibal e Alfonso A. Cáccamo.

OBXECTVOS
Non é frecuente que os lectores adultos poidan dialogar cos autores. Nas presentacións dos libros, que adoitan ser entendidas case sempre como unha palestra dirixida aos lectores potenciais, resultan en certo modo redundantes. Hai, ás veces espazo para un par de preguntas, mais nin sempre se dan as condicións para un diálogo pausado.
Ende máis, os autores de narrativa, raramente len os seus textos, pois, si ben existen innúmeros recitais poéticos, non é frecuente no noso sistema literario a lectura pública da prosa. O obxectivo, enténdase é duplo: a) o encontro cara a cara entre os lectores e os autores e b) a lectura pública de prosa.
Estas intervencións teñen vocación de continuidade, por varias razóns: a) para combater esa idea pesimista de que a literatura está en declíneo e vai camiño de desaparecer, b) para contribuír á devolver o prestixio á literatura e os seus actores, c) para dinamizar a vida literaria e d) para restabelecer un diálogo entre os lectores adultos de prosa e os autores, que agora só existe e non sempre no eido do ensino secundario ou nos recitais de poesía.

CONTACTO
Correo electrónico: riolagares16@gmail.com
Teléfono: 690132828

Ferrol: programa da Feira do Libro 2022

Pontevedra: Festa dos Libros 2021

Xesús Constela: “Que cousas hai na cabeza dunha persoa cando chega a vella?”

Entrevista a Xesús Constela en Diario de Pontevedra:
“(…) – Diario de Pontevedra (DP): Que é O peso do cerebro?
– Xesús Constela (XC): Unha novela que acabei este ano, pero na que levaba moito tempo traballando. Porque este tema, o da mente das persoas maiores, sempre me resultou moi atractivo. Que cousas hai na cabeza dunha persoa cando chega a vella? Parto dun personaxe que vive nunha cidade imaxinaria para falar de todo isto.
– DP: Don Honorio.
– XC: Iso é. Que vive en Cidade Barco. Quen queira atopar similitudes entre este lugar e a cidade de Ferrol, que é a miña, atoparaos, e quen non os atope pode ler o libro igual porque non é algo determinante na historia. Pero aí está a homenaxe a Ferrol, si, como pon na contraportada, “unha cidade que languidece tras perder o lustre do seu glorioso pasado de grandes estaleiros e navegantes”. A Cidade Barco é iso, un lugar grandioso vido a menos. Nesa cidade vive Don Honorio, un home maior, de arredor de 80 anos, que un día que está na súa casa, ao coidado da súa neta, escapa. El é unha persoa que hai tempo que deixou de falar e que pasa o día sentado sen moverse. Aínda que non se menciona ningunha enfermidade concreta, o lector vai percibir enseguida que este home ten a cabeza desorganizada. E iso é así porque o narrador está dentro da súa cabeza. Vemos esa serie de asociacións de ideas que o van facer, despois de moitísimo tempo sen moverse, ter a forza suficiente para erguerse e saír da casa. E nós imos ir con el pola Cidade Barco adiante.
– DP: “A limpeza de cerebro debería ser obrigatoria para todo o mundo”, pon en boca de Don Honorio ao comezo da historia.
– XC: Ordenar o cerebro debería ser algo indispensable para todo o mundo, si. Case unha obriga constitucional. Evitariamos malentendidos, problemas… A min unha das cousas que máis me chama a atención da vellez é esa desorganización mental que aparece coa demencia senil. Compárase moito ese trance final cunha candea que se vai apagando, pero eu penso máis ben que é como un ordenador que vai perdendo a súa estrutura interna e a súa funcionalidade. (…)
– DP: Como levou o escritor que é vostede o confinamento e a pandemia?
– XC: A min o confinamento serviume para escribir. Porque o primeiro que necesitas para poñerte a escribir é tempo. E aí tiven tempo. Aproveitei para rematar unha novela breve na que precisamente aparecen retratadas un montón de cousas que vivín durante o confinamento. Foi un momento que me levou a toda a ciencia ficción, a todas as distopías, que teño lido. Como autor foi fantástico nese sentido, unha época moi fecunda. (…)”