Basilio Losada: “A literatura volveuse pedante e aburrida”

Publicado o por

EntrevistaBasilio Losada a Basilio Losada en Luzes:
“(…) – Luzes (L): Pensou en escribir as súas memorias?
– Basilio Losada Castro (BLC): Pídenme todos que as escriba. Dezasete países nos que vivín temporadas en Europa, oito países en América, moita xente coñecida, grandes amigos, o escritor brasileiro Jorge Amado ou Saramago… Hoxe teño condecoracións de Portugal e do Brasil e de Cataluña, as máximas. Cumpro co que se ten que facer coas condecoracións, non lucilas nunca. Teño un neto que, cando tiña oito anos, quería que lle puxesen todas as miñas condecoracións e facerse fotos. Gustábanos moito ver o pequeniño con aquela chatarra. Eu nunca quixen ser escritor porque a vida de escritor é unha agonía permanente, é pavorosa. Pero entón descubrín a vida de lector. Formei unha biblioteca desmesurada. Logo aprendín que todo exceso é un erro. (…)
– L: Exerceu durante corenta anos na universidade, que lle achegou esta institución? – BLC: Os alumnos. Eu aprendín moito máis dos alumnos que nos libros. A cousa que máis me gusta dixéronma os meus alumnos no título do libro de homenaxe: «Ensinounos a pensar con liberdade e con risco». (…)
– L: Por que sempre di que ten 19 patrias?
– BLC: É unha especie de chiste, porque a min os patriotas moléstanme moito, porque son os que teñen unha idea que xa non pode cambiar e as ideas teñen que cambiar coa vida. Para min unha patria é un lugar onde a xente me tratou con cortesía e incluso con cariño, un país onde chamar a alguén galego non era un insulto. O mérito inmenso desta xeración, que eu vou ser o último que a viviu, é intentar eliminar na medida das nosas formas aquel complexo de inferioridade que ao longo de 500 anos puxeron sobre nós. (…)”

Compostela: VI Colóquio Internacional sobre Literatura Brasileira Contemporânea, do 25 ao 27 de xaneiro

Publicado o por

IV-coloquio-768x481“De 25 a 27 de janeiro decorrerá na Faculdade de Filologia da Universidade de Santiago de Compostela (USC), o VI colóquio internacional do Grupo de Estudos em Literatura Brasileira Contemporânea, da Universidade de Brasília. Este grupo, coordenado pola prof.ª Regina Dalcastagnè, tem uma ampla e prestigiada trajetória e conta com membros de universidades brasileiras e estrangeiras, entre as quais se encontra Carmen Villarino Pardo, do Grupo Galabra da USC.
O grupo é responsável pela publicação da revista Estudos de literatura brasileira contemporânea, uma referência na área, e pela realização de inúmeros eventos no país e em universidades estrangeiras, procurando estabelecer pontes entre especialistas de diferentes nacionalidades.
As suas pesquisas priorizam discussões sobre a relação entre literatura e sociedade, tendo em foco a representação de grupos marginalizados e as disputas no campo literário brasileiro.
O Gelbc vem organizando encontros internacionais na Universidade de Brasília e em diferentes universidades do exterior onde trabalham alguns dos seus membros. Neste ano, o encontro será na USC e envolverá questões relativas ao local, o nacional e o internacional.
Toda a informação (programa, resumos, notas biográficas dos participantes, dados de organização e de inscrição, etc.) está na página do colóquio.”

Armando Requeixo, editor do Epistolario Ramón Piñeiro-Xosé Neira Vilas

Publicado o por

DesdeArmando Requeixo 2015 o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Entrevista a Armando Requeixo, editor do Epistolario Ramón Piñeiro-Xosé Neira Vilas, publicado polo Centro Ramón Piñeiro. Pode verse completa aquí.”

Cuestionario Proust: María N. Soutelo

Publicado o por

DesdeNeves Soutelo o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a María N. Soutelo:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A incerteza, a insatisfacción.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A súa cordialidade e sinxeleza.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan calmadas, empáticas, sensibles, intelixentes e leais.
4.– A súa principal eiva?
– A indecisión, por veces.
5.– A súa ocupación favorita?
– Observar, observalo todo.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Conseguir un equilibrio entre o que se espera de min e o que eu mesma espero de todo isto.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Conformarme.
8.– Que lle gustaría ser?
– Feliz.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nun no que o exercicio da política fose puramente vocacional, e a docencia, a escritura e as artes, profesións notablemente respectadas e recoñecidas.
10.– A súa cor favorita?
– A cor amarela dos cadros de Van Gogh.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O Iris Germanica.
12.– O paxaro que prefire?
– Aquel pequeno paporroibo que Tango e eu, no habitual paseo da tarde, rescatamos cunha á rota.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non son unha devota demasiado fiel pero, se hei de nomear alguén, digo Proust, Murakami, Kawabata, Mishima, Woolf, Roy, Hui…
14.– E na poesía?
– Plath, Ribeiro, Pizarnik, Sexton, Torneiro, Knörr, Hughes, Lado, Penas,…
15.– Un libro?
– Só un?
16.– Un heroe de ficción?
– The Punisher, da Marvel.
17.– Unha heroína?
– Alicia, mil veces.
18.– A súa música favorita?
– A que me acompaña nas sesións de escritura, de lectura. A que me conmove.
19.– Na pintura?
– Andrey Remnev, Vilhelm Hammershoi, Frida Kahlo, os prerrafaelitas,…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– *s que (se) sobreviven.
21.– O seu nome favorito?
– O da primeira muller.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O de non ser quen de limpar o que se enlixa.
23.– O que máis odia?
– A incapacidade (de moitos e moitas) de recoñecer e asumir os erros propios. A miña falta de fe.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Mal que ben e por moi detestable que resulte, toda figura histórica cumpriu unha función necesaria no seu momento, e para o conxunto da Historia.
25.– Un feito militar que admire?
– A batalla de Shiroyama, o 24 de Setembro de 1877.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A omnisciencia.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– “Sería bello / ir por las calles con un cuchillo verde / y dando gritos hasta morir de frío”, como di Neruda. Así.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A emocionante montaña rusa da bipolaridade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Aqueles derivados da dor da perda.
30.– Un lema na súa vida?
– “Non existe o Ter, senón o Ser, un só Ser esixente ata o último alento, ata o afogo” (F. Kafka).”